Εργαζόμενους δεμένους στα συμφέροντα ενός… άγνωστου εργοδότη δημιουργεί η ατομική σύμβαση που καλούνται να υπογράψουν προκειμένου να εργαστούν για την επανέκδοση του ιστορικού εντύπου. Του Γιώργου Κατερίνη
Στις 10 Ιανουαρίου έχει ανακοινωθεί η επανέκδοση της Ελευθεροτυπίας από το «νέο» επενδυτικό σχήμα, όπως διαμορφώθηκε μετά τη μεταβίβαση μέρους των μετοχών των αδελφών Τεγοπούλου προς τον δικηγόρο Χάρη Οικονομόπουλο. Η διαδικασία της επανέκδοσης, πέρα από τις όποιες επιχειρηματικές διαστάσεις (νέος βασικός μέτοχος, διεκδίκηση του τίτλου από τον κληρονόμο του ιδρυτή Θεοχάρη Φιλιππόπουλο κ.λπ.), επιχειρείται να στηριχτεί σε ένα καινοφανές πλαίσιο άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και μια ακραιφνώς μνημονιακή εργασιακή πραγματικότητα.
Η Ελευθεροτυπία σταμάτησε να κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο του 2011, μετά την απόφαση των εργαζομένων να διεκδικήσουν δυναμικά την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους. Η εκδοτική επιχείρηση, αφού επί μήνες υποσχόταν διευθέτηση των οφειλομένων μέσα από τραπεζικό δανεισμό ή άλλες επιχειρηματικές λύσεις, κήρυξε στην ουσία στάση πληρωμών. Ακολούθως επιχείρησε να υπαχθεί στο άρθρο 99, «προσφέροντας» ως διέξοδο στους απλήρωτους επί μήνες εργαζόμενους την οικειοθελή αποχώρηση. Αφού κατέπεσαν όλες οι μεθοδεύσεις διάσπασης των εργαζομένων, έρχεται ένα χρόνο μετά για να ανακοινώσει την επανέκδοση με εμπλοκή ενός νέου μετόχου, ο οποίος εμφανίζεται να κατέχει πλέον το 27%, και μιας νέας εταιρίας αγνώστων λοιπών στοιχείων, η οποία και επιχειρεί να «προσλάβει» τους εργαζόμενους.
Ο εργαζόμενος συμμερίζεται…
Σύμφωνα με το σχέδιο ατομικής σύμβασης που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, από τους ίδιους τους εργαζόμενους που αρνήθηκαν να το υπογράψουν, ως εργοδότης εμφανίζεται μία μη κατονομαζόμενη εταιρία, η οποία «έχει συνάψει ιδιωτικό συμφωνητικό» με την Χ.Κ. Τεγόπουλος από τις 5/11/2012, με το οποίο «έχει αναλάβει το έργο της διαχείρισης της επανέκδοσης και επανακυκλοφορίας των Εντύπων και της επαναλειτουργίας της Ιστοσελίδας το ταχύτερο».
Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, έναντι μιας αόριστης δυνατότητας εξόφλησης των οφειλομένων δεδουλευμένων και αποζημιώσεων και διατήρησης της θέσης εργασίας τους, καλούνται να συμμεριστούν «τη σημασία της επιτυχούς επανέκδοσης της εφημερίδας», αλλά και της διατήρησης «της ίδιας πολιτικής γραμμής» και να συμφωνήσουν σε όρους, όπως οι παρακάτω:
«Ο εργαζόμενος υποχρεούται να επιδεικνύει κάθε επιμέλεια στην εκτέλεση της ανατιθεμένης σ’ αυτόν υπηρεσίας, να συμμορφώνεται προς τις οδηγίες και εντολές των προϊσταμένων του, να περιφρουρεί και προάγει με κάθε τρόπο τα συμφέροντα του εργοδότη και της Ελευθεροτυπίας και να αφιερώνει την πείρα και τις γνώσεις του για την ευόδωση των εργασιών του εργοδότη».
«Ο εργαζόμενος, υποχρεούται να τηρεί πλήρη εχεμύθεια, απαγορευομένου ρητά σ’ αυτόν να ανακοινώσει ή παραχωρήσει οποτεδήποτε, είτε κατά τη διάρκεια ισχύος της παρούσας συμβάσεως, είτε μετά τη λήξη αυτής, σε οποιονδήποτε, οποιαδήποτε εμπιστευτική πληροφορία ή επαγγελματικό μυστικό του εργοδότη ή πελάτη του εργοδότη ή να χρησιμοποιεί οποιεσδήποτε εμπιστευτικές πληροφορίες ή επαγγελματικά μυστικά για ίδιον όφελος ή για λογαριασμό τρίτου».
Με ένα τέτοιο ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας του εκδοτικού εγχειρήματος, είναι κατανοητό ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοσιογραφικό έργο ή για τα όποια περιθώρια ελευθεροτυπίας. Πρόκειται, προφανώς, για κάλεσμα σε στράτευση υπέρ των συμφερόντων του εργοδότη.
Δανειζόμενη εργασία και κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης
Στο σχέδιο ατομικής σύμβασης που προτείνεται στους εργαζόμενους έχει εξαφανιστεί η φράση Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και ως όροι περιλαμβάνονται μόνο αυτοί που περιέχονται στην ατομική σύμβαση, οι οποίοι και έχουν αφομοιώσει το πνεύμα όλων των μνημονιακών εργασιακών νόμων:
– Στη σύμβαση ορίζονται μόνο οι συνολικές μεικτές αποδοχές και φυσικά δεν αναφέρονται επιδόματα κ.λπ.
– Προβλέπεται η παροχή ενός απροσδιόριστου μπόνους, που συνδέεται με την κυκλοφορία της εφημερίδας και για το οποίο προβλέπεται ότι «χορηγείται από ελευθεριότητα και είναι ελεύθερα ανακλητή».
– Θεσπίζεται εργασία έξι ημερών και 6 ωρών και 40 λεπτών την ημέρα (η σύμβαση των δημοσιογράφων έχει ανώτατο όριο τις 6 ώρες).
– Για την εργασία του Σαββάτου δεν προβλέπεται προσαύξηση, ενώ για την εργασία της Κυριακής προβλέπεται μόνο «ρεπό αναπλήρωσης».
– Ο εργαζόμενος συμφωνεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του «σε όλες τις παρούσες ή μέλλουσες εγκαταστάσεις του εργοδότη εντός του νομού Αττικής και για όλες τις μορφές ενημέρωσης που αυτός θα διαθέτει». Μάλιστα, ο εργοδότης διατηρεί το δικαίωμα πρόσκαιρης ή μόνιμης μετάθεσης του εργαζόμενου «σε άλλο τόπο παροχής εργασίας, αναλόγως των αναγκών του».
– Και, τέλος, ο εργαζόμενος προκαταβολικά «συναινεί» να λυθεί αυτή η σύμβαση και να μεταβιβαστεί στην Χ.Κ.Τεγόπουλος σε περίπτωση που αυτή «εξυγιανθεί».
Όπως καταγγέλλει η ΕΣΗΕΑ, τη Σύμβαση Εργασίας καλούνται να υπογράψουν μόνον όσοι από τους απλήρωτους εργαζόμενους της Ελευθεροτυπίας δέχονται να καταγγελθεί η σύμβασή τους με την Χ.Κ.Τεγόπουλος και να παραιτηθούν του δικαιώματος προσβολής της καταγγελίας αυτής. Μάλιστα στο Διαδίκτυο υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες δημοσιογράφων, οι οποίοι δεν κλήθηκαν καν σε «συνέντευξη» με τους εμφανιζόμενους ως διαχειριστές της ιστορικής εφημερίδας.
Και εφόσον ιδιοκτήτης και εκδότης των εντύπων παραμένει η ίδια η Χ.Κ. Τεγόπουλος, η άγνωστη ακόμα «διαχειρίστρια» εταιρία, όπως αναφέρει η ΕΣΗΕΑ, εμφανίζεται ως εταιρία δανεισμού προσωπικού.
Μετά από όλα αυτά είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πώς το εγχείρημα της επανέκδοσης της Ελευθεροτυπίας θα τηρεί «τις αρχές της ανεξαρτησίας, της πολυφωνίας, της διατήρησης κριτικής στάσης προς κάθε εξουσία», που περιλαμβάνονται στο «προοίμιο» αυτής της μνημονιακού τύπου έμπνευσης ατομικής Σύμβασης Εργασίας.
Περίεργες κινήσεις
Στο νέο σχήμα έκδοσης της Ελευθεροτυπίας, «φυσικά» δεν χωράνε όλοι οι εργαζόμενοι. Έτσι κάποιοι οραματίζονται να συνεχίσει η κυκλοφορία της εφημερίδας με ενοικιαζόμενη εργασία και 850 απλήρωτους εργαζόμενους- όμηρους στο «παλιό» εκδοτικό σχήμα.
Κατά τα άλλα, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, εταιρία που φέρεται να έχει έδρα στην ίδια διεύθυνση με αυτή του δικηγόρου–μεγαλομετόχου, «χτύπησε» (και μάλιστα φθηνά) σε πλειστηριασμό ένα μηχάνημα από την εκτυπωτική επιχείρηση του ομίλου της Ελευθεροτυπίας. Αποδεικνύοντας τις μεθόδους που ακολουθούν οι εργοδότες για να διατηρούν τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεών τους, αποφεύγοντας να πληρώσουν εργοδοτικές εισφορές, δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.
