Κινέζοι μισθωτοί ταρίφες – Εργατική κινητοποίηση στην Κίνα: Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις – Και στο Βιετνάμ καλά πάει… – Καμπότζη: Από την πολλή ζέστη… – Από τους Βιετκόνγκ στους Ταλιμπάν
Κινέζοι μισθωτοί ταρίφες
Τα Νέα του Πεκίνου γράφουν: «Οι οδηγοί ταξί παραδέχονται πως ενώ οι εταιρίες των ταξί δεν τους υποχρεώνουν να δουλεύουν 24 ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα, οι οδηγοί συχνά δεν έχουν άλλη επιλογή. “Το γκάζι και το νοίκι μας εξαναγκάζουν. Δεν τολμάμε να πάρουμε ρεπό”. Οι εταιρίες των ταξί στο Πεκίνο έχουν υιοθετήσει ένα σύστημα με δυο βάρδιες, όπου δύο οδηγοί μοιράζονται ένα ταξί, με τον ένα να οδηγεί τις μονές ημέρες και τον άλλο τις ζυγές. Μετά από μια 24ωρη βάρδια, ο οδηγός γυρίζει σπίτι για ύπνο οπότε αναλαμβάνει ο άλλος. “Ο συνάδελφος και εγώ ξοδεύουμε 3.300 γουάν ο καθένας για το νοίκι του ταξί. Με 15 μέρες εργασία το μήνα αυτό σημαίνει 220 γουάν την ημέρα. Αν σκοτωνόμασταν στη δουλειά κάθε μέρα για το μεροκάματο θα βγάζαμε 4.000 γουάν το μήνα. Αν κάνουμε ένα ρεπό την εβδομάδα αυτό σημαίνει τέσσερις μέρες το μήνα, δηλαδή θα έπρεπε να πληρώνουμε 880 γουάν για τις ημέρες ανάπαυσης. Αν αφαιρέσεις και 300 γουάν το μήνα για γεύματα τότε απομένουν όλο κι όλο 2.880 γουάν. Συνεπώς δεν είναι ότι δεν θέλουμε να αναπαυόμαστε, είναι απλά ότι δεν μπορούμε να αναπαυόμαστε”».
Σχεδόν κάθε εβδομάδα ξεσπά σε κάποια πόλη της Κίνας απεργία οδηγών ταξί λόγω της υπερεκμετάλλευσης από τις εταιρίες των ταξί που προσλαμβάνουν τους οδηγούς όχι ως μισθωτούς αλλά ως «ενοικιαστές».
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις
Φωτογραφία από εργατική κινητοποίηση στην Κίνα. Τους συγκεντρωμένους περιβάλλουν αστυνομικοί με σκυλιά. Πιο πίσω είναι άλλοι αστυνομικοί με πράσινες στολές και μεταλλικά κράνη χωρίς ασπίδες. Και πιο πίσω περιβάλλουν τη συγκέντρωση τα κανονικά ΜΑΤ με πλήρη εξάρτηση. Δεν ξέρω αν ισχύει το «μια χώρα δύο συστήματα», αλλά η αντιμετώπιση των εργαζόμενων είναι μάλλον από το ένα σύστημα μόνο και αυτό στη χειρότερη εκδοχή του…
Και στο Βιετνάμ καλά πάει…
Εκατοντάδες αγρότες από το Bόρειο Βιετνάμ συγκεντρώθηκαν πριν από τρεις εβδομάδες στο Ανόι διαμαρτυρόμενοι για τις βίαιες απαλλοτριώσεις γης από το κράτος για άλλου είδους επιχειρηματικές επενδύσεις σε ένα περιβάλλον αλματώδους αύξησης της τιμής της γης. Πολλές φορές ακόμη και κάτοικοι ειδοποιούνται λίγες μέρες πριν, ενώ στις εξώσεις παίρνουν μέρος ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις με χρήση δακρυγόνων, μηχανήματα κατεδάφισης σπιτιών κ.λπ. Το πλακάτ στη φωτογραφία γράφει: «Το Ecopark, το μεγαλύτερο πάρκο τουριστικής οικο-αναψυχής στο βόρειο Βιετνάμ είναι κλεμμένο από αγρότες».
Από την πολλή ζέστη…
Τρεις εργάτριες στη κλωστοϋφαντουργία πήγαν στο νοσοκομείο αφού τραυματίστηκαν από την αστυνομία στη διάρκεια διαδήλωσης πριν δύο εβδομάδες στον Πνομ Πνεχ. Η κλωστοϋφαντουργία στην Καμπότζη, που μεγάλο μέρος ανήκει ή λειτουργεί υπεργολαβικά σε κινεζικές εταιρίες, απασχολεί περίπου 300.000 εργάτες με κατώτατο μισθό τα 61 δολάρια το μήνα. Οι απεργίες είναι συχνές και η αγριότητα της αστυνομίας επίσης. Το ένα τρίτο του πληθυσμού στην Καμπότζη ζει με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα. Για τη συγκεκριμένη διαδήλωση ο εκπρόσωπος της αστυνομίας ζήλεψε το γνωστό ήθος των απανταχού μπάτσων: «Η αστυνομία ήρθε σε επαφή με τους διαδηλωτές αλλά δεν τους χτύπησε. Οι μύτες άνοιξαν από την… πολλή ζέστη».
Από τους Βιετκόνγκ στους Ταλιμπάν
Η ταυτόχρονη επίθεση στην Καμπούλ και σε τουλάχιστον τρεις άλλες αφγανικές πόλεις ήρθε μετά από αμερικανική ανακοίνωση πως αυτή την άνοιξη οι Ταλιμπάν θα είχαν περιορισμένες επιχειρησιακές δυνατότητες. Μετά την επίθεση οι Ταλιμπάν ανακοίνωσαν πως η επίθεση αυτή, η μαζικότερη και επιτυχέστερη στα 11 χρόνια πολέμου, κήρυττε απλώς την έναρξη των εαρινών επιθέσεων… Στενά επιχειρησιακά οι Ταλιμπάν είχαν περισσότερες απώλειες από τον αντίπαλο. Και λοιπόν; Και οι Βιετκόνγκ είχαν συντριπτικές απώλειες στην ταυτόχρονη επίθεση του Τετ σε πολλές πόλεις του Νότιου Βιετνάμ, τέλη Γενάρη του 1968, μεταξύ αυτών και η εισβολή στην ίδια την αμερικανική πρεσβεία της Σαϊγκόν. Αλλά η επίθεση του Τετ επεσήμαινε τη στρατηγική αδυναμία των ΗΠΑ να επικρατήσουν στο Βιετνάμ. Όπως και τώρα στο Αφγανιστάν. Θυμάστε το γεμάτο αλαζονεία μότο του Μπους «we will prevail»;
