Κι όμως υπάρχει η θάλασσα
Γιώργος Σεφέρης
Επί 20 χρόνια το σύστημα, χωρίς αντίπαλο δέος, προλεταριοποιεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Ακόμη και τη μεσαία τάξη στη χώρα μας που ήταν ο στυλοβάτης των κομμάτων εξουσίας, εδώ και πολλά χρόνια. Η αρχή έγινε με την παγκοσμιοποίηση. Τώρα με τη χρηματιστηριακή – οικονομική κρίση. Χωρίς φερετζέ η κυβέρνηση Παπανδρέου πρώτα και στη συνέχεια του Παπαδήμου, με τον αέρα της τρικομματικής στήριξης επιχειρεί να κινεζικοποιήσει τους εργαζόμενους. Τα χτυπήματα είναι πολλά. Ίσως είναι η πρώτη φορά που οι εργαζόμενοι δέχονται τόσα πολλά χτυπήματα και οδηγούνται στην εξαθλίωση και η Αριστερά, από την άλλη, να φαίνεται ανεπαρκής και ανήμπορη να αντιδράσει. Να το πούμε καθαρά. Όσο αγριεύει το σύστημα και οδηγεί τους εργαζόμενους στην κόλαση των πρώτων βιομηχανικών χρόνων, τόσο φαίνεται η αναντιστοιχία της Αριστεράς. Ο κόσμος είναι μουδιασμένος και χωρίς ελπίδα.
Ανατροπή της κυβέρνησης, ανατροπή της πολιτικής της Ε.Ε. και του ΔΝΤ σημαίνει ο λαός στους δρόμους και η Αριστερά μαζί με το λαό να δίνει ελπίδα και προοπτική. Το μέτωπο λοιδορήθηκε γιατί κάλεσε το λαό στους δρόμους και τις πλατείες. Μέσα από τους αγώνες υπάρχει ελπίδα να ξαναγεννηθεί η πίστη στην αλλαγή, η βεβαιότητα της νίκης, το πρόπλασμα νέων δυνάμεων χωρίς τα κουσούρια του παρελθόντος. Το Μέτωπο, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, κάλεσε τα κόμματα, τις συλλογικότητες και τις οργανώσεις της Αριστεράς, σε διάλογο για την υπέρβαση πρώτα-πρώτα των αδυναμιών της Αριστεράς. Το απαιτούν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, εργαζόμενοι των 500 ευρώ, χωρίς ωράριο, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ελπίδα. Το Μέτωπο επιμένει, παρά τα πενιχρά αποτελέσματα.
Μικροκομματικές σκοπιμότητες υπερισχύουν πολλές φορές. Αλλά η ελπίδα δεν έχει χαθεί. Γιατί είναι απαίτηση του λαού και πέρα από την Αριστερά και όλων εκείνων που βλέπουν ότι θυσιάζονται στο βωμό των αγορών και δεν θα έχουν σε λίγο τίποτα να χάσουν, παρά την εξαθλίωση και τη δυστυχία τους.
Για να μην υπάρχει ίχνος μικροκομματικής σκοπιμότητας, το Μέτωπο λέει «όχι» στη συμμετοχή στις εκλογές, αν δε δημιουργηθούν οι συνθήκες για την ανατροπή της τρόικας, για να αλλάξει η κατάσταση με μια πλατιά ενότητα σε «ανατρεπτική προγραμματική βάση». Θα ήταν πλήγμα για την αξιοπιστία του Μετώπου, αν επιχειρώντας να καταγράψει τις δυνάμεις του επιζητούσε να αλιεύσει ψήφους σε ένα κατακερματισμένο κόσμο της Αριστεράς. Θα ήταν σαν να αναιρούσε τον εαυτό του και να επεδίωκε να επιβιώσει στήνοντας το δικό του μαγαζί. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι μάταια θα περίμεναν εξηγήσεις από ένα μέτωπο που από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης πρόταξε τη συγκρότηση ενός μετώπου για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής της τρόικας. Όσο και αν φαίνεται ριψοκίνδυνο, η παρουσία του Μετώπου είναι ταυτισμένη με τη μετωπική ενότητα, με την ανάληψη πρωτοβουλιών για την ενότητα της Αριστεράς πάνω σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα δίνει διέξοδο. Ίσως η μη αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές, για το Μέτωπο να είναι πλεονέκτημα που θα του επιτρέψει, χωρίς καχυποψία, να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία ενός μετώπου ανατροπής.
Στην πανελλαδική συνάντηση η θέση για το ευρώ θα τεθεί επί τάπητος. Κατά τη γνώμη μου η θέση για αποχώρηση από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. θα κυριαρχήσει στη συνάντηση του Μετώπου. Η πιθανή διάλυση της Ευρωζώνης ίσως επιταχύνει τις εξελίξεις και η αποχώρηση πρέπει να γίνει με τους όρους του εργατικού κινήματος και όχι με τους όρους των πιστωτών. Η ρήξη με την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη έχει δύο διαστάσεις, μία πολιτική και μια οικονομική.
• Πολιτική: Η χώρα μας δεν μπορεί να συμμετέχει σε μια Ευρώπη που αναβιώνει το αποικιοκρατικό της παρελθόν (περίπτωση Λιβύης) και ανατρέπει τις παραδοσιακές σχέσεις του λαού μας με κατατρεγμένους λαούς. (Επίσκεψη Παπούλια στα παλαιστινιακά εδάφη και οι αντιδράσεις των Παλαιστινίων).
• Οικονομική: Η Ε.Ε. οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε μια ένωση κρατών με σκοπό την εξαθλίωση των εργαζομένων, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης που απαιτεί εξαθλιωμένους εργαζόμενους, για να αντέξουν οι βιομηχανικές χώρες το σκληρό ανταγωνισμό σήμερα της Κίνας, αύριο ίσως της Ινδίας και έπεται συνέχεια. Να μην επεκταθώ στη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Ενωμένη Ευρώπη νοείται μόνο σοσιαλιστική. Καπιταλιστική ενωμένη Ευρώπη σημαίνει κινεζικοποίηση εργαζομένων, Μνημόνια και μισθοί 500 ευρώ.
Το πρόγραμμα του διημέρου
Ανοιχτή εκδήλωση το Σάββατο
Το Σάββατο 17 (11 π.μ.) και την Κυριακή 18 Δεκέμβρη, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής διοργανώνει τη 2η Πανελλαδική του Συνάντηση (ΑΣΟΕΕ, αίθουσα Αντωνιάδη).
Στο πλαίσιο αυτής της συνάντησης, το Σάββατο το απόγευμα, στις 6 μ.μ. θα γίνει μια ανοιχτή εκδήλωση στην οποία καλούνται συλλογικότητες και αγωνιστές από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το εκπαιδευτικό κίνημα, τα τοπικά κινήματα, από κινήσεις πολιτικού και οικολογικού χαρακτήρα, από τις πλατείες και τις Λαϊκές Συνελεύσεις, από τα κινήματα «Δεν πληρώνω», από το χώρο της τέχνης και της διανόησης, από πανεπιστημιακές σχολές, από αριστερούς χώρους και οργανώσεις. Το κριτήριο δεν είναι το ότι πρόσκεινται στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, αλλά ο διάλογος. Διάλογος για τα προβλήματα και ερωτήματα της εποχής μας. Πώς μπορεί να δημιουργηθεί μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία απέναντι στο συνασπισμένο αστικό μέτωπο που προσώρας εκφράζεται με τη διορισμένη τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου; Με τι τρόπους η Αριστερά θα μπορέσει να εμπνεύσει και να συμβάλει σε μια μετωπική ενότητα του λαού; Κάτω από ποιους στόχους και πρόγραμμα μπορούν να ενοποιούνται και να συντονίζονται οι ποικίλοι αγώνες, για να έχουν πολιτικά αποτελέσματα υπέρ των εργαζομένων;
Στόχος είναι να εκφραστούν οι κοινωνικές εμπειρίες. Οι προσωπικοί προβληματισμοί. Τα βιώματα της εποχής της κρίσης, η πικρία, η αίσθηση αδιεξόδου, η ελπίδα. Η φαντασία για όμορφα πράγματα που μπορεί και σήμερα να συμβούν.
Το πρόγραμμα της διήμερης συνάντησης έχει ως εξής:
• Σάββατο, 17/12, 11.00 π.μ. έναρξη. Στις 17.00 διακοπή και 18.00 – 21.30 ανοικτή εκδήλωση με φορείς, αγωνιστές και οργανώσεις της αριστεράς.
• Κυριακή 18/12, 10.00 π.μ., έναρξη και στις 14.00 λήξη.
