Στη «λαμπρή» εποχή της Ολυμπιάδας του 2004 το Γυμναστήριο του Γαλατσίου θα ήταν το καμάρι της περιοχής και κανείς ίσως να μην μπορούσε να προβλέψει τη μελλοντική χρήση του. Εν έτει 2015 το σύγχρονο αυτό Κλειστό Γυμναστήριο, στην οδό Βεΐκου, φιλοξενεί πρόσφυγες, αυτή τη στιγμή κυρίως από το Αφγανιστάν. Κι αυτό προσωρινά, όσο ο καιρός συνεχίζει να είναι σχετικά ζεστός. Διαφορετικά πρέπει να μεταφερθούν σε χώρο που όχι απλώς να στεγάζεται, αλλά και να θερμαίνεται.
Την ευθύνη στο χώρο την έχουν οι πρόσκοποι (οι οποίοι έχουν «στρατευθεί» από το υπουργείο Εσωτερικών), προσπαθώντας με αυτοοργανωτικές μεθόδους να τα φέρουν βόλτα. Η αλήθεια είναι πως η ανταπόκριση του απλού κόσμου στα καλέσματα των αλληλέγγυων είναι μεγάλη κι έτσι ένας πολύ μεγάλος χώρος μέσα στο στάδιο είναι γεμάτος με είδη ρουχισμού, κουβέρτες, σεντόνια κ.λπ. Βεβαίως, επειδή οι αφίξεις είναι σχεδόν καθημερινές, πάντα υπάρχουν και έκτακτες ανάγκες που προκύπτουν.
Οικογένειες με παιδάκια είναι τοποθετημένες σε έναν πολύ μεγάλο χώρο του σταδίου, με στρωμένες κουβέρτες στο πάτωμα, με τους πιο «τυχερούς» να έχουν και δική τους σκηνή. Σε άλλο χώρο φιλοξενούνται οι πρόσφυγες που έχουν έρθει μόνοι τους, χωρίς να συνοδεύουν οικογένεια.
Η σίτιση καλύπτεται σχεδόν επαρκώς από συλλογικότητες, από τον Δήμο Γαλατσίου και από τον Στρατό. Τις περισσότερες φορές υπάρχει και κάποια ΜΚΟ με σχετικό αντικείμενο που προσφέρει, επίσης, τις υπηρεσίες της.
Μεταφραστές, συνήθως μετανάστες που είναι χρόνια στη χώρα μας βοηθούν τους εθελοντές στην καθημερινή διεκπεραίωση του έργου τους, αλλά το βράδυ, μετά τις 8-9 γίνεται μάθημα ελληνικών και αγγλικών από Έλληνα εθελοντή.
Άνθρωποι ξεριζωμένοι, που συχνά δεν γνωρίζουν ούτε καν που βρίσκονται, σε ποια χώρα έχουν φτάσει, αναζητούν το αυτονόητο, μια ελπίδα για να ζήσουν ειρηνικά.
