Καταστράφηκε το ίματζ του νεο-οθωμανικού ισλαμισμού
Ο Αλπ Άλτινορς είχε μιλήσει στο προηγούμενο φύλλο του Δρόμου για την εξέγερση στην Τουρκία. Πρόλαβε. Πριν λίγες μέρες συνελήφθη μαζί με εκατοντάδες άλλους ακτιβιστές αριστερών οργανώσεων, συνδικάτων, εφημερίδων, σε μαζικές εφόδους της αστυνομίας σε γραφεία και σπίτια. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια. Το σκηνικό έχει επαναληφθεί πολλές φορές, όχι μόνο πριν τον Ερντογάν αλλά και επί Ερντογάν.
Οι μαζικές συλλήψεις για λόγους πολιτικών πεποιθήσεων, οι συλλήψεις για πολιτική χρήση του twitter λίγες μέρες πριν, η ξεχωριστή αγριότητα της τουρκικής αστυνομίας (που υπερβαίνει πολύ την αντίστοιχη εδώ αστυνομική βαρβαρότητα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της τελευταίας στα πρόσφατα χρόνια), οι απειλές Ερντογάν να κατεβάσει το στρατό, η δικτατορικού τύπου επίδειξη πυγμής, όλα επιβεβαιώνουν την εικόνα πως το καθεστώς Ερντογάν παραμένει απέναντι στο λαό –μεταλλαγμένο ίσως, αλλά όχι εκδημοκρατισμένο- το βαθιά αυταρχικό κεμαλικό καθεστώς που έκτισαν οι στρατηγοί και οι ΗΠΑ μεταπολεμικά. Βρίσκεται πολύ κοντύτερα σε καθεστώτα τύπου Μπεν Άλι παρά στα δυτικοευρωπαϊκά καθεστώτα. Τέσσερις νεκροί, 7.822 τραυματίες σύμφωνα με ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου, 11 άτομα έχουν χάσει τα μάτια τους, 21 βαριά τραυματίες, 10 από αυτούς σε κρίσιμη κατάσταση, χιλιάδες συλλήψεις, πολλοί απ’ τους συλληφθέντες κρατούμενοι σε άγνωστες τοποθεσίες.
Κι όμως, ήταν μόλις λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η εξέγερση που ο Ερντογάν διερρήγνυε τα ιμάτιά του για τη δικτατορία Άσαντ στη Συρία και την απροθυμία της Δύσης να επέμβει εκεί στρατιωτικά. Ήταν μόλις τα τελευταία δυο χρόνια που ο Ερντογάν απέναντι στις αραβικές εξεγέρσεις καμωνόταν με περισσή αυτοπεποίθηση και αλαζονεία πως η Τουρκία όχι μόνο δεν είχε καμιά σχέση με τα καθεστώτα εκείνα αλλά αποτελούσε υπόδειγμα κοσμικής δημοκρατίας μιας μουσουλμανικής χώρας που αποδέχεται τη μουσουλμανική της ταυτότητα.
Το δίχως άλλο, αν ο Ερντογάν παραμείνει στην εξουσία, θα αναζητήσει ένα νέο βάπτισμα του «παπανδρεϊσμού» που επιμελώς έχτιζε όλα αυτά τα χρόνια ως εικόνα, σε νέες επιδείξεις, ίσως και περιπέτειες. Θα ξανα-επιδείξει την αλληλεγγύη του στους Παλαιστίνιους, θα ξανασηκώσει τους τόνους απέναντι στους ισχυρούς σε Ευρώπη και ΗΠΑ για εσωτερική κατανάλωση. Ίσως αναζητήσει την αναβάπτισή του σε περιπέτειες προς τα δυτικά ή κάπου αλλού.
Είναι βέβαιο όμως πως ότι κι αν κάνει, πολύ δύσκολα θα ξανασηκώσει το δάχτυλο περί δημοκρατίας στις μουσουλμανικές χώρες ενώ συνολικά έχουν περιοριστεί ανεπιστρεπτί οι δυνατότητες που νόμιζε ότι είχε μέχρι πριν λίγες μέρες. Η Τουρκία του Ερντογάν. Μια χώρα που επεμβαίνει ανοιχτά στη γειτονική της Συρία και την απειλεί με πόλεμο, μια χώρα που συνεργάζεται περισσότερο από κάθε άλλη πλην του Ισραήλ στις πολεμικές επιβουλές της Δύσης, μια χώρα βαθιά αυταρχική.
