Κύριε βασιλόφρων
Πρέπει να έχει πλακώσει χειμώνας στα ανάκτορά σας, πρέπει να σας έχουν πλακώσει τα σπρεντ, να σας έχει σκεπάσει αντάρα. Και λόγω της αντάρας, παίρνετε τις αποφάσεις που παίρνετε.
Ρε σεις, τους φραγκάτους Κινέζους θέλαμε, μπας και μας σώσουν απ’ τα σαγόνια του ΔΝΤ, όχι τους άλλους που φέρατε στην έκθεση του βιβλίου. Θα μου πεις, αυτοί οι Κινέζοι μοιάζουν όλοι μεταξύ τους, πώς να τους ξεχωρίσεις; Αυτούς βρήκατε, αυτούς φέρατε.
Διακόσια άτομα η αποστολή, είκοσι άτομα στο ακροατήριο. Και εις ανώτερα. Προσωπικώς, δεν έχω παράπονο, είμαι υπέρ των διεθνών σχέσεων, να ‘ρχονται οι άνθρωποι, να περνάνε καλά, να βλέπουν ότι είμαστε αρχόντοι κι όχι τίποτε γυφταραίοι. Το νου σας μόνο, μην πάρουν πρέφα οι Γερμανοί τα κουβαρνταλίκια. Πόσο πήγε το μαλλί, κύριε βασιλόφρων; Εφτακόσια; Τι μας λες; Εδώ, με κάτω από εκατομμύριο δεν φτιάχνεις σελίδα στο Ίντερνετ και θα φτιάξεις διεθνή διοργάνωση; Και η ευχή του πατριάρχη, αυτό το ταξιδάκι της αποστολής της γιουροβίζιον, πόσο πήγε; Μην τα μπλέκω; Καλά-καλά.
Καταρχήν, εμένα το πρόβλημά μου δεν είναι στο κόστος. Δεν με νοιάζουν αυτά, το ‘χω πάρει απόφαση: χρεωμένος θα πεθάνω. Άλλο δεν καταλαβαίνω, παλιά το είχατε πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Πότε άλλαξε; Από πότε έγινε πατρίς-θρησκεία-γιουροβίζιον; Θα μου πεις, άμα πάρουμε καμιά κούπα με το όπα και τους δείξουμε τι μάγκες ελληναράδες που είμαστε με τα όπα μας και με τα χρέη μας, τότε και πατρίς και θρησκεία η γιουροβίζιον είναι! Αν το σκεφτήκατε έτσι, και έχετε τέτοιες υψηλές επιδιώξεις, καλώς. Αλλά γιατί να πάμε στον πατριάρχη; Η ευχή του αρχιεπισκόπου δεν πιάνει; Ή μήπως βγαίνει καλύτερος στο γυαλί ο Βαρθολομαίος;
Κύριε βασιλόφρων, ασφαλώς θα γνωρίζεις κι εσύ ότι απ’ τους εχθρούς γλιτώνεις ευκολότερα, παρά απ’ τους φίλους. Εγώ, λοιπόν, είμαι φίλος σου. Με κέρδισες απ’ την πρώτη στιγμή με το ιδεολογικό σου πρόγραμμα, με τον Μέγα Αλέξανδρο, με τις Πλαταιές. Βέβαια, τώρα τελευταία κάπως τα ‘χεις παραμελήσει αυτά τα στρατηγικά σου καθήκοντα. Τι να κάνεις, σε έβγαλαν και σένα στο μεϊντάνι της πολιτικής. Άρα, δεν θα σε ζαλίσω μ’ αυτά, μια ερώτηση θα σου κάνω μόνο, στο άσχετο, και θα σε αφήσω. Αυτή την εξυγίανση που κάνατε στο Εθνικό Θέατρο τη σκεφτήκατε καλά; Σε ποια βάση τη σκεφτήκατε; Απολύσατε εικοσιτόσους συμβασιούχους, άδικο είπαν οι άλλοι και διαμαρτυρήθηκαν. Αποτέλεσμα; Ματαιώθηκαν κάποιες παραστάσεις στη σειρά, που σημαίνει ότι χάσατε περισσότερα λεφτά, παρά αν κρατούσατε τους συμβασιούχους! Σε μπέρδεψα; Η αντάρα φταίει.
Ένας διαβασμένος αναγνώστης
