Το skateboard, ένα άθλημα-χόμπι που ξεκίνησε στην Ελλάδα πριν από περίπου 30 χρόνια, είναι ευρέως διαδεδομένο σ’ όλους τους νέους.
Παρόλα αυτά οι skaters αντιμετωπίζονται ρατσιστικά και επιθετικά από την κοινωνία, ακόμα και από τους νέους. Στη διαμόρφωση αυτής της αντίληψης συντελούν τρεις μύθοι που υπάρχουν για τους skaters. Οι skaters δεν είναι μια αντικοινωνική ομάδα, μία κλειστή κλίκα που δεν αφήνει νέα μέλη να ενταχθούν. Αντίθετα είναι φιλικοί με νέους skaters. Η κυρίαρχη όμως άποψη για τους skate-άδες είναι ότι όλοι κάνουν graffiti. Δυστυχώς αυτό δεν είναι αλήθεια. Ένα μέρος τους κάνουν graffiti, όμως σίγουρα όχι όλοι τους. Παράλληλα η δεσπόζουσα πεποίθηση είναι ότι το μόνο είδος μουσικής που ακούνε είναι η hip-hop. Αλλά ακούνε punk και electro, βέβαια δεν λείπουν και οι reggae ρυθμοί. Το σημαντικό είναι πως οι skaters αγαπούν αυτό που κάνουν και, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, συνεχίζουν απτόητοι το έργο τους. Μερικές από αυτές είναι η δύσκολη επαγγελματική καριέρα που οφείλουν να ακολουθήσουν, και χωρίς σπόνσορα δύσκολα πετυχαίνεις δουλειά. Αυτό όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Στην Ελλάδα το street-skating είναι παράνομο. Αλλά δεν υπάρχουν και πάρκα. Παραδείγματος χάρη, ένα στο Γουδί έκλεισε για άγνωστους λόγους. Η ζωή του skater είναι δύσκολη, όμως όλο και περισσότεροι νέοι ασχολούνται μ’ αυτό, γιατί τους εξιτάρει και τους διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον μέσα στις πόλεις. Πάντως σίγουρα δεν πρέπει να κατακρίνονται.
Έφηβος
