του Βαγγέλη Καινούργιου
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. «άρπαξε στον αέρα» την πρόταση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ να καταργηθούν οι «αδικίες», δηλαδή τα πρόσθετα κριτήρια για εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού (ελάχιστος χρόνος διαμονής εντός της ελληνικής επικράτειας και υποβολής φορολογικής δήλωσης), καταθέτοντας σχέδιο νόμου που καταργεί αυτούς τους περιορισμούς. Άραγε, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα της; Η επιστολική ψήφος, για να μετράμε όπως οι Αμερικάνοι στις τελευταίες προεδρικές εκλογές μερόνυχτα κάτω από το φεγγάρι της Αλαμπάμα και να γυρίσουμε πολιτικά στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60;
Στην πραγματικότητα βέβαια, στην Αλαμπάμα δεν άργησαν τόσο πολύ, διότι βγήκε άνετα ο Τραμπ, αλλά δυστυχώς δεν έχουν γραφτεί τραγούδια για το φεγγάρι της Πενσυλβάνια και του Μίσιγκαν που έχασαν το λογαριασμό στο μέτρημα των ψήφων. Καλά είναι τα αστεία, αλλά μήπως είναι σοβαρή περίπτωση να αποφασίζει κάποιος μετανάστης τρίτης γενιάς με ελληνική καταγωγή για την Φορολογία, την Παιδεία ή την Υγεία στην Ελλάδα, χωρίς να έχει κάποιας μορφής κοινωνική ή οικονομική σχέση μαζί της; Ή μήπως είναι σοβαροί αυτοί που με αυτή τη αφορμή θα μας πουλήσουν για μια ακόμα φορά «πατριωτισμό», θέλοντας να ξεχάσουμε σε ποιους οφείλεται η κατάργηση ελληνικών σχολείων στο εξωτερικό και η υποχρηματοδότηση όσων έχουν απομείνει, η απώλεια πανεπιστημιακών εδρών νεοελληνικών σπουδών που συχνά χάθηκαν για κάποιες χιλιάδες ευρώ, η απαξίωση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού (ΣΑΕ) ή τα ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν οι απόδημοι στις συναλλαγές τους με την παροιμιώδη ελληνική γραφειοκρατία; Ας έδιναν λύσεις σ’ αυτά τα μεγάλα προβλήματα και θα πιστεύαμε ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για την ομογένεια και δεν θέλουν να παίξουν πολιτικά παιχνίδια με την ψήφο της.
Όμως τα πράγματα σοβαρεύουν απότομα, αν ξαναγυρίσουμε στην πρόταση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ που άνοιξε πάλι τη συζήτηση και συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα -τον τελευταίο καιρό- δοκιμή για τις συνεργασίες που μεθοδεύονται μετά τις προσεχείς εκλογές με το υπάρχον σύστημα αναλογικής. Διότι οι υποχωρήσεις για τα εθνικά θέματα και για τα νέα μνημόνια που μας φέρνει η πανδημία χρειάζονται περισσότερα χέρια για να τις ψηφίσουν. Όσοι γνωρίζουν τη δεδομένη προβλεψιμότητα των αντιδράσεων του εγχώριου πολιτικού προσωπικού σε τέτοιου είδους προκλήσεις, αντιλαμβάνονται το μέγεθος των υποχωρήσεων στις οποίες είναι έτοιμοι να προχωρήσουν συνολικά. Μακάρι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό και να αντιδράσουμε το συντομότερο! Το πώς θα γίνει είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση που υπερβαίνει τα πλαίσια αυτού του μικρού σημειώματος. Πάντως επείγει να βρούμε μια απάντηση, αλλιώτικα προβλέπω στο τέλος να φεύγουμε κι εμείς μετανάστες για την Αλαμπάμα.
