Όρος για να προχωρήσει η ληστρική εκμετάλλευση υποδομών και πόρων
Όταν πριν δυο χρόνια περίπου ο Θ. Πάγκαλος, αντιπρόεδρος τότε της Κυβέρνησης, δημοσιοποιούσε τη λίστα των 11 φορέων που πρέπει άμεσα να κλείσουν ή να συγχωνευτούν, η επιλογή φαινόταν περίεργη. Από ό,τι φάνηκε ήταν όμως πολύ καλά ιεραρχημένη, καθώς, όπως μας λέει και ο Χάρης Σμυρνιώτης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων του ΙΓΜΕ, «στοχοποιήθηκαν, όχι τυχαία, οι φορείς που είχαν ειδικό βάρος στην παραγωγή».
Η επιλογή αυτών των οργανισμών δεν πρόσφερε ούτε το μεγάλο αριθμό εργαζομένων που η κυβέρνηση έχει ως στόχο να μειώσει, ούτε επρόκειτο για πολυδάπανους φορείς. Η στοχοποίησή τους έχει να κάνει με το αντικείμενό τους.
Χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι οι κατασκευαστικές εταιρίες του Δημοσίου: με το να βγουν «από τη μέση» ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, η Θέμις Κατασκευαστική, η ΔΕΠΑΝΟΜ, εκατοντάδες εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ που προορίζονται για δημόσια έργα υποδομής περνάνε στα χέρια μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων. Η κατάργηση του ΕΟΜΜΕΧ άνοιξε το δρόμο για να περάσουν απευθείας στους βιομήχανους όλα τα κονδύλια που κατευθύνονταν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η προδιαγεγραμμένη πορεία προς τη συρρίκνωση του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, σε μια εποχή μάλιστα που προβάλλονται επενδύσεις τύπου Eldorado Gold, αποδεικνύει ότι θέλουν να κρατήσουν από το ΙΓΜΕ τις υποδομές του, τα εργαστήριά του, τα εργαλεία υπαίθρου και την απέραντη βιβλιοθήκη του, μετατρέποντας το ιστορικό Ινστιτούτο σε ένα γραφείο συμβούλων, ένα γραφείο ξεπουλήματος σε τρίτους.
Η καταστροφή ερευνητικών οργανισμών όπως το ΙΓΜΕ, δεν είναι κάτι που ξεκίνησε την εποχή των Μνημονίων. Μετρά αρκετά χρόνια και συνδέεται με την καταστροφή των όποιων εργαλείων διαθέτει το κράτος για να χαράξει μια αναπτυξιακή στρατηγική. Μιλώντας στον Δρόμο ο Χ. Σμυρνιώτης θυμίζει την περίπτωση της πρώην Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίων, η οποία παραδόθηκε στον Όμιλο Λάτση, μαζί με όλο το στελεχιακό δυναμικό που διέθετε. Σήμερα όλη η πετρελαϊκή έρευνα γίνεται από ιδιώτες και χρησιμοποιείται η όποια υποδομή και το αρχειακό υλικό που υπήρχαν χωρίς να γνωρίζει το κράτος ούτε καν τα μεγέθη για τα οποία μιλάμε.
Στην ουσία, επισημαίνει ο κ. Σμυρνιώτης, μιλάμε για συνειδητή επιλογή διάλυσης των ερευνητικών φορέων, ώστε να ισχύσουν οι ληστρικές συνθήκες εκμετάλλευσης υποδομών και πόρων, όπως ακριβώς έγινε και γίνεται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Γ.Κ.
