Από όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, πρέπει να επισημανθούν ορισμένα κρίσιμα στοιχεία για τη ζωή, την κοινωνική κατάσταση, τα γεωπολιτικά τόξα – που όλα μαζί συνθέτουν ένα πλαίσιο εξαιρετικά πολύπλοκο και δύσκολο να αντιμετωπιστεί από την πλευρά των υποτελών τάξεων και στρωμάτων, από την πλευρά των λαών και εθνών. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ έκανε μια ομιλία, παρουσιάζοντας το δικό του «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» για προεκλογικούς λόγους. Τα ταξίματα δεν πραγματοποιούνται, αλλά λειτουργούν ως υπόσχεση για την απόσπαση ψήφου.
Οι ανατιμήσεις, η ακρίβεια καλπάζουν, και το νοιώθει ο καθένας και η καθεμιά που πάει για τα στοιχειώδη ψώνια. Η ενέργεια, το ηλεκτρικό και το πετρέλαιο θα εκτοξευθούν και η φτωχοποίηση θα ενταθεί, ενώ ο κ. Σταϊκούρας και οι λοιποί θα περηφανεύονται για μεγάλη ανάπτυξη και οικονομικές επιτυχίες. Το κοινωνικό ζήτημα θα οξυνθεί με την επέλαση τιμών, τις απολύσεις με πρόσχημα την υποχρεωτικότητα, το κλείσιμο επιχειρήσεων κ.λπ. Βέβαια είχαμε ανάγκη από την πώληση του 49% της ΔΕΔΔΗΕ σε αυστραλιανό όμιλο… Το ξεπούλημα πάει χέρι-χέρι με τη φτωχοποίηση.
Στο μέτωπο της πανδημίας φουλάρει η κυβέρνηση για την τρίτη δόση, την «αναμνηστική», ενώ κλείνουν μεγάλα εμβολιαστικά κέντρα και ρίχνεται κάποιο βάρος για τον εμβολιασμό παιδιών, εφήβων και νέων. Φυσικά το καθεστώς έκτακτων μέτρων, τα μερικά λοκντάουν και ο περιορισμός των ανεμβολίαστων (με πρωτοφανή εξοντωτικά μέτρα) συνθέτουν το ελλαδικό τοπίο.
Αφού κάναμε λόγο για Αυστραλία, η πρόσφατη κοινή συμφωνία ΗΠΑ, Βρετανίας και Αυστραλίας για κοινή επιθετική δράση στον Ειρηνικό με σαφή στόχευση την Κίνα, δημιουργεί νέα δεδομένα και μια νέα κλιμάκωση της έντασης, εν μέσω πολυοργανικής κρίσης του συστήματος, πανδημίας και προγραμμάτων διαχείρισής της. Η νέα αυτή κίνηση αναδιατάσσει δυνάμεις, ισορροπίες και γεωπολιτικά συμφέροντα, έρχεται αμέσως μετά τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, και δημιουργεί ένταση μέχρι και στην Ευρώπη και τον ευρωπαϊκό Νότο. Η συνάντηση που γίνεται στην Αθήνα με παρουσία Μακρόν, Ντράγκι, φον ντερ Λάιεν κ.λπ. θα ασχοληθεί και με αυτές τις πλευρές. Όσο αφορά την Ελλάδα, δεν στέκει ο συλλογισμός ότι η Αυστραλία είναι μακριά, διότι και το Αφγανιστάν είναι μακριά, αλλά μας επηρεάζει. Επειδή οι αποφάσεις των ΗΠΑ, οι αντιπαραθέσεις με τη Γαλλία ή τη Γερμανία, η επιθετικότητα ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα, μας δεσμεύουν ως μέλος του ΝΑΤΟ και ως χώρα πολυεξαρτημένη και υποτακτική στις δυτικές προσταγές.
Συμπερασματικά: το πλαίσιο είναι δύσκολο και οι τριγμοί αφορούν ένα σύνολο από πεδία, εκ των οποίων κανένα δεν μπορεί να παρακαμφθεί: το κοινωνικό ζήτημα, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ανεξαρτησία, η κυριαρχία της χώρας, η αντιμετώπιση των προκλήσεων του τουρκικού επεκτατισμού, η υγεία, η παιδεία, καθώς και όσα σχεδιάζονται.
Ένας στοιχειώδης πολιτικός προσανατολισμός πρέπει να τα συμπεριλάβει όλα, ώστε να αναταχθεί η λαϊκή συνείδηση και διάθεση και να προβληθεί μια κατεύθυνση διεξόδου της χώρας από τις «μαύρες τρύπες» που ενεργοποιούνται – ακόμα κι όταν δεν φαίνονται καθαρά.
