Βράδυ Δευτέρας 27 Νοεμβρίου 2017. Μια παρέα φίλων αποφασίζει να παρευρεθεί σε τριήμερο εκδηλώσεων (διοργανωμένο από τις Πρυτανικές Αρχές της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών) αφιερωμένο στον Walter Benjamin, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 180 χρόνια από την ίδρυση της Σχολής. Φτάνοντας στην είσοδο, παρατηρούν με έκπληξη την έντονη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων (ένστολων και μη) τόσο έξω όσο και μέσα στον προαύλιο χώρο του ιδρύματος. Παραξενεύονται και αναρωτιούνται μήπως έγινε κάτι. Κάτι από αυτά για τα οποία συνήθως κινητοποιείται η αστυνομία γύρω από τα πανεπιστημιακά κτήρια. Προχωρώντας, ακούνε εκκωφαντική μουσική που προσιδιάζει, σε ύφος και ποιότητα ήχου, σε mainstream club και βλέπουν ένα ασυνήθιστο, για το πλαίσιο του χώρου, πλήθος ανθρώπων να «παρελαύνουν» εν μέσω φωτορυθμικών ντισκοτέκ: μεγαλοκυρίες με βραδινές τουαλέτες και πανάκριβες τσάντες, μοντέλα με περπάτημα πασαρέλας, μεσήλικες με κοστούμια μερικών χιλιάδων ευρώ και αλαζονικό βλέμμα να βγαίνουν μέσα από χλιδάτα αυτοκίνητα με φιμέ τζάμια και διάσπαρτους αινιγματικούς τύπους με ασυρμάτους και στυλ «under cover». Πηγαίνοντας προς το αμφιθέατρο De Chirico, όπου διεξαγόταν η συζήτηση για τον Benjamin, η παρέα των φίλων αντικρίζει ένα μεγάλο banner με το λογότυπο Swarovski και συνειδητοποιεί ότι στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσανλής» πραγματοποιείται φιέστα-δεξίωση-παρουσίαση collection του γνωστού οίκου κοσμημάτων, υπό τον ευφάνταστο τίτλο «Rainbow Paradise» (αναπόφευκτος και ο συνειρμός με τα Paradise Papers). Αυθόρμητα και ενστικτωδώς δοκιμάζοντας να μπουν μέσα στο συγκεκριμένο χώρο, έρχονται ενώπιον μιας γνωστής πρακτικής πολλών νυχτερινών κέντρων: της «πόρτας»! Με τη δέουσα ευγένεια και ειρωνεία που αρμόζει σε μια τέτοια κοσμική εκδήλωση οι φίλοι μας, απόφοιτοι κάποιοι εξ αυτών της ΑΣΚΤ, εμποδίστηκαν να εισέλθουν σε χώρο της ίδιας τους της Σχολής! «Σίγουρα το μόνο πράγμα που απουσιάζει εδώ απόψε στη Σχολή Καλών Τεχνών είναι η τέχνη», αναφώνησε ο ένας από τους φίλους.
Αλήθεια, ποιος έδωσε άδεια για την πραγματοποίηση μιας κοσμικής φιέστας του οίκου Swarovski μέσα στο πανεπιστήμιο; Η Σύγκλητος της ΑΣΚΤ μάλλον είναι το αρμόδιο όργανο. Ήταν λοιπόν, απόφαση της Συγκλήτου; Και με ποιο σκεπτικό το όργανο αυτό αποφασίζει να παραδώσει ένα χώρο δημόσιας εκπαίδευσης προς χρήση σε κάποιους μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου; (…)
Εμβρόντητοι οι φίλοι κατευθύνθηκαν προς το αμφιθέατρο De Chirico θεωρώντας δεδομένο ότι κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να μην τεθεί ως σοβαρό ζήτημα προς κινητοποίηση σε έναν κόσμο που συγκεντρώθηκε να συζητήσει για μια σπουδαία μορφή από το πάνθεον της επαναστατικής πολιτικής σκέψης. Το δεύτερο σοκ δεν άργησε να έρθει. Πάνω από 200 άτομα (με διαφορετικό ενδυματολογικό κώδικα και intellectual attitude φυσικά…) παρακολουθούσαν ωσάν υπνωτισμένοι και μέσα σε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε νεκροταφείο, διαδοχικούς μονολόγους αναφορικά με την «αύρα» του έργου τέχνης και τον Μεσοπόλεμο. Μεταξύ των ομιλητών δε, ήταν και ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Αριστείδης Μπαλτάς. Ναι, ο άνθρωπος αυτός που ψήφισε το μνημόνιο υπ’ αριθμόν… τάδε, ο άνθρωπος αυτός που τους πρώτους μήνες της θητείας του ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων αντιμετώπισε παντελώς υποτιμητικά και περιφρονητικά τους φοιτητικούς συλλόγους που έκαναν έκκληση για αύξηση της χρηματοδότησης στην Παιδεία, αυτός ο άνθρωπος μιλούσε για τον Walter Benjamin, σε μια άνευρη εκδήλωση που ίσως τελικά και να ήταν η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος εκείνης της βραδιάς.
Ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Κεχρή μπορείτε να το βρείτε στο toperiodiko.gr
