Αξιοποιώντας για ακόμα μια φορά τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η κυβέρνηση Τσίπρα φέρνει στη Βουλή το τρίτο Μνημόνιο μετά από συμφωνία που κατέληξε με τους εκπροσώπους των δανειστών σήμερα Τρίτη. Το σχετικό νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή, προκειμένου να ξεκινήσει η συζήτηση και να ψηφιστεί την Πέμπτη. Η συμφωνία θα εισαχθεί σε δύο άρθρα, ένα σχετικό με τη δανειακή σύμβαση και ένα για τα προαπαιτούμενα μέτρα.
Όλα αυτά, πριν ακόμα υπάρξει πολιτική συμφωνία, έχοντας στα χέρι μόνο τη τεχνική συμφωνία με τους δανειστές και ενώ δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα η συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Eurogroup), που πάντως εκτιμάται ότι θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, προκειμένου να επικυρωθεί η συμφωνία. Στο τραπέζι πάντως παραμένουν οι επιφυλάξεις της Γερμανίας για το «βιαστικό» χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων, καθώς και η επιμονή της για συνέχιση των συζητήσεων και προσωρινή υπογραφή μιας συμφωνίας – “γέφυρα”.
Παρ’ όλα αυτά, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καλέστηκαν με τηλεφωνικό μήνυμα, να βρίσκονται στην Αθήνα το μεσημέρι της Τετάρτης, μέρα κατά την οποία ο πρωθυπουργός ζήτησε από την πρόεδρο της Βουλής να κατατεθεί το νομοσχέδιο σε συνεδρίαση των αρμόδιων επιτροπών. Ωστόσο, την Τετάρτη αναμένεται τελικά να καθοριστεί η διαδικασία στη διάσκεψη των προέδρων που η Ζ. Κωνσταντοπούλου έχει συγκαλέσει στις 9.30 το βράδυ, κάτι που σημαίνει ότι “συζήτηση” τόσο στις επιτροπές όσο και στην ολομέλεια της Βουλής, θα γίνει την Πέμπτη και θα ολοκληρωθεί αργά το βράδυ.
Το γεγονός ότι οι μόνες πληροφορίες που υπάρχουν στη διάθεση των βουλευτών και του λαού για το τρίτο Μνημόνιο είναι όσα διαρρέουν στον τύπο και όσα αναφέρουν τα κυβερνητικά non paper, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν από τους ιθύνοντες του κυβερνητικού επιτελείου και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι βουλευτές καλούνται να ψηφίσουν μια τριετή δανειακή σύμβαση ύψους 80 με 90 δισ. –ούτε το ακριβές ύψος του δανείου δεν είναι ακόμα γνωστό- χωρίς να γνωρίζουν ούτε τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τη σύμβαση, ούτε το χρονοδιάγραμμα και τις λεπτομέρειες των μέτρων που θα την συνοδεύουν. Ο εξευτελισμός του Συντάγματος, του κανονισμού της Βουλής ακόμα και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων βουλευτών φαίνεται ότι αποτελούν κοινά και αναλλοίωτα χαρακτηριστικά σε όλα τα μνημόνια που έχουν υπογραφεί μέχρι τώρα.
Η “κυβέρνηση της Αριστεράς” επιβεβαιώνει τον κανόνα και πειθήνια αποδέχεται την απαίτηση των «ανθύπατων των θεσμών» που από το Hilton υπαγορεύουν το μέλλον της χώρας, κουρελιάζοντας κάθε ίχνος «ηθικού πλεονεκτήματος» που της είχε απομείνει. Έχοντας επιλέξει να περπατήσει το μνημονιακό μονόδρομο, ξέχασε και τα ελάχιστα ψήγματα αυτοκριτικής για τη συμφωνία και το «πραξικόπημα» που οδήγησε σε αυτήν και σήμερα, δια κύκλων της, σχεδόν πανηγυρίζει κάνοντας λόγο «για συμφωνία ήπιας προσαρμογής που αφήνει χώρο στην ανάπτυξη». Δίνει μάλιστα στη δημοσιότητα λίστα μέτρων και συγκρίσεων που συνομολογήθηκαν, αποκρύβοντας με θλιβερό τρόπο κάθε επώδυνο μέτρο που δεσμεύτηκε να πάρει τώρα ή τον προσεχή Οκτώβρη.
Η επικοινωνιακή διαχείριση της πολιτικής, που αποτέλεσε «ατού» του επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου, δεν μπορεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα: Αποδέχεται μέτρα οικονομικού και κοινωνικού ολοκαυτώματος, προχωρά σε διαρκείς αντιδημοκρατικές διαδικασίες ψήφισης τους στη Βουλή, αποδέχεται πανηγυρικά το καθεστώς της αποικίας χρέους (για να μην πούμε ότι “στοχοπροσηλώνεται” σε αυτό, κατά Τσακαλώτο). Όλα αυτά, την καθιστούν πια συστατικό μέρος του μνημονιακού μπλοκ και την οδηγούν αναπόφευκτα σε πλήρη ρήξη με τις δεσμεύσεις της και κυρίως με τα κοινωνικά στρώματα που την στήριζαν.
Η υπερψήφιση του Μνημονίου σχεδιάζεται να αποτελέσει παράλληλα το εναρκτήριο λάκτισμα για την εκκαθάριση του κόμματος από κάθε φωνή που θυμίζει ότι το μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο ούτε η Αριστερά υπάρχει για να το εφαρμόζει. Το Μέγαρο Μαξίμου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ενορχηστρώνουν τα επόμενα βήματα και αναζητούν διέξοδο στις εκλογές ώστε το νέο κεντροαριστερό κόμμα που εκκολάπτεται, απαλλαγμένο από τα «βαρίδια του παρελθόντος» να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη «ήπια διαχείριση» της κυβερνητικής θητείας. Για τη λαϊκή υπόθεση και τις προοπτικές της χώρας φυσικά ούτε λόγος. Το παν είναι πλέον ποιος θα κυβερνά, ποιος θα είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού, με ό,τι σημαίνει αυτό. Λογαριάζουν, όπως και οι προηγούμενοι, χωρίς τον ξενοδόχο…
