Ή, ο διαρκής βιασμός του Διεθνούς Δικαίου και της κοινής λογικής
Αμέσως μετά την εκλογή του στη θέση του προέδρου, ο Ερντογάν επισκέφθηκε (όπως όλοι οι προκάτοχοί του) την κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο, το ψευδοκράτος της οποίας δεν αναγνωρίζει ως τώρα κανείς πλην της κατοχικής δύναμης Τουρκίας. Επίσκεψη διανθισμένη με τις γνωστές προκλητικές δηλώσεις περί «δύο ιδρυτικών κρατών» (όπως συνηθίζουν μετά το Κοινό Ανακοινωθέν) και με παρουσίαση του Κυπριακού ως «ελληνοτουρκικής διαφοράς». Έφτασε, μάλιστα, να κάνει πλάκα και στον Κύπριο πρόεδρο, που του είχε στείλει… παρακλητική επιστολή, δηλώνοντας ότι δεν του απάντησε διότι ποτέ δεν την έλαβε!
Δυο βδομάδες αργότερα, τα βήματα του Ερντογάν ακολούθησε ο Τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου. Εφαρμόζοντας κι αυτός το… πρωτόκολλο, πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στα κατεχόμενα, όπου ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία και το ψευδοκράτος κάνουν τα πάντα για την ειρήνη, ενώ η Ελλάδα και η «ελληνοκυπριακή Διοίκηση» (ποια Κυπριακή Δημοκρατία;) δεν ανταποκρίνονται… Επίσης διευκρίνισε ότι το φυσικό αέριο είναι… «του νησιού» (να, κι άλλος οπαδός του συνθήματος «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»!).
Έκανε βέβαια κι αυτός την πλάκα του, όχι στον Αναστασιάδη αλλά στον Σαμαρά, προσκαλώντας τον Έλληνα πρωθυπουργό για… τσάι στην Κύπρο. Εύλογο για κάποιον που διακηρύττει ότι το Κυπριακό είναι ελληνοτουρκική διαφορά και θεωρεί την Κύπρο βιλαέτι του. Τούτες οι… κινήσεις καλής θέλησης έλαβαν χώρα λίγες μόνο ώρες πριν από το δείπνο που παρέθεσε ο κ. Άιντε, νέος ειδικός σύμβουλος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, στους «επικεφαλής των δύο κοινοτήτων», δηλαδή τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον ηγέτη του ψευδοκράτους Ντερβίς Έρογλου.
Ο τελευταίος ήταν ο καλύτερος όλων όταν, επισκεπτόμενος την Τουρκία, δήλωσε: «Κατά καιρούς χαρακτηρίζουν κατοχικό τον τουρκικό στρατό. Στην πραγματικότητα, αυτός που έχει καταλάβει την Κύπρο είναι οι Ελληνοκύπριοι». Θα ανέμενε κανείς ότι αυτή η δήλωση θα ξεσήκωνε κύμα διαμαρτυριών. Όντως, το σχόλιο της κυπριακής κυβέρνησης «αυτά δεν βοηθούν τις διαπραγματεύσεις» προκάλεσε μεγάλη αναταραχή… Το δε άλλο ωραίο του Έρογλου, ότι δηλαδή «εάν φτάσουμε ποτέ σε κοινό κράτος, πολίτες του θα είναι όλοι όσοι έχουν την υπηκοότητα της “Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου”», δηλαδή οι Τούρκοι έποικοι που εγκαταστάθηκαν στο ψευδοκράτος, μάλλον δεν το άκουσε καν το στρατόπεδο των οπαδών ενός νέου Σχεδίου Ανάν.
Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο Αναστασιάδης θύμωσε πολύ με τον Μπαν Κι Μουν, που σε μια στιγμή χαλαρότητας είπε και μια αλήθεια («ήρθε ο καιρός για πάρε-δώσε»). Ευτυχώς, όμως, χάρη στη διευκρίνιση ότι με τον όρο «πάρε-δώσε» εννοούσε την «τελική φάση της διευθέτησης», λύθηκε κι αυτή η παρεξήγηση. Τώρα, λοιπόν, μπορεί να αρχίσει το… «δώσε-δώσε» για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Χαρακτηριστική ήταν εξάλλου και η σχετική μεγαλόψυχη επισήμανση του Έρογλου: «Αν και η ελληνοκυπριακή πλευρά αποφεύγει τον όρο “πάρε-δώσε”, εντούτοις δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση χωρίς αυτό. Μπορούμε όμως, αντί για “πάρε-δώσε”, να χρησιμοποιούμε τον όρο “παραχωρήσεις”».
Τη συνέχεια αυτής της πορείας θριάμβου του Διεθνούς Δικαίου, των αρχών του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και της… ευφυούς στρατηγικής της ελληνοκυπριακής πλευράς θα απολαύσουμε πιθανόν την επόμενη εβδομάδα, στη διάρκεια της επίσκεψης του Αναστασιάδη στη Νέα Υόρκη. Θα δοθεί πλήθος ευκαιριών για να συνεχιστεί ο κατήφορος, δεδομένου ότι ο Κύπριος πρόεδρος θα συναντηθεί εκεί με πολύ κόσμο: τον Μπαν Κι Μπουν και τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου (Αν)ασφαλείας του ΟΗΕ, τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τζον Κέρι, την Αμερικανο-Εβραϊκή Επιτροπή, τον… Βενιζέλο και πάει λέγοντας.
Ε.Φ.
