Οι σφαγές και η επέμβαση στην Ακτή Ελεφαντοστού.
Του Γιώργου Τσίπρα.

Η επέμβαση στη Λιβύη έδωσε την απαραίτητη προκάλυψη, αφού τα φώτα στρέφονταν αλλού. Άλλωστε, δεν ήταν πολύ μικρότερα τα έκτροπα στη Λιβύη: μήπως η no-fly-zone του ΟΗΕ δεν μετατράπηκε ετσιθελικά σε βαράμε-ό,τι-κινείται-zone, με πρωτοπόρο κι εδώ τη Γαλλία; Έτσι, στη διαμάχη που άνοιξε από τον περασμένο Νοέμβρη ανάμεσα στον Γκμπάγκμπο, εκλεκτό των ΟΗΕ, Γαλλίας και ΗΠΑ για μια δεκαετία, και τον Ουατάρα, το νέο εκλεκτό, αποφασίστηκε ότι η ώρα της διεθνούς επέμβασης είχε φτάσει. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Γαλλίας στον ΟΗΕ, η απόφαση 1975 του Συμβουλίου Ασφαλείας στις 30 Μάρτη που καλούσε την Ακτή Ελεφαντοστού να αναγνωρίσει τον Ουατάρα ως νόμιμο πρόεδρο της, «ήταν ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί ο εμφύλιος και η αιματηρή βία». Παραδόξως, έδωσε το πράσινο φως για κλιμάκωση του εμφυλίου, της ξένης επέμβασης και των σφαγών. Στην απόφαση αυτή της Δύσης εξώθησε και η «θρασεία» συμπεριφορά Γκμπάγκμπο να εθνικοποιήσει τράπεζες και άλλες δυτικές επιχειρήσεις όταν είδε ότι χάνει το παιχνίδι. Ο Ουατάρα, στέλεχος του ΔΝΤ, έχει υποσχεθεί πως θα ακυρώσει όλες αυτές τις «απρεπείς» ενέργειες και θα αποκαταστήσει τις απρόσκοπτες εξαγωγές πρώτων υλών, κυρίως κακάο.
Εκτός του ΔΝΤ ο Ουατάρα αποδείχτηκε πως διαπρέπει και σε άλλα πεδία. Στο Ντουεκουέ, την πρωτεύουσα του κακάο, οι προελαύνουσες δυνάμεις του εκτέλεσαν εν ψυχρώ περί τους χίλιους οπαδούς του Γκμπάγκμπο ενώ στην πόλη βρίσκονταν 200 κυανόκρανοι. Αρχικά η είδηση μεταδόθηκε άνευ αναφοράς στο θύτη αλλά με ταυτόχρονη μετάδοση της καταγγελίας Ουατάρα για μαζικούς τάφους θυμάτων του Γκμπάγκμπο (δοκιμασμένη συνταγή). Κατόπιν, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ απείλησε και τις δύο πλευρές για δίωξη από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον ΟΗΕ να συνεχίζει να στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τον ένα από τους δύο εγκληματίες. Πιο παρανοϊκά, η Χίλαρι Κλίντον αφού εξέφρασε την «ανησυχία» της για τη σφαγή στο Ντουεκουέ και κάλεσε «τις δυνάμεις του προέδρου Ουατάρα να σέβονται το δίκαιο του πολέμου και να σταματήσουν τις επιθέσεις στους αμάχους», δήλωσε πως… «ο Γκμπάγκμπο ωθεί τη χώρα στην ανομία και πρέπει να φύγει τώρα, ώστε να τερματιστούν οι συγκρούσεις», ενώ ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών κατηγορούσε τον Γκμπάγκμπο ότι «επιδεικνύει ένα εγκληματικό πείσμα και θα πρέπει να αποχωρήσει»… Τον Ουατάρα υπέδειξε και η βαρόνη Άστον ως νόμιμο πρόεδρο, ενώ η Ε.Ε. υποσχέθηκε οικονομική βοήθεια στη χώρα αν επικρατήσει. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Νγκεφά, εκπρόσωπο της αποστολής του ΟΗΕ στην Ακτή Ελεφαντοστού, η υπηρεσία του είχε ήδη πληροφορίες ότι οι δυνάμεις του Ουατάρα προέβαιναν σε μαζικές εκτελέσεις, εξαφανίσεις, βιασμούς και σε πολλά άλλα μέρη εκτός του Ντουεκουέ…
Στην απόφαση 1975 περιλαμβανόταν και η εξουδετέρωση των βαρέων όπλων πυροβολικού μετά από αφόρητη επιμονή της Γαλλίας, ώστε μετά την εξολόθρευση όλης της πολεμικής αεροπορίας της χώρας από γαλλικά αεροσκάφη πριν από λίγα χρόνια ως εκδίκηση για το θάνατο 9 Γάλλων στρατιωτών, να μη μένει πλέον τίποτα επικίνδυνο για τα βαρέα όπλα παντός τύπου των Γάλλων και του ΟΗΕ. Το γεγονός ότι η εκεί αποστολή του ΟΗΕ είχε εδώ και χρόνια αποκλειστικά ειρηνευτικό χαρακτήρα και κανένα δικαίωμα… εξουδετέρωσης βαρέων όπλων ή επίθεσης στο στρατό της χώρας, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια, όπως και το ότι η Γαλλία δεν είχε επίσης κανένα δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης. Δυνάμεις του ΟΗΕ και οι 1.100 Γάλλοι στρατιώτες επιτέθηκαν με ελικόπτερα, αεροπλάνα, τεθωρακισμένα και βαρέα όπλα πυροβολικού εναντίον του Γκμπάγκμπο. Κι αυτό γιατί οι δυνάμεις του Ουατάρα δεν τα κατάφερναν μόνες τους, με επίσημη δικαιολογία από τον Μπαν Κι Μουν, το γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, ότι ο Γκμπάγκμπο χρησιμοποιούσε βαρέα όπλα πυροβολικού εναντίον αμάχων (δοκιμασμένη συνταγή επίσης). Στο τέλος οι γαλλικές δυνάμεις επιτέθηκαν και στην προεδρική κατοικία και συνέλαβαν τον Γκμπάγκμπο, ίσως γιατί τα βαρέα όπλα πυροβολικού έβαλαν κατά αμάχων από την κρεβατοκάμαρα, την τουαλέτα κ.λπ. Σύμφωνα με τους Financial Times «τα από αέρος πλήγματα στην προεδρική κατοικία και την κρατική τηλεόραση δύσκολα μπορούν να αποδοθούν ως εξουδετέρωση βαρέων όπλων». Ότι ο γαλλικός στρατός είχε λίγες ημέρες πριν καταλάβει επίσης και το αεροδρόμιο στο Αμπιτζάν, μην τυχόν θέλει κάποιος Γάλλος ή άλλος Δυτικός να πάει σπίτι του, είναι μάλλον ανάξιο λόγου. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων διευκρινίστηκε, μάλιστα, πολλές φορές και από διάφορους πως η ανάμειξη της Γαλλίας ακολούθησε «επείγον αίτημα» του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ προς τον Γάλλο πρόεδρο…
Πάντα σε αγαστή συνεργασία με τους Αμερικανούς φίλους, πολλή φόρα έχει πάρει τελευταία ο Νικολά…
Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!