Συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, και της αναδόχου γαλλικής εταιρείας NEXANS για να λυθεί ο γόρδιος δεσμός του έργου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου (GSI). Μετά την σύσκεψη όλων των εμπλεκόμενων μερών, την προηγούμενη Τρίτη στην Λευκωσία, που δεν έδωσε κάποια απάντηση στις κρίσιμες εκκρεμότητες του έργου, η όλη συζήτηση παίρνει νέα (σιωπηρή) παράταση για να διευκρινιστούν τεχνικές λεπτομέρειες και να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις. Την ίδια στιγμή, στη θαλάσσια περιοχή της Κάσου, το ιταλικό σκάφος Ievoli Relume επανέρχεται στο Καρπάθιο Πέλαγος για τη διεξαγωγή ερευνών σχετικών με την πόντιση του καλωδίου, κινούμενο όμως αυστηρά εντός των 6 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Οι προδιαγραφές που έχει θέσει ο ΑΔΜΗΕ για την οικονομική βιωσιμότητα του έργου και αφορούν τον μηχανισμό ανάκτησης κόστους σε περίπτωση μη υλοποίησης του έργου αλλά και τα στενά χρονοδιαγράμματα που θέτει η σύμβαση με τη NEXANS για την κατασκευή του καλωδίου, είναι τα θέματα που σύμφωνα με όσα ανακοινώνονται αποτελούν τα βασικά αγκάθια των διαπραγματεύσεων. Η Λευκωσία βάζει στο τραπέζι και το θέμα της γεωπολιτικής βιωσιμότητας του όλου έργου, μετά και το πολεμικό επεισόδιο του καλοκαιριού με την παρεμπόδιση από τουρκικά πολεμικά πλοία του ιταλικού σκάφους ερευνών στη θαλάσσια περιοχή της Κάσου, ενώ μερίδα των ελίτ στην Κύπρο επιμένει να κρατά ισορροπίες και ανοιχτούς διαύλους με την κατοχική Τουρκία, που επιμένει να πάρει μέρος στην ενεργειακή μοιρασιά – βαθαίνοντας ταυτόχρονα την εξάρτηση-τουρκοποίηση του νησιού. Από την άλλη πλευρά η ελλαδική κυβέρνηση επιμένει να συζητά τις οικονομοτεχνικές πλευρές, στρουθοκαμηλίζοντας για την τουρκική απειλή, αρνούμενη να αναλάβει εμπράκτως την ευθύνη υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.
Οι ελίτ των δύο χωρών φαίνεται να εκτιμούν πως το έργο θα μπορούσε να ξεμπλοκάρει μόνο με την ενεργητική εμπλοκή των δυτικών συμμάχων. Εκπρόσωποι της Αθήνας και της Λευκωσίας μοιάζουν να συμπεριφέρονται όχι ως κράτη που υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους, αλλά ως επιχειρηματίες που θέλουν να διασφαλίσουν τις επενδύσεις τους. Κάπως έτσι προκρίνεται η συνεργασία με τη γαλλική NEXANS, η εμπλοκή του Ισραήλ, αλλά και η ψήφος εμπιστοσύνης στον GSI από τις ΗΠΑ, που θεωρούνται μονόδρομος για τη διασφάλιση του έργου. Όμως έτσι ζητήματα που άπτονται της ίδιας της επιβίωσης των δύο κρατών του Ελληνισμού γίνονται μέρος του μεγάλου αναδασμού στην ΝΑ Μεσόγειο και τα εθνικά συμφέροντα (έως και η ίδια η εθνική κυριαρχία) γίνονται αντικείμενο του μεγάλου παζαριού της Τουρκίας με τη Δύση. Αύτη είναι όμως η καταστροφική πολιτική που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο με την Κύπρο και την Ελλάδα να έχουν μετατραπεί σε πίσω αυλή του Ισραήλ, να γίνονται βάση για τις πολεμικές επιχειρήσεις της «σωστής πλευράς της ιστορίας» στην περιοχής, να συσφίγγουν όλο και περισσότερο την πρόσδεση στις ΗΠΑ (βλ. πρόσφατη υπογραφή Οδικού Χάρτη Αμυντικής Συνεργασίας ΗΠΑ-Κύπρου) και την ίδια στιγμή να αδυνατούν, ελλείψει προετοιμασίας και αποφασιστικότητας, να υπερασπιστούν (διπλωματικά και στρατιωτικά) ένα έργο τόσο σημαντικό για την ενεργειακή ασφάλεια της Κύπρου.
