Της Αλίκης Βεγίρη
Το τελευταίο σκάνδαλο για τα οικονομικά, και όχι μόνο, του κυβερνώντος κόμματος, (the People’s Party), της Ισπανίας που βγήκε πρόσφατα στη φόρα, μας υπενθυμίζει ότι παρόμοια σκάνδαλα έχουν κατά καιρούς ξεσπάσει και στα… καλύτερα τα σπίτια, όπου παντοδύναμοι χρηματοδότες επιχειρηματίες αποκαλύπτονται, μετά από χρόνια και αφού το πράγμα έχει παραβρoμίσει, να σκορπούν αφειδώς τον οβολόν τους σε εξέχοντα κομματικά στελέχη, σε εν δυνάμει, καθώς και σε εν ενεργεία πρωθυπουργούς, παίρνοντας ως αντάλλαγμα, τι άλλο, δημόσια έργα και συμβόλαια. Ούτε η Γερμανία, επί Κολ, μπόρεσε να αντισταθεί στο δέλεαρ αυτό, ούτε η Αυστρία, επί καγκελαρίου Φέιμαν, πόσο μάλλον η Ισπανία, πόσο μάλλον και η Ελλάδα.
Το σκάνδαλο του κόμματος του Ραχόι δεν έχει Τσουκάτο. Έχει όμως Αυγερινό, που ακούει στο όνομα Luis Barcenas, ο οποίος, αν λάβουμε υπ’ όψιν το εύρος και τη χρονική διάρκεια των δραστηριοτήτων του, ως ταμία του κόμματος που τώρα κυβερνά, αποτελεί βελτιωμένη εκδοχή του Έλληνα ομολόγου του. Με τη διαφορά ότι ο Ισπανός πιάστηκε στα πράσα και τώρα την έχει δύσκολα, ενώ ο έλληνας ποτέ.
Σύμφωνα με ντοκουμέντα, που έφερε στο φως η εφημερίδα El Pais, όλη την περίοδο 1990-2008 ανώτερα στελέχη του κόμματος του Ραχόι, πέρα από τους κανονικούς και δηλωμένους μισθούς, ελάμβαναν σε τακτική βάση επιπρόσθετα χρηματικά ποσά, τα οποία αν και καταγράφονταν από τον σχολαστικό Barcenas σε κρυφά, ουδέποτε φέρονται να έχουν δηλωθεί στην εφορία. Στα βιβλία αυτά βρίσκει κανείς θησαυρούς από δωρεές κατασκευαστικών κυρίως εταιριών, λύνοντας κατά κάποιο τρόπο και το μυστήριο της έκρηξης στον εν λόγω τομέα κατά την περίοδο αυτή, καθώς και εξερχόμενες σε φακελάκια πληρωμές στους εκάστοτε κομματικούς φυλάρχους. Ανάμεσα σ’ αυτούς φιγουράρει φαρδιά πλατιά και ο Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος εμφανίζεται να λαμβάνει ήδη από το 1997 και μέχρι το 2008, το ποσό των 25.200 ευρώ ετησίως. Απ’ το κιτάπι του Barcenas δεν γλιτώνει ούτε και η τωρινή γενική γραμματέας, Maria Dolores de Cospedal, αυτήν που είδαμε εσχάτως στις τηλεοράσεις να ορκίζεται διπλά και τριπλά ότι τόσο η ίδια, όσο και τα οικονομικά του κόμματος είναι τόσο καθαρά, όσο και τα γάργαρα νερά του Γκουανταλκιβίρ. Ο Ραχόι επικαλέστηκε, όπως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις, πολιτική σκευωρία, και αρκέστηκε σε προειδοποιήσεις για μηνύσεις σε όσους θα τολμούσαν να τον εμπλέξουν.
Το σκάνδαλο αυτό βέβαια δεν έρχεται από μόνο του, αλλά αποτελεί sequel ενός πολύ μεγαλύτερου, που πάει πίσω στο χρόνο, συγκεκριμένα από το 2004, σκανδάλου δωροδοκιών, του επονομαζόμενου και Gürtel, από το όνομα του κύριου εμπλεκόμενου μεγαλοκατασκευαστή Francisco Correa (ζώνη), στο οποίο ο πιστός Barcenas βρέθηκε επίσης να πρωταγωνιστεί ως παραλήπτης εκατομμυρίων, τόσο ο ίδιος όσο και πλείστα όσα μεγαλοστελέχη του PP, σύμβουλοι και κυβερνήτες επαρχιών.
Η υπόθεση πέρασε στη Δικαιοσύνη, τα στοιχεία άρχισαν να σφίγγουν γύρω του και γύρω από το κόμμα, αλλά κάποια στιγμή, γύρω στο δεύτερο μισό του 2011, η έρευνα άρχισε να κωλυσιεργεί, ώσπου το Ανώτατο Δικαστήριο ανακοίνωσε ότι κλείνει την υπόθεση λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων, χωρίς να περιμένει το επικείμενο άνοιγμα λογαριασμών στην Ελβετία και αλλού. Συνηθισμένη αντίδραση θα μου πείτε, όπως παντού και πάντα, όταν η Δικαιοσύνη καλείται να χώσει τη μύτη της στην κόπρο της εξουσίας, μέρος της οποίας αποτελεί και η ίδια, για να μην το λησμονούμε.
Τα πράγματα όμως πήραν το δρόμο τους, όταν με την αποκάλυψη ότι ο Barcenas διατηρούσε μυστικό λογαριασμό 22 εκατομμυρίων στη Γενεύη, κάποιος καλός δικαστής επανέφερε την υπόθεση στην επικαιρότητα, γεγονός που ανάγκασε τον πρώτο να βγάλει στη φόρα το περιεχόμενο των κρυφών λογαριασμών και βιβλίων που φεύγοντας από το κόμμα είχε προνοήσει για παν ενδεχόμενο, να πάρει μαζί του.
Και έτσι φτάσαμε στη σημερινή αναταραχή τόσο του Ραχόι και της κυβέρνησής του, όσο και των ψηφοφόρων του, οι οποίοι αγανακτισμένοι με τις αποκαλύψεις συγκεντρώθηκαν εξαγριωμένοι έξω από τα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Η συνέχεια προβλέπεται ενδιαφέρουσα, αν και η πολιτική τάξη της Ισπανίας παρά είναι χοντρόπετση για να κλυδωνιστεί από μια ακόμα περίπτωση διαφθοράς.
Στις αρχές του χρόνου ο αρχηγός του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος πρότεινε κοινή συμφωνία για την πάταξη της διαφθοράς, αλλά ελάχιστοι ανταποκρίθηκαν, παρά το γεγονός ότι περισσότερα από 200 πολιτικά πρόσωπα αντιμετωπίζουν κατηγορίες διαφθοράς σε 6 από τις 17 επαρχίες. Στη σοσιαλιστική Ανδαλουσία έξι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είναι υπόδικοι για απάτη σχετικά με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, ενώ στην Καταλονία εξετάζονται οι περίεργες επιχειρηματικές δραστηριότητες της οικογένειας του τοπικού κυβερνήτη.
Δεν αποτελεί έκπληξη, γράφει το Spiegel, που το 95% των πολιτών πιστεύουν ότι τα πολιτικά κόμματα συγκαλύπτουν τη διαφθορά και τη δωροδοκία. Δίπλα στην ανεργία και την απώλεια του εισοδήματος, οι Ισπανοί θεωρούν τους πολιτικούς και το νεποτισμό το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας.
Παρ’ όλα αυτά, στις τελευταίες εκλογές, πήγαν και ξανάβγαλαν αυτούς, για τους οποίους ακόμα και οι πέτρες γνώριζαν ότι ήταν διεφθαρμένοι.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, μια άλλη υπόθεση καραμπινάτης διαφθοράς έρχεται από το παλάτι, και συγκεκριμένα από τον γαμπρό του βασιλιά Χουάν Κάρλος, ο οποίος φέρεται ότι χρησιμοποιούσε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα που ίδρυε, για να ξεπλένει εκατομμύρια σε offshore προορισμούς. Τα δε εκατομμύρια προέρχονταν από τα παραφουσκωμένα συμβόλαια που εξασφάλιζαν οι εταιρίες του σε απευθείας αναθέσεις από την εξ ίσου διεφθαρμένη κυβέρνηση της Βαλένθια.
Τουλάχιστον οι Ισπανοί, οι οποίοι λόγω αφραγκίας αναγκάζονται να μένουν σπίτι, βλέποντας τηλεόραση, δεν πρόκειται να πλήξουν.
