Συνέντευξη στον Πέτρο Αλ Αχμάρ. Η Σουαζιλάνδη είναι μια χώρα όπου οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες βρίσκονται σε πραγματικά ακραίο σημείο. Το 60% του πληθυσμού, με προσδόκιμο ζωής τα 49 έτη, ζει με λιγότερο από 1 δολάριο ημερησίως, ενώ το 1/3 του πληθυσμού φέρει τον ιό HIV. Παράλληλα, ο τελευταίος απολυταρχικός βασιλιάς της Yποσαχάριας Αφρικής Μσουάτι Γ’, που κάνει τη χώρα του διάσημη μόνο λόγω του πολυτελή του βίου με τις 13 -ώς τώρα- συζύγους του, τις οποίες διαλέγει μεταξύ χιλιάδων γυμνόστηθων παρθένων σε ετήσιους χορούς, απαγορεύει όλα τα κόμματα, ενώ πρόσφατα απαγόρευσε και την προσφάτως ενοποιηθείσα συνδικαλιστική ομοσπονδία που ηγούταν του οικονομικού, αλλά ντε φάκτο και πολιτικού αγώνα. Βρίσκοντας εκεί το «ιδανικό» επενδυτικό κλίμα, πολυεθνικές όπως η Κόκα-Κόλα παράγουν την πλειοψηφία του ΑΕΠ, στερώντας από τη χώρα, όμως, προγράμματα και διευκολύνσεις για καταπολέμηση της φτώχειας, λόγω του υψηλού (διπλάσιου του μέσου υποσαχάριου) αν και παράλογου δείκτη ονόματι «κατά κεφαλή εισοδήματος», παρ’ ότι εξάγουν τα κέρδη τους.
Με αφορμή την πρόσφατη καταστολή των αντικαθεστωτικών διαδηλώσεων από το στρατό, που ξέσπασαν στις 12/4, επέτειο κατάργησης του Συντάγματος, και συνεχίζονταν ώς τις 19/4, με μποϊκοτάρισμα της αργίας για τα βασιλικά γενέθλια, ο Δρόμος μίλησε με τον Kenny Kunene, γενικό γραμματέα του νεοπαγούς και επίσης απαγορευμένου Κομμουνιστικού Κόμματος Σουαζιλάνδης.
Ποια η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα σας; Ποια η κατάσταση του λαϊκού κινήματος;
Η Σουαζιλάνδη είναι καπιταλιστική χώρα με φεουδαρχικά χαρακτηριστικά. Η άρχουσα ολιγαρχία προέκυψε από τη βρετανική αποικιακή εξουσία που κυριαρχούσε ώς το 1968, οπότε και μια συμμαχία καπιταλιστών-φεουδαρχών καπέλωσε τη νίκη του αντιαποικιακού αγώνα της εργατικής τάξης. Η νίκη κράτησε πέντε χρόνια, καθώς το 1973 ο έλεγχος πέρασε στην αποικιοκρατία του Απαρτχάιντ, με όργανο το βασιλιά που κατάργησε το Σύνταγμα του 1968, αφού η χώρα κατέστη κρίσιμο πεδίο πάλης ενάντια στον εκκολαπτόμενο νοτιοαφρικανικό απελευθερωτικό αγώνα. Αυτή, λοιπόν, η ολιγαρχία, δημιούργησε μια κομπραδόρικη αστική τάξη, που πλουτίζει από τη γαιοκτησία και είναι παρασιτική σε βάρος του κράτους και συνδεδεμένη με τον ιμπεριαλισμό.
Η ανάπτυξη αυτού του καπιταλισμού εκδίωξε τους αγρότες από τη γη τους, αναγκάζοντάς τους να δουλεύουν στις πρώην βρετανικές εκτάσεις των πολυεθνικών. Το προλεταριάτο της Σουαζιλάνδης αποτελείται επίσης από εργάτες γης, υφαντουργίας, ορυχείων και Δημοσίου.
Ο αναπτυσσόμενος αγώνας της εργατικής τάξης και μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού συναντά μια αντιστεκόμενη, αλλά σε μόνιμη κρίση, φεουδαρχική απολυταρχία, η οποία στηρίζεται, ενίοτε ανοιχτά, από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Μέσω διαφόρων ιδρυμάτων (Freedom House κ.λπ.), ταυτόχρονα, προωθούν μια «φιλελεύθερη» ατζέντα στον αγώνα μας, διεξάγοντας φόρουμ πίσω από την πλάτη του μαζικού δημοκρατικού κινήματος, χρησιμοποιώντας ηγέτες του και διεφθαρμένους φιλελεύθερους, για μια αστική μεταρρύθμιση. Παράλληλα, υπάρχει στρατιωτική συμφωνία μεταξύ του βασιλικού και των στρατών Γαλλίας-ΗΠΑ.
Διάφοροι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως η Κοινοπολιτεία, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα επηρεάζουν την πολιτική κατάσταση της χώρας. Πρόσφατα, η Ε.Ε. παρενέβη όχι μόνο για το εμπόριο αλλά και για την πορεία της χώρας προς μια δημοκρατία που θα προστατεύει τα συμφέροντά της. Η Κοινοπολιτεία πρωτοστατούσε στην εκπόνηση μοναρχικού συντάγματος. Αυτές οι δυνάμεις παρεμβαίνουν στο Μαζικό Δημοκρατικό Κίνημα.
Σε τι οφείλονται οι πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις; Γιατί ο βασιλιάς χρησιμοποίησε το στρατό για την καταστολή τους;
Είναι συνέπεια της όξυνσης των αντιθέσεων στη χώρα μας. Αφενός της αντίθεσης καπιταλισμού-φεουδαρχίας και, αφετέρου, του συστήματος και του εντεινόμενου μαζικού αγώνα.
Ο βασιλιάς έχει εντείνει τον έλεγχό του στην οικονομία, τους ημικρατικούς οργανισμούς, την εξορυκτική βιομηχανία, τις υποδομές και την ενέργεια. Επιδιώκει την αύξηση της περιουσίας του, φτωχοποιώντας περαιτέρω τη χώρα και το λαό. Η πρόσφατη κρίση προέκυψε από την αγανάκτηση πολλών εργαζομένων όλων των τομέων, καθώς εταιρίες έκλειναν και η οικονομική αποτυχία ανάγκαζε την πλειοψηφία των εργατών να γυρίσουν στην υπανάπτυκτη περιφέρεια. Ένα μεγάλο τμήμα μεσαίας τάξης, επαγγελματιών και μικροαστών προσχώρησαν στην αντιπολίτευση.
Η απαγόρευση της πρόσφατα ενοποιημένης Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας ανέβασε, όπως κάθε βασιλική κίνηση πλέον, το επίπεδο του αγώνα. Η ενοποίηση των συνδικάτων είναι ένα μεγάλο βήμα προς την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος, τόσο για το αντιπάλεμα των επιδεινούμενων εργασιακών και βιοτικών συνθηκών, όσο και για τον αγώνα ενάντια στην απολυταρχία και για την εργατική ηγεμονία σε αυτόν.
Πρόσφατα στοχοποιήθηκε για το ρόλο της στη χώρα σας η βιομηχανία
της Κόκα Κόλα.
Παράγοντας περίπου το 40% του ΑΕΠ, είναι μια από τις βασικές πολυεθνικές στη χώρα. Ήρθε το 1987, αφότου αποσύρθηκε από τη Ν. Αφρική του Απαρτχάιντ, εισακούοντας, τελικά, τις εκκλήσεις για εμπάργκο. Εδώ βρήκε ίδιες συνθήκες εκμετάλλευσης των εργατών, όπως στη Ν. Αφρική. Κάποιοι προπαγανδιστές των ξένων δωρητών οπορτουνιστικά την κάλεσαν να φύγει απ’ τη χώρα, συμπαραστεκόμενη στο λαϊκό κίνημα. Άλλοι την κάλεσαν, μάλιστα, να τους δώσει τα κέρδη της! Εμείς συνεχίσαμε να εξηγούμε ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός κινείται για τα υπερκέρδη τέτοιων βιομηχανιών και θα συνεχίσει να υποσκάπτει την Εθνική Δημοκρατική μας Επανάσταση, από ταξική σκοπιά. Στην Κόκα Κόλα εργάζονται λιγότερο από 100 μόνιμοι εργάτες, όλοι κακοπληρωμένοι, σε κακές εργασιακές συνθήκες και με καταστολή του συνδικαλισμού.
Τι είδους πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο χρειάζεται η Σουαζιλάνδη και με ποιο στόχο;
Η χώρα πλήττεται από πολιτική και κοινωνική καταστολή, μαζική φτώχεια, τα χειρότερα ρεκόρ παγκοσμίως σε HIV-AIDS και απελπιστικό προσδόκιμο ζωής. Στοχεύουμε στον τερματισμό της δολοφονικής παρακμής του λαού μας που προκαλείται από την απολυταρχία και τον καπιταλισμό. Ο χρόνος τελείωσε για το καθεστώς Μσουάτι. Μόνο μια νέα τάξη, βασισμένη σε πλήρη δημοκρατία για όλο το λαό θα ανακόψει την καταστροφή. Συμμετέχουμε στο μαζικό δημοκρατικό κίνημα για την Αλλαγή, του οποίου ηγείται ιστορικά το PUDEMO και το Κογκρέσο Νεολαίας Σουαζιλάνδης (SWAYOCO). Στο κίνημα αυτό συμμετέχουν η εργατική και η φιλελεύθερη αστική τάξη. Εμείς, όμως, ως Κ.Κ., δεν θέλουμε να δούμε την απολυταρχία να φορά δημοκρατικό μανδύα, ικανοποιώντας φιλελεύθερες ευαισθησίες ομάδων συμφερόντων και της διεθνούς κοινότητας.
Επιδιώκουμε τον τερματισμό της απολυταρχίας και τη δημιουργία ενός ελεύθερου, δημοκρατικού, πολυκομματικού συστήματος, έναν επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας που τερματίζει τη φτώχεια, τις αρρώστιες, τον εξευτελισμό των γυναικών και την ασφυξία της νεολαίας.
