Σύμφωνα με νέα μελέτη του Ινστιτούτου Χημείας Μαξ Πλανκ στο Μάιντς, ατυχήματα όπως του Τσέρνομπιλ και της Φουκουσίμα είναι πιθανό να συμβαίνουν μια φορά κάθε 10 έως 20 χρόνια και η Δυτική Ευρώπη είναι πιθανό να μολύνεται μια φορά κάθε 50 χρόνια με ραδιενέργεια άνω των 40 κιλομπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο, που ήταν περίπου τα ελάχιστα επίπεδα μόλυνσης στις θεωρούμενες σοβαρά μολυσμένες περιοχές από το Τσέρνομπιλ στη Σκανδιναβία, στις Άλπεις, στην Ουκρανία κ.λπ. Οι πιθανότητες που δίνει η νέα μελέτη σε ατυχήματα τύπου Τσέρνομπιλ και Φουκουσίμα είναι 200 φορές μεγαλύτερες από τις έως τώρα εκτιμήσεις! Θυμάστε, βέβαια, την περισσή σιγουριά με την οποία βεβαίωναν μετά το Τσέρνομπιλ και βεβαιώνουν τώρα, μετά τη Φουκουσίμα, για το πόσο απίθανο είναι να συμβεί ένα πυρηνικό ατύχημα… Περίπου όσο απίθανο και αδιανόητο ήταν να ξεσπάσει μια μεγάλη, βαθιά και καταστροφική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού…
Οι «αδιαμφισβήτητες» θεωρίες
Μια δημοσίευση από το χώρο της Αστροφυσικής τον περασμένο Απρίλη αμφισβητεί, με βάση μετρήσεις στη γαλαξιακή γειτονιά μας, την ύπαρξη της λεγόμενης Σκοτεινής Ύλης. Ακολούθησαν αμφισβητήσεις των υπολογισμών αλλά η «παρένθεση» δεν έχει κλείσει ακόμη. Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία η ύλη και ενέργεια που «βλέπουμε» και μετράμε με τα διάφορα όργανα αποτελεί μόλις το 4% του συνόλου. Το υπόλοιπο 96% είναι Σκοτεινή Ύλη και Σκοτεινή Ενέργεια που δεν βλέπουμε και δεν μετράμε. Πώς ξέρουμε ότι αυτές υπάρχουν; Δεν το ξέρουμε. Πρόκειται για δυο ξεχωριστές ad hoc, αυθαίρετες υποθέσεις που μπαλώνουν κενά της υπόλοιπης επικρατούσας θεωρίας. Μήπως «ξέρουμε» ότι ο νεοφιλελευθερισμός και ο λογισμός της ανθρώπινης ύπαρξης ως παραγωγής και ανταλλαγής εμπορευμάτων δίνουν λύσεις στο παγκόσμιο κοινωνικό ζήτημα;
Ζούμε μια εποχή που πολλές από τις σήμερα κυρίαρχες και αδιαμφισβήτητες θεωρίες και αντιλήψεις θα ανατραπούν, ανατρέποντας το σύμπαν των ιδεών μας. Από την πολιτική οικονομία μέχρι τις φυσικές επιστήμες. Δεν είναι τόσο ότι υπάρχει κάποιο κόκκινο νήμα που συνδέει όλες αυτές τις θεωρίες στα πιο διαφορετικά πεδία σκέψης. Υπάρχει βέβαια το κοινό φιλοσοφικό υπόβαθρο του λογικού εμπειρισμού. Κυρίως, όμως, είναι το είδος μιας αγοραίας «δημοκρατίας» που έχει κυριαρχήσει στα περισσότερα πεδία της σκέψης και επιστήμης και επιτρέπει, αν δεν πριμοδοτεί, την επικράτηση σχετικά αντικρουόμενων με την πραγματικότητα θεωριών. Στην πολιτική οικονομία, για παράδειγμα, επικρατούν οι θεωρίες και αντιλήψεις της Οικονομίας της Αγοράς. Κι ενώ η παγκόσμια Αγορά βυθίζεται σε μια πρωτοφανή κρίση και φρακάρισμα, οι αντιλήψεις αυτές κάθε άλλο παρά πτοούνται.
