«Δεν τόλμησα να γράψω ό,τι έβλεπα, ήταν κάτι πάρα πολύ βαρύ και οδυνηρό. Και τώρα δεν έχω τη διάθεση και δεν ξέρω αν θα την έχω ποτέ. Θα τα γράψουν υποθέτω καλύτερα από εμάς εκείνοι που δεν ήταν παρόντες, εκείνοι ίσως που δε γεννήθηκαν ακόμα. Εμείς το μόνο που ζητούμε είναι να μην τα ξαναδούμε αυτά, να φύγουμε απ’ αυτά. Να φύγουμε να πάμε πού;»
Γιώργος Θεοτοκάς, «Τετράδια Ημερολογίου, καταχώρηση 6 Ιανουαρίου 1942»
Ανήκομεν εις την Δύσιν
Στην ομιλία του με τίτλο «Εμβολιασμός πληθυσμού για COVID19» στα πλαίσια του 32ου Πανελλήνιου συνεδρίου για το AIDS στις 27 Νοεμβρίου, ο κ. Μάριος Θεμιστοκλέους, γενικός γραμματέας πρωτοβάθμιας φροντίδας στο υπουργείο Υγείας, νευροχειρουργός, υποστήριζε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να εμβολιαστούν 2 εκατ. Έλληνες το μήνα. Αυτό σημαίνει 4 εκατ. δόσεις – ανεξαρτήτως εταιρείας, ο εμβολιασμός απαιτεί δύο δόσεις με απόσταση 20 ημερών μεταξύ τους. Καμία σοβαρότητα. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει απολύτως καμία ιδέα πόσες δόσεις θα πάρει και σε πόσο βάθος χρόνου. Το γεγονός ότι ένα υποτίθεται ανεξάρτητο κράτος αδυνατεί να καταστρώσει πολιτική εμβολιασμού θεωρείται λογικό – ανήκομεν εις την Δύσιν. Σχεδιασμό εμβολιασμού δικαιούνται να πραγματοποιήσουν οι ισχυροί της Ε.Ε. και κράτη-παρίες σαν το δικό μας θα περιμένουν τα αποφάγια. Όλους αυτούς τους μήνες το εμβόλιο διαφημίζεται ως η πανάκεια και ξαφνικά ο κ. Πέτσας ανακοίνωσε «κακό νέο», ότι μας αναλογούν 300 χιλιάδες δόσεις, που αντιστοιχούν σε 150.000 ανθρώπους. Πότε θα έρθουν οι επόμενες, πόσες θα είναι και από ποιο εμβόλιο; Το «σχέδιο» που ανέπτυξε ο κ. Θεμιστοκλέους για 1.018 εμβολιαστικά κέντρα, εμβολιασμό κατόπιν ραντεβού ανά 10 λεπτά, 65 κινητές μονάδες πώς θα πραγματωθεί αν ως κράτος δεν ξέρεις πότε και πόσα εμβόλια διαθέτεις; Πέρα από το εμβόλιο υπάρχει κάποιο σχέδιο για την τωρινή φάση της πανδημίας; Ρεβεγιόν με 9 άτομα είναι η απάντηση. Το 70% των Ελλήνων δηλώνουν σε δημοσκοπήσεις ότι θέλουν να εμβολιαστούν. Θα περιμένουν.
Η φούσκα του Ορλάντο
Προκειμένου «να μη χαθεί η αγωνιστική χρονιά» το ΝΒΑ δημιούργησε το καλοκαίρι την περίφημη «φούσκα» στο Ορλάντο: περίπου 2.000 άτομα, αθλητές, οι οικογένειές τους, τεχνικά team, υπάλληλοι κλείστηκαν στο πάρκο της Disney. Για να είναι «ικανός» κάποιος να μπει στη φούσκα έπρεπε να είναι αρνητικός σε τεστ κάθε 2 ημέρες επί μία εβδομάδα. Μέσα στη φούσκα διενεργούνταν τεστ συνεχώς, όλοι φορούσαν συσκευές ανίχνευσης και απαγορεύονταν οι συναναστροφές και η επίσκεψη σε άλλο κτίριο. Το φαγητό ετοιμαζόταν εντός της φούσκας. Όποιος έσπαγε μία απαγόρευση τιμωρούνταν με καραντίνα 10 ημερών. Δημιουργήθηκε και μία τηλεφωνική γραμμή όπου μπορούσε κάποιος να «καρφώσει» κάποιο παίκτη που δεν ακολουθούσε τους κανόνες. Η διάρκεια ζωής της φούσκας ήταν 2 μήνες. Ουδεμία περίπτωση Covid-19 καταγράφηκε και τα παρκέ των γηπέδων έγραφαν «Black lives matter». H δυστοπική φούσκα του Ορλάντο είναι το όνειρο της πολιτικής και οικονομικής ελίτ παγκοσμίως είτε αλληγορικά είτε πραγματικά. Τεστ για κορωνοϊό κάθε 2-3 ημέρες στην Προεδρία της Δημοκρατίας, φάρμακα που –ανεξαρτήτως εάν θα αποδειχθούν ή όχι χρήσιμα– μαθαίνουμε δημοσίως ότι χρησιμοποιούνται μόνο όταν ασθενεί κάποιος διάσημος, Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας που μαθαίνουμε ότι υπάρχουν όταν αρρωσταίνει ένας ιερωμένος, «αναγκαίο κρατικό προσωπικό» που θα έχει προτεραιότητα στον εμβολιασμό. Οι υπόλοιποι ας αρρωστήσουν, ας πεθάνουν αν έχουν συννοσηρότητες, ας φοβούνται τέλος πάντων, ας μείνουν άνεργοι, ας κλείσουν τα μαγαζιά τους. Δικιά τους ευθύνη.
7-Day rolling average
Την τελευταία εβδομάδα ο μέσος όρος θανάτων στην Ελλάδα είναι 0,79 ανά 100.000 πληθυσμού, σταθερά υψηλότερος από αυτόν των ΗΠΑ και της ΕΕ σύμφωνα με τη σελίδα των Financial Times, ενώ τα κρούσματα είναι 11,1/100.000 σταθερά πολύ χαμηλότερα. Ο αριθμός των τεστ PCR μειώνεται σταθερά ενώ αυτός των rapid τεστ αντιγόνου (τα οποία έχουν μικρότερη ευαισθησία και ουδείς γνωρίζει πώς και πού χρησιμοποιούνται) αυξάνεται. Σύμφωνα με το παρατηρητήριο Covid της ελληνικής κυβέρνησης την τελευταία εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν κατά μέσο όρο 5.573 ημερήσια PCR τεστ και 8.478 ημερήσια rapid τεστ. Την ίδια στιγμή το δελτίο της ελληνικής αστυνομίας μας ενημερώνει ότι την τελευταία εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν κατά μέσο όρο 50.000 έλεγχοι. Τα κρούσματα/100.000 πληθυσμού την τελευταία εβδομάδα στη Δράμα ήταν 20, στο Κιλκίς 42, στις Σέρρες 28. Πάντως την τελευταία εβδομάδα είχαμε 45 δημοσιεύσεις Ελλήνων επιστημόνων για τον κορωνοϊό. Καλά πάει αυτό.
Ο Νέστορας και ο Παυλάκης
Ο Παυλάκης ο Σιδηρόπουλος έκανε ένα συγκρότημα ονόματι «Εταιρεία Καλλιτεχνών». Κιθάρα έπαιζε ο Νέστορας Στίλπων. Δεν έβγαλαν κάποιο δίσκο και έχουν σωθεί μόνο κάποιες ζωντανές ηχογραφήσεις. Πριν λίγες μέρες ήταν η 30η επέτειος από το θάνατο του Παυλάκη. Ο Νέστορας όμως πρόκοψε. Εργάστηκε στον ΟΟΣΑ και ζει στο Λονδίνο, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Nestor Advisors Ltd, σταρ της «εταιρικής διακυβέρνησης». Τώρα με τον κορωνοϊό, αρθρογραφεί συχνά σε ελληνικές εφημερίδες και μιλάει σε εκδηλώσεις. «Η ανάληψη ρίσκου είναι ευθέως ανάλογη με τη δημιουργία πλούτου. Η πανδημία θα μείνει για πολύ καιρό στην κορυφή του “χάρτη κινδύνων”. Είναι όμως η πρωτιά αυτή –και ό,τι συνεπάγεται για προτεραιότητες των οικονομικών οργανισμών– δικαιολογημένη; Μια ουδέτερη πιθανολογική ανάλυση μάλλον οδηγεί στο αντίθετο συμπέρασμα». Ρίσκο λοιπόν. Ό,τι δεν τολμήσαμε τόσα χρόνια να το τολμήσουμε τώρα. Π.χ. να απαγορεύσουμε τις συγκεντρώσεις άνω των 3 ατόμων. Να εγκαθιδρύσουμε την καθημερινότητα των 80-100 θανάτων. Να μετατρέψουμε την πανδημία σε ευκαιρία. Να καταργήσουμε την ανάγκη φυσικής παρουσίας στην εργασία, στην εκπαίδευση, στις κοινωνικές σχέσεις. Να ευαγγελιζόμαστε ως λύση κάτι που δεν πρόκειται να αποκτήσουμε. Να κάνουμε τον κόσμο να αποστρέφεται τα φάρμακα, τους γιατρούς, το εμβόλιο και τις μάσκες. Να χρησιμοποιούμε το lock down ως απειλή και όχι ως ένα από τα εργαλεία αντιμετώπισης της πανδημίας. Πώς το έλεγε ο Παυλάκης; «Βλέπω λαούς, εμπόρευμα να κρέμονται σαν τα σφαχτάρια, ναό του Σολομώντα κι αρχηγούς, να παίζουν τη ζωή μας στην αυλή στα ζάρια».
