Κλείσαμε τα 400 φύλλα. Κι όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα, πολλές οι συμπληγάδες και τα σταυροδρόμια, πολλές οι αντιφάσεις και τα λάθη. Γι’ αυτά κυρίως θέλουμε να μιλήσουμε. Κι ενώ ευδοκιμούν οι ναρκισσισμοί, οι επάρκειες και οι βολές, εμείς αναζητάμε –χτίζουμε– τον λόγο ύπαρξής μας στις νέες συνθήκες. Σε κάτι όμως πολύ παραπάνω από την αυτοϊκανοποίηση –που βέβαια ποτέ δεν μπορεί να απουσιάζει από τέτοια εγχειρήματα.
Οκτώ χρόνια δεν είναι λίγα. Ειδικά σήμερα που το εφήμερο βαφτίζεται καινοτόμο για να αποκτήσει με έναν μαγικό τρόπο θετική χροιά. Ή από την άλλη, τώρα που το «δεινοσαυρικό» καθίσταται αιώνιο και χτίζει τριγύρω του καταφύγια για όσους πιστούς τρομάζουν μπρος στις κοσμογονικές αλλαγές. Μερικές σκέψεις λοιπόν για τον εαυτό μας.
Μια εφημερίδα με ταυτότητα και πρόσημο που να επιζητά ταυτόχρονα τη συζήτηση και την αντιπαράθεση. Καθόλου εύκολο κι ας ορκίζονται όλοι στην περιβόητη αξία του διαλόγου. Είτε γιατί οι αριστερές παρακαταθήκες δεν επιτρέπουν πάντα την ανοχή και την προβολή της διαφωνίας. Είτε γιατί η έκπτωση επιχειρημάτων, σε συνδυασμό με ένα πολεμικό μα εσωστρεφές κλίμα, καταστρέφει τους καρπούς που θα έδινε μια ουσιαστική συζήτηση.
Μια εφημερίδα που υποστήριξε τα μαζικά κινήματα στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Όχι μόνο με όρους «ζήτω», αλλά προσπαθώντας να φέρει στην επιφάνεια ό,τι καινούριο γέννησαν σε επίπεδο αντιλήψεων και πρακτικών. Απέχουμε όμως αρκετά από το να αναγνωριζόμαστε από τους ίδιους τους ανθρώπους που συμμετέχουν. Πόσω μάλλον τους νεότερους. Σίγουρα το τοπίο είναι πιο πολύμορφο και ακηδεμόνευτο απ’ ό,τι παλιότερα. Δεν ζούμε ακριβώς ούτε την εποχή της «γραμμής», ούτε των εφημερίδων-προπαγανδιστών.
Γίναμε κομμάτι τω 
ν πολιτικών εγχειρημάτων της περιόδου. Ζήσαμε την πορεία τους. Πήραμε θέση και κρατήσαμε στάση. Δεν παρατηρούσαμε αλλά θελήσαμε να πείσουμε, να σπρώξουμε τα πράγματα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αρκετές φορές χαθήκαμε μέσα σε αυτό το πεδίο και η κριτική μας ματιά ατόνησε ή έγινε δυσδιάκριτη. Κάποιες φορές υποτιμήσαμε την αξία των κάθετων διαχωρισμών.
Επιδιώξαμε μια ευρύτητα στις θεματικές και την ύλη μας, ενόσω παραμένουμε κατά βάση μια πολιτική εφημερίδα. Με ποιον τρόπο όμως χωρούν σήμερα στην πολιτική οι αγώνες, οι ιδέες, η θεωρία, η ιστορία, ο πολιτισμός, οι φωνές και οι συνειδήσεις της κοινωνίας, οι άνθρωποι; Μπορεί κάτι να τα δέσει χωρίς να τα καταργήσει; Να μην είναι ούτε τα «κερασάκια» στο κατεξοχήν πολιτικό τοπίο, ούτε όμως «γωνίτσες» που θα μας επιτρέψουν να λουφάξουμε από τα αγχωτικά επίδικα.
Η συντακτική μας ομάδα είχε τα σκαμπανεβάσματά της, τόσο από άποψη σύνθεσης όσο και σε σχέση με το τι κατέβαζε κάθε φορά το μυαλό μας. Πέρασαν αρκετοί άνθρωποι από το Ρουφ, από του Γκύζη και τώρα από την οδό Ρεθύμνου. Διαμορφώσαμε τον Δρόμο και αλληλοδιαμορφωθήκαμε. Ίσως φαντάζει γραφικό, αλλά είναι αλήθεια ότι τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την δια ζώσης κουβέντα και ανταλλαγή απόψεων. Αυτή η εγγύτητα δεν είναι εντελώς άσχετη από τη συλλογικότητα. Άλλοτε πάλι επικρατεί η ρουτίνα και συνήθεια.
Σίγουρα βασική αδυναμία και λάθος μας: Ποτέ δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο σχέσεων με όλους όσοι θέλησαν να προσφέρουν και να βοηθήσουν την εφημερίδα. Οι σχέσεις ως γνωστόν θέλουν φροντίδα για να στεριώσουν και να εξελιχθούν. Δεν φταίει μόνο το τρέξιμο για να βγει το σαββατιάτικο φύλλο. Ούτε απλά η έλλειψη χρόνου καθότι δεν είμαστε επαγγελματίες. Είναι και μια κουλτούρα που τείνει να επικρατήσει και που θέλει τον καθένα μας ασφαλή και περιορισμένο στην άποψή του, στον κύκλο του. Μια συμπεριφορά που δεν αναζητά, δοκιμάζει και επενδύει σε πιο βαθιές ενότητες παρά σε πρόσκαιρες και επιφανειακές συμφωνίες.
Πολλά «διαμάντια» χάθηκαν. Κείμενα τα οποία δεν φροντίσαμε να προβάλλουμε με τον τρόπο που τους άρμοζε. Άρθρα που σε άλλα έντυπα ή στο διαδίκτυο θα «έσκιζαν». Δηλαδή χαραμίστηκαν στον Δρόμο; Όχι. Κατά μία έννοια, γι’ αυτό είμαστε περήφανοι για τους συνεργάτες μας. Όταν αρκετοί αναζητούν απλά χώρο για την άποψή τους, άλλοι γίνονται κομμάτι μιας προσπάθειας, μαζί και των δυσκολιών της. Με αυτή την αντίληψη θα προχωρήσουμε.
Κάνουμε συχνά λόγο για τον Δρόμο ως εγχείρημα. Δηλαδή κάτι παραπάνω από μια εβδομαδιαία εφημερίδα. Σε αυτά τα πλαίσια, λειτουργούν στέκια και χώροι της εφημερίδας, όπου πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και συζητήσεις. Το φεστιβάλ Resistance είναι μια σημαντική διεθνιστική πρωτοβουλία. Παρόλα αυτά, δεν έχουμε καταφέρει να ζωντανέψουμε όσο θέλουμε αυτές τις διαστάσεις του εγχειρήματος. Χρειαζόμαστε μια εμβέλεια και έναν κύκλο που θα μπορεί να αγκαλιάζει την ποικιλία με την οποία οι άνθρωποι συμμετέχουν στην πολιτική.
Η επιμονή μας να εκδίδουμε μια εφημερίδα –και μάλιστα σε εθελοντική βάση– την εποχή του διαδικτύου, δεν είναι καπρίτσιο, μαζοχισμός ή ακριβό χόμπι. Έχει να κάνει με μια κριτική ματιά στον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορούν σήμερα οι ιδέες και οι απόψεις. Πληροφόρηση αλλά όχι γνώση. Σχολιασμός μα όχι εμβάθυνση. Διαγώνιο διάβασμα αλλά όχι μελέτη και σκέψη. Ατομικό και όχι συλλογικό. Αθροίσματα και όχι ενότητες. Προφανώς, δεν χρεώνουμε στο διαδίκτυο όλα αυτά, ούτε πιστώνουμε στο χαρτί την ποιότητα. Αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι αυτά τα φαινόμενα έχουν οξυνθεί.
Θα προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν ψέμα. Η αλήθεια είναι ότι κι εμείς ωριμάσαμε. Τουλάχιστον ως προς τη γνώση ελλείψεων, αδυναμιών και αναγκών. Πραγμάτων που δεν απαιτούν απλά κάποιες μικροδιορθώσεις ή μερικές καλές ιδέες. Στην πραγματικότητα, μόνο αν βοηθήσετε θα τα καταφέρουμε. Ευχαριστούμε από καρδιάς.
Σε κρίσιμη καμπή η επιβίωση του Δρόμου
Ο Δρόμος ως εγχείρημα, βρίσκεται, από την οικονομική πλευρά, σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η έκδοση της εφημερίδας είναι αυτοχρηματοδοτούμενη και στηρίζεται αποκλειστικά στους φίλους και τους αναγνώστες της.
Αυτή τη στιγμή, με βάση τα οικονομικά δεδομένα και τις πάγιες υποχρεώσεις που έχει η έκδοση ενός εβδομαδιαίου εντύπου, δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε για πολύ ακόμα. Δηλαδή, δεν είναι δεδομένο ότι θα φτάσουμε μέχρι την ανάπαυλα του καλοκαιριού.
Για αυτό, θα θέλαμε να καλέσουμε για μια ακόμα φορά όλους εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να βοηθήσετε τον Δρόμο, ώστε να συνεχίσει να υπάρχει σαν μια αξιόλογη και διαφορετική προσπάθεια.
Η οικονομική σας συμβολή μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Με μια πάγια εντολή από τον τραπεζικό λογαριασμό σας, 10, 20, 50, μέχρι και 100 ευρώ. Από εσάς ή από ανθρώπους που μπορούν με μεγαλύτερη «άνεση» να συνεισφέρουν. Από φορείς, συλλόγους και σωματεία. Από την Ελλάδα ή από φίλους στο εξωτερικό. Επίσης, μπορείτε να μας ενισχύσετε με ένα ποσό εφάπαξ στους τραπεζικούς λογαριασμούς που θα βρείτε σε αυτήν την σελίδα ή να γίνετε συνδρομητές της ηλεκτρονικής έκδοσης.
Τα νέα γραφεία μας στο Κτίριο 11δ
Πρόσφατα μετακομίσαμε σε έναν νέο χώρο. Στο Πεδίο του Άρεως, Ρεθύμνου 11 και Ιουλιανού, στο Κτίριο 11δ. Ο χώρος διαθέτει και ένα πολύ ωραίο στέκι. Σας καλούμε να βρεθούμε, να συζητήσουμε, να συντονιστούμε. Ελάτε σε επικοινωνία μαζί μας στο [email protected] ή στο τηλέφωνο 210-3468282, ώστε να κανονίσουμε άμεσα μια συνάντηση.
Μπορείτε να ενισχύσετε οικονομικά τον Δρόμο στους παρακάτω τραπεζικούς λογαριασμούς:
Τράπεζα Πειραιώς: 5029046675386
(ΙΒΑΝ: GR5101720290005029046675386, BIC: PIRBGRAA)
Δικαιούχος: Ενότητα Μη Κερδοσκοπική Εταιρία
Εθνική Τράπεζα: 163/944259-67
(ΙΒΑΝ: GR5001101630000016394425967, BIC: ETHNGRAA)
Δικαιούχος: Ελένη Σωτηρίου Δημητρίου, Τούντα Ζωή Γεωργίου
Alpha Bank: 1400 0210 1109 756
(ΙΒΑΝ: GR0501401400140002101109756)
Δικαιούχοι: Τούντα Ζωή Γεωργίου, Δερμενάκης Παύλος Στυλιανού
Για πληροφορίες, τηλεφωνήστε: 210-3845870, 6956302771 (Ελένη Σωτηρίου) ή στείλτε στο: [email protected]
