Έπειτα από 15 μήνες, δόθηκε στη δημοσιότητα το πόρισμα του καθηγητή του ΕΜΠ, Δ. Καρώνη, σχετικά με τις αιτίες και τις συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία της πυρόσφαιρας στο συστημικό έγκλημα των Τεμπών. Πρόκειται για ένα κείμενο 132 σελίδων, το οποίο επί της ουσίας, δεν καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα, με αποτέλεσμα, όπως έχουν επισημάνει πολλοί από τους πραγματογνώμονες και δικηγόρους των συγγενών των θυμάτων, περισσότερο να «θολώνει τα νερά» παρά να βοηθά στην ανάδειξη της αλήθειας. Δεδομένου ότι το πόρισμα δεν αποκλείει ‒αλλά και δεν επιβεβαιώνει‒ τη θεωρία περί πυρόσφαιρας οφειλόμενης στην ανάφλεξη των ελαίων σιλικόνης, τόσο τα συστημικά ΜΜΕ όσο και η κυβέρνηση πανηγυρίζουν για τον οριστικό «ενταφιασμό» των θεωριών περί συγκάλυψης. Προκαλεί, βέβαια, εντύπωση ότι τα εν λόγω πανηγυρικά δημοσιεύματα εμφανίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημοσίευση της έκθεσης, η οποία μάλλον διαβάστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Έκτοτε, η κυβέρνηση, δια στόματος του πρωθυπουργού, αλλά και στη συνέχεια των Π. Μαρινάκη και Γ. Φλωρίδη, έχει κινηθεί επιθετικά για το ζήτημα, κάνοντας λόγο για ψέματα περί συγκάλυψης, εγκαλώντας τους πάντες και αφήνοντας υπονοούμενα ακόμη και για εμπλοκή της δικαιοσύνης σε όσους έχουν διατυπώσει διαφορετικές θεωρίες. Την ίδια ώρα, οι πραγματογνώμονες των οικογενειών και συνεργαζόμενοι επιστήμονες, έπειτα από ενδελεχή ανάλυση του πορίσματος Καρώνη, κάνουν λόγο για «πόρισμα που δεν είναι πόρισμα», επισημαίνοντας πλήθος ασάφειες και μεθοδολογικές αδυναμίες
Πορίσματα που θολώνουν το τοπίο
Ανεξαρτήτως του αν τελικά το πόρισμα αποδειχθεί επαρκώς τεκμηριωμένο ή όχι, η δημοσιοποίησή του αποτελεί ήδη ένα εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης, με άμεσες επιπτώσεις στην υπόθεση των Τεμπών — ιδίως στο πολιτικό της σκέλος. Καταρχάς, η πληθώρα αντικρουόμενων πορισμάτων και τεχνικών αναλύσεων που δεν δημοσιεύονται με σκοπό τη συλλογική αναζήτηση της αλήθειας, αλλά αντιθέτως παρουσιάζονται ως τελεσίδικες αποδείξεις, ενέχει τον κίνδυνο της κόπωσης του κόσμου που προσπαθεί να παρακολουθήσει την υπόθεση. Επιπλέον, δίνεται η αίσθηση ότι η αλήθεια και συγκεκριμένα η επιστημονική της εκδοχή είναι εντελώς σχετική και συχνά αποτελεί προϊόν παραγγελίας με αποτέλεσμα εν τέλει να μην λειτουργεί ως τέτοια. Είναι χαρακτηριστική η πορεία που είχαν τα πορίσματα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ και της ΔΕΕ, τα οποία αμφότερα αμφισβητούνται και δεν είναι απίθανο να συμβεί το ίδιο και με το νέο πόρισμα Καρώνη. Παράλληλα, όλη αυτή η διαδικασία έχει οδηγήσει και σε αντιθέσεις εντός των συγγενών των θυμάτων και των συνεργαζόμενων με αυτούς ειδικών, πράγμα που θα μπορούσε να δημιουργήσει αμφιβολίες σε όσους έχουν κινητοποιηθεί για την υπόθεση. Πέρα, όμως, από τις κοινωνικές επιπτώσεις του διαρκούς «θολώματος» των δεδομένων, η διαμόρφωση μιας κατάστασης στην οποία κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να αποφανθεί για τίποτα, συνιστά ένα ακόμη βήμα προς τη συγκάλυψη. Καθώς, δεδομένων των εξειδικευμένων γνώσεων που απαιτούνται για να κρίνει κανείς αντικρουόμενα πορίσματα, είναι πιθανό η ανάκριση να θεωρήσει ότι δεν μπορεί να αποφανθεί και άρα το θέμα να λήξει εκεί. Δεν είναι όμως μόνο το πόρισμα Καρώνη που είναι ιδιαίτερα βολικό για τη κυβέρνηση. Η κλήρωση της Γ. Αδειλίνη για το ρόλο του εισαγγελέα στο Δικαστικό Συμβούλιο που συστάθηκε για την παραπομπή Τριαντόπουλου αποτελεί ένα ακόμη γκρίζο σημείο στην υπόθεση.
Την ίδια στιγμή, η επιλεκτική χρήση των πορισμάτων καθώς και η επιθετική αντιμετώπιση κάθε διαφορετικής άποψης, συνιστούν μια οργανωμένη προσπάθεια επιβολής σιγής γύρω από την υπόθεση των Τεμπών. Δεν πρόκειται μόνο για επιθέσεις στο περιεχόμενο των απόψεων ή των επιστημονικών εκθέσεων, αλλά και για την απαίτηση να εκφέρουν γνώμη μόνο όσοι διαθέτουν «κατάλληλο» πτυχίο ‒ το οποίο, μάλιστα, πρέπει να επιδεικνύουν και να αξιολογείται εκ των προτέρων. Έτσι, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου αμφισβητείται η κοινή λογική και δεν απαιτούνται θεωρητικά ειδικές γνώσεις, όπως για παράδειγμα στην προσκόμιση βίντεο τα οποία πρώτα είδαν το φως της δημοσιότητας και έπειτα εμφανίστηκαν στους σέρβερ της εταιρείας, η αμφισβήτηση της «επίσημης» εκδοχής βαφτίζεται ως συνωμοσιολογία. Αυτή η κατάσταση εντείνεται και από την αφωνία που επιδεικνύει η επιστημονική κοινότητα. Τι έχουν να πουν για παράδειγμα τα πανεπιστήμια, τα τεχνικά επιμελητήρια, τα σωματεία και οι υπόλοιποι συλλογικοί φορείς που σχετίζονται με τα παραπάνω επιστημονικά ζητήματα; Γιατί δέχονται αυτή την ομερτά;
Το κράτος ενορχηστρώνει τη συγκάλυψη
Παρότι το έγκλημα των Τεμπών έχει λάβει διεθνής διαστάσεις και παρά την πρωτοφανή κινητοποίηση του κόσμου, το κράτος λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορέσει να υπάρξει απονομή δικαιοσύνης. Οι κρατικοί φορείς που είναι υπεύθυνοι για την παροχή επαρκών στοιχείων στην δικαιοσύνη, βρίσκονται υπόλογοι για ύποπτες παρατυπίες, παραλείψεις ή και συμμετοχή στη συγκάλυψη. Οι επιστημονικοί φορείς φαίνεται να αγνοούν επιδεικτικά τα ερωτήματα και τα στοιχεία που έχουν προσκομίσει οι συγγενείς. Παράλληλα η δικαιοσύνη προχωρά μέσα από τεράστιες καθυστερήσεις, παραλείψεις και σωρεία μεροληπτικών δηλώσεων. Τι συμπέρασμα να βγάλει κάποιος τελικά;
