Η ιδιωτική εκπαίδευση και ιδιαίτερα τα φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης είναι γνωστό ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να απαλλαχτούν από κάθε ενοχλητική συνδικαλιστική φωνή και δράση.
Είναι γνωστή η επιβολή εργοδοτικού σωματείου στο χώρο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, το οποίο μάλιστα κατόρθωσε να υπογράφει και κλαδική σύμβαση. Κι όμως, σε αυτό το χώρο, το ΠΑΜΕ αποφάσισε να αποχωρήσει από το Σύλλογο Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) και να υπογράψει, έτσι, την πλήρη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος, στο όνομα, προφανώς, της ταξικής καθαρότητας. Η αποχώρηση ανακοινώθηκε στη γενική συνέλευση του ΣΕΦΚ από κεντρικό στέλεχος του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, καθηγήτρια σε ιδιωτικό σχολείο και μη μέλος του σωματείου και είναι η τελευταία και πιο αδικαιολόγητη πράξη της επιλογής του ΠΑΜΕ ιδιωτικής εκπαίδευσης «να περιχαρακωθεί και να οδηγήσει τα μέλη του σε έναν απίθανο νεο-αριστερισμό», όπως καταγγέλλει η Ενωτική Πρωτοβουλία του Συλλόγου Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής-Βύρων.
Το ΠΑΜΕ, στην ουσία, έχει επιλέξει από χρόνια την τακτική της διάσπασης. Αρχικά μετέτρεψε το ιστορικό σωματείο των καθηγητών ξένων γλωσσών, το οποίο ελέγχει, σε «Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση». Μετά, αντί να δώσει τη μάχη ενάντια στην εμφάνιση του εργοδοτικού σωματείου στον κλάδο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, επέλεγε να δημιουργεί αντιθέσεις με άλλα υπαρκτά σωματεία, όπως ο ΣΕΦΚ, αλλά και ο σύλλογος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών (ΣΙΕΛ). Η επιμονή του να ιδρύσει ένα κεντρικά ελεγχόμενο σωματείο στην ιδιωτική εκπαίδευση, παρά και ενάντια σε ιστορικά υπαρκτές συνδικαλιστικές δομές, αντικειμενικά οδήγησε σε διάσπαση της ενότητας και της διεκδικητικής δράσης των εργαζομένων.
Είναι αποκαλυπτικό ότι ενώ το ΠΑΜΕ ως πλειοψηφία στον «Βύρωνα» δεν έκανε τίποτα ενάντια στην σύμβαση που υπέγραψε το εργοδοτικό σωματείο και εγκατέλειψε τους εργαζόμενους στα ξενόγλωσσα φροντιστήρια σε συνθήκες μεσαιωνικές, την ίδια ώρα κατάγγελλε τη δράση του ΣΕΦΚ, που αγωνίστηκε επίμονα να επιβάλλει την τήρηση της ΣΣΕ στα φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.
Οι όποιες κομματικές σκοπιμότητες στην εποχή του Μνημονίου και της ολομέτωπης επίθεσης σε εργασιακά δικαιώματα αποτελούν τουλάχιστον υπονόμευση της ενότητας των εργαζομένων. Όποιοι δεν αντιλαμβάνονται την ολισθηρότητα αυτών των επιλογών, είναι υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους.
Το ΠΑΜΕ, στην ουσία, έχει επιλέξει από χρόνια την τακτική της διάσπασης. Αρχικά μετέτρεψε το ιστορικό σωματείο των καθηγητών ξένων γλωσσών, το οποίο ελέγχει, σε «Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση». Μετά, αντί να δώσει τη μάχη ενάντια στην εμφάνιση του εργοδοτικού σωματείου στον κλάδο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, επέλεγε να δημιουργεί αντιθέσεις με άλλα υπαρκτά σωματεία, όπως ο ΣΕΦΚ, αλλά και ο σύλλογος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών (ΣΙΕΛ). Η επιμονή του να ιδρύσει ένα κεντρικά ελεγχόμενο σωματείο στην ιδιωτική εκπαίδευση, παρά και ενάντια σε ιστορικά υπαρκτές συνδικαλιστικές δομές, αντικειμενικά οδήγησε σε διάσπαση της ενότητας και της διεκδικητικής δράσης των εργαζομένων.
Είναι αποκαλυπτικό ότι ενώ το ΠΑΜΕ ως πλειοψηφία στον «Βύρωνα» δεν έκανε τίποτα ενάντια στην σύμβαση που υπέγραψε το εργοδοτικό σωματείο και εγκατέλειψε τους εργαζόμενους στα ξενόγλωσσα φροντιστήρια σε συνθήκες μεσαιωνικές, την ίδια ώρα κατάγγελλε τη δράση του ΣΕΦΚ, που αγωνίστηκε επίμονα να επιβάλλει την τήρηση της ΣΣΕ στα φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.
Οι όποιες κομματικές σκοπιμότητες στην εποχή του Μνημονίου και της ολομέτωπης επίθεσης σε εργασιακά δικαιώματα αποτελούν τουλάχιστον υπονόμευση της ενότητας των εργαζομένων. Όποιοι δεν αντιλαμβάνονται την ολισθηρότητα αυτών των επιλογών, είναι υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους.
Σχόλια
