Ego
από την Ελισάβετ Πρεβεζιάνου
Εκδόσεις Σοκόλη–Κουλεδάκη
Kαι στη δεύτερη πεζογραφική απόπειρα της Ε. Πρεβεζιάνου, κυριαρχούν τα εργαλεία της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης. Με αφορμή την καταβύθιση στις σκέψεις, στα συναισθήματα και στις αντιδράσεις του ήρωα, η συγγραφέας αποπειράται να μιλήσει για ζητήματα που βασανίζουν την πλειοψηφία των θνητών. Η υιοθέτηση ρόλων χωρίς να υπάρχει επιλογή, το αίσθημα της ευθύνης, η τυραννία της ανάγκης για διάκριση, η αέναη προσπάθεια για ψυχολογική ισορροπία και ηρεμία είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης στο «ego»-βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη.. Χρησιμοποιώντας τριτοπρόσωπο αφηγητή, η Ε. Πρεβεζιάνου μένει πιστή στην οπτική του ήρωα από την αρχή μέχρι το τέλος. Η εν λόγω επιλογή, σε συνδυασμό με την καθαρή σε νοήματα γραφή, τις γλαφυρές περιγραφές, τους ζωντανούς διαλόγους και την επιτυχημένη κλιμάκωση των εσωτερικών συγκρούσεων σχηματοποιούν ένα πολύ δυνατό κείμενο. Εξαιρετικές οι ιστορίες του παππού, μετατρέπονται άμεσα σε λαϊκές ή προσωπικές μνήμες. Η μη γραμμική αφήγηση – αποσπασματική στον χώρο και στον χρόνο – εξυπηρετείται από φράσεις που λειτουργούν σαν γέφυρες, δημιουργώντας νήματα τα οποία καθοδηγούν τον αναγνώστη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σημασία που δίνει η συγγραφέας στη μη λεκτική επικοινωνία.
Όσα δεν λέγονται, πάλλονται στο Ego δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα, η οποία, άλλοτε μέσα από την ασφυξία και άλλοτε μέσα από τη διαμαρτυρία, επισημαίνουν «την ελευθερία του ελάχιστου», και επιφέρουν, αν όχι πάντα κάθαρση, τουλάχιστον συμφιλίωση με όσα στοιχειώνουν.
Τζούλια Γκανάσου
