Το κουίζ της εβδομάδας: Πώς το λένε όταν και ο τελευταίος Γερμανός ανθυπαξιωματούχος κουνάει δασκαλίστικα το δάχτυλο σε μια κατά τ’ άλλα κυρίαρχη χώρα; Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Είναι να απορεί κανείς, με τι μούτρα αντικρίζει τον εαυτό της στον καθρέφτη η ελληνική ιθύνουσα πολιτική τάξη. Εκείνοι δηλαδή οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες που αν και ψηφίζουν αδιαμαρτύρητα ό,τι ζητούν ο κ. Μπαρόζο, ο κ. Γιούνγκερ, η κυρία Μέρκελ, ο κ. Τόμσεν και η λοιπή παρέα, παρ’ όλα αυτά είναι υποχρεωμένοι να τ’ ακούνε κι από πάνω. Και μάλιστα με ρυθμό πολυβόλου. Πριν τελειώσει ο Ζ.Κ. Γιούνγκερ, πλακώνει ο Ζ.Μ. Μπαρόζο και πριν αποσυρθεί αυτός, έρχεται Χ.Γ. Φούχτελ για να τον ακολουθήσει αμέσως ένας εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών που ούτε οι εφημερίδες δεν… θυμούνται το όνομά του.
Είναι προφανές ότι όλοι οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. που εμπλέκονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την Ελλάδα θα πρέπει να δώσουν κι ο καθένας τη συμβολή του στην πολιτική σφαλιάρα και φυσικά τη… συμβουλή του στην ελληνική πολιτική τάξη.
Ακόμη κι αν αποφύγει κανείς να σταχυολογήσει δηλώσεις, προσταγές και νουθεσίες των τελευταίων μηνών… Ακόμη κι αν σβήσει από τη μνήμη του την εικόνα του τέως πρωθυπουργού που εκλήθη άρον-άρον να δώσει εξηγήσεις στην κυρία Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί για το πυροτέχνημα του δημοψηφίσματος τον περασμένο Οκτώβριο… Ακόμη κι αν ξεχάσει κανείς την προ μηνών άποψη της κυρίας Μέρκελ να τοποθετηθεί στην Ελλάδα επίτροπος με δικαίωμα βέτο σε θέματα προϋπολογισμού… Ακόμη κι έτσι, δεν μπορεί κάποιος να μην πήρε χαμπάρι ότι πλέον το να κουνάς δασκαλίστικα το δάχτυλο στους Έλληνες πολιτικούς έχει γίνει το… must της εποχής στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Και δεν είναι βέβαια μόνο ο τρόπος με τον οποίο ασχημονούν (κι όχι μόνο πρόσφατα) οι διάφορες ευρωπαϊκές εφημερίδες. Είναι και το γεγονός ότι όλοι οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες δείχνουν να έχουν καταλάβει πως έχουν να κάνουν με πολιτικούς άντρες και γυναίκες που διαγωνίζονται ποιος θα σκύψει περισσότερο το κεφάλι ή θα λυγίσει περισσότερο τη μέση. Και διαγωνίζονται την τελευταία εβδομάδα ποιος θα τα πει πιο χοντρά.
Υπό αυτήν την έννοια δεν δημιούργησε κατάπληξη ο κυνισμός με τον οποίο ο πρόεδρος του Eurogroup ζητά το διορισμό Ευρωπαίου επιτρόπου που θα επιβλέπει την πολιτική ανοικοδόμησης στην Ελλάδα. Κι επίσης, δεν παραξένεψε κανέναν η άμεση απάντηση του προέδρου της Κομισιόν, που είπε περίπου ότι «θα δούμε αν θα χρειαστεί επίτροπος Ανάπτυξης στην Ελλάδα, προς το παρόν αρκεί η Task Force που έχει συσταθεί από την Κομισιόν, ύστερα από πρωτοβουλία της κυβέρνησης Παπανδρέου». Σαν να μιλούν και οι δυο για κατεχόμενη χώρα…
Αντίθετα, στους περισσότερους θα δημιούργησε έκπληξη το γεγονός ότι ο πρόεδρος της γερμανικής Βουλής έστειλε, την Τετάρτη, στον Έλληνα ομόλογό του Φ. Πετσάλνικο επιστολή όπου ζητούσε εξηγήσεις για τα δημοσιεύματα περί διαφυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό από Έλληνες βουλευτές. Στο ίδιο μοτίβο, ο εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών θεωρεί εαυτόν νομιμοποιημένο να «προτρέπει» την Ελλάδα να επιδείξει προθυμία για μεγαλύτερη συνεργασία με τους Γερμανούς επενδυτές. Ακόμη και ο πρόεδρος των ευρωβουλευτών της Ε.Ε. που επισκέφθηκε προχθές τη χώρα μας, αφού έδειξε… συμπάθεια για την ελληνική τραγωδία, δεν παρέλειψε κι αυτός να σημειώσει ότι η Ελλάδα οφείλει να υλοποιήσει τις εξαιρετικά σκληρές δεσμεύσεις που ανέλαβε ως αναγκαίες η κυβέρνησή της. Και σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τον Χ.Γ. Φούχτελ, που τον έχει διορίσει η Άνγκελα Μέρκελ να επιβλέπει πώς διαχειρίζεται τα ευρωπαϊκά προγράμματα η Ελλάδα, ο οποίος σε συνέντευξή του την Πέμπτη στην Ντόιτσε Βέλε δήλωνε την αποφασιστικότητά του να βοηθήσει στο προχώρημα των κοινοτικών κονδυλίων: «Εμείς θα μπορούσαμε να προσφέρουμε τις γερμανικές εμπειρίες για τη σύνταξη των σχετικών αιτήσεων»… Αν πρόκειται να μας μάθει πώς να κάνουμε αιτήσεις και να ωφεληθούν και οι γερμανικές πολυεθνικές, τόσο το καλύτερο βέβαια.
Είναι προφανές ότι ο κ. Φούχτελ και οι άλλοι Κοινοτικοί θέλουν να προσφέρουν τεχνογνωσία στους αγράμματους. Όπως ακριβώς και οι Γάλλοι «ειδικοί» που αφού μελέτησαν ενδελεχώς και επί τόπου την ελληνική δημόσια διοίκηση έθεσαν τα κριτήρια για την αξιολόγηση των δημόσιων υπηρεσιών και φορέων.
Την ίδια διάθεση προσφοράς θα έχουν ενδεχομένως και οι 160 Γερμανοί εφοριακοί που φημολογείται (οι διαψεύσεις δεν σημαίνουν τίποτα) ότι θα κάνουν το επόμενο διάστημα απόβαση στην Ελλάδα για να οργανώσουν τις ΔΟΥ. Και ίσως να συνεργαστούν στενά με την Task Force υπό τον Χ. Ράιχενμπαχ, που αποστολή της είναι η παροχή τεχνικής βοήθειας γενικώς (δαπάνες, μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις), αλλά και η πάταξη της φοροδιαφυγής.
Όλοι, λοιπόν, έχουν κάτι να πουν ή να προσφέρουν. Γιατί οι εταίροι στα δύσκολα φαίνονται!..
Είναι προφανές ότι όλοι οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. που εμπλέκονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την Ελλάδα θα πρέπει να δώσουν κι ο καθένας τη συμβολή του στην πολιτική σφαλιάρα και φυσικά τη… συμβουλή του στην ελληνική πολιτική τάξη.
Ακόμη κι αν αποφύγει κανείς να σταχυολογήσει δηλώσεις, προσταγές και νουθεσίες των τελευταίων μηνών… Ακόμη κι αν σβήσει από τη μνήμη του την εικόνα του τέως πρωθυπουργού που εκλήθη άρον-άρον να δώσει εξηγήσεις στην κυρία Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί για το πυροτέχνημα του δημοψηφίσματος τον περασμένο Οκτώβριο… Ακόμη κι αν ξεχάσει κανείς την προ μηνών άποψη της κυρίας Μέρκελ να τοποθετηθεί στην Ελλάδα επίτροπος με δικαίωμα βέτο σε θέματα προϋπολογισμού… Ακόμη κι έτσι, δεν μπορεί κάποιος να μην πήρε χαμπάρι ότι πλέον το να κουνάς δασκαλίστικα το δάχτυλο στους Έλληνες πολιτικούς έχει γίνει το… must της εποχής στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Και δεν είναι βέβαια μόνο ο τρόπος με τον οποίο ασχημονούν (κι όχι μόνο πρόσφατα) οι διάφορες ευρωπαϊκές εφημερίδες. Είναι και το γεγονός ότι όλοι οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες δείχνουν να έχουν καταλάβει πως έχουν να κάνουν με πολιτικούς άντρες και γυναίκες που διαγωνίζονται ποιος θα σκύψει περισσότερο το κεφάλι ή θα λυγίσει περισσότερο τη μέση. Και διαγωνίζονται την τελευταία εβδομάδα ποιος θα τα πει πιο χοντρά.
Υπό αυτήν την έννοια δεν δημιούργησε κατάπληξη ο κυνισμός με τον οποίο ο πρόεδρος του Eurogroup ζητά το διορισμό Ευρωπαίου επιτρόπου που θα επιβλέπει την πολιτική ανοικοδόμησης στην Ελλάδα. Κι επίσης, δεν παραξένεψε κανέναν η άμεση απάντηση του προέδρου της Κομισιόν, που είπε περίπου ότι «θα δούμε αν θα χρειαστεί επίτροπος Ανάπτυξης στην Ελλάδα, προς το παρόν αρκεί η Task Force που έχει συσταθεί από την Κομισιόν, ύστερα από πρωτοβουλία της κυβέρνησης Παπανδρέου». Σαν να μιλούν και οι δυο για κατεχόμενη χώρα…
Αντίθετα, στους περισσότερους θα δημιούργησε έκπληξη το γεγονός ότι ο πρόεδρος της γερμανικής Βουλής έστειλε, την Τετάρτη, στον Έλληνα ομόλογό του Φ. Πετσάλνικο επιστολή όπου ζητούσε εξηγήσεις για τα δημοσιεύματα περί διαφυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό από Έλληνες βουλευτές. Στο ίδιο μοτίβο, ο εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών θεωρεί εαυτόν νομιμοποιημένο να «προτρέπει» την Ελλάδα να επιδείξει προθυμία για μεγαλύτερη συνεργασία με τους Γερμανούς επενδυτές. Ακόμη και ο πρόεδρος των ευρωβουλευτών της Ε.Ε. που επισκέφθηκε προχθές τη χώρα μας, αφού έδειξε… συμπάθεια για την ελληνική τραγωδία, δεν παρέλειψε κι αυτός να σημειώσει ότι η Ελλάδα οφείλει να υλοποιήσει τις εξαιρετικά σκληρές δεσμεύσεις που ανέλαβε ως αναγκαίες η κυβέρνησή της. Και σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τον Χ.Γ. Φούχτελ, που τον έχει διορίσει η Άνγκελα Μέρκελ να επιβλέπει πώς διαχειρίζεται τα ευρωπαϊκά προγράμματα η Ελλάδα, ο οποίος σε συνέντευξή του την Πέμπτη στην Ντόιτσε Βέλε δήλωνε την αποφασιστικότητά του να βοηθήσει στο προχώρημα των κοινοτικών κονδυλίων: «Εμείς θα μπορούσαμε να προσφέρουμε τις γερμανικές εμπειρίες για τη σύνταξη των σχετικών αιτήσεων»… Αν πρόκειται να μας μάθει πώς να κάνουμε αιτήσεις και να ωφεληθούν και οι γερμανικές πολυεθνικές, τόσο το καλύτερο βέβαια.
Είναι προφανές ότι ο κ. Φούχτελ και οι άλλοι Κοινοτικοί θέλουν να προσφέρουν τεχνογνωσία στους αγράμματους. Όπως ακριβώς και οι Γάλλοι «ειδικοί» που αφού μελέτησαν ενδελεχώς και επί τόπου την ελληνική δημόσια διοίκηση έθεσαν τα κριτήρια για την αξιολόγηση των δημόσιων υπηρεσιών και φορέων.
Την ίδια διάθεση προσφοράς θα έχουν ενδεχομένως και οι 160 Γερμανοί εφοριακοί που φημολογείται (οι διαψεύσεις δεν σημαίνουν τίποτα) ότι θα κάνουν το επόμενο διάστημα απόβαση στην Ελλάδα για να οργανώσουν τις ΔΟΥ. Και ίσως να συνεργαστούν στενά με την Task Force υπό τον Χ. Ράιχενμπαχ, που αποστολή της είναι η παροχή τεχνικής βοήθειας γενικώς (δαπάνες, μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις), αλλά και η πάταξη της φοροδιαφυγής.
Όλοι, λοιπόν, έχουν κάτι να πουν ή να προσφέρουν. Γιατί οι εταίροι στα δύσκολα φαίνονται!..
Σχόλια
