Ο Δρόμος ήρθε σε επαφή με τους εκπροσώπους των δύο αντιμαχόμενων πλευρών του πρώην ενιαίου μαοϊκού κομμουνιστικού κόμματος στο Νεπάλ που, ύστερα από δεκαετή Λαϊκό Πόλεμο και νικηφόρα πορεία με απελευθερωμένες περιοχές στο μεγαλύτερο μέρος της υπαίθρου, ήρθε πρώτο κόμμα στις εκλογές του 2008 για Συντακτική Συνέλευση, κατάργησε τη μοναρχία, και έχει όλο αυτό το διάστημα εμπλακεί σε διαδικασίες με τα αστικά πολιτικά κόμματα.
Τα κείμενα που ακολουθούν είναι η ενημέρωση της κάθε πλευράς και απάντηση στο ερώτημα τι διακυβεύεται σήμερα στο Νεπάλ και ποιοι οι λόγοι της διάσπασης. Ο Πρατσάντα ήταν ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος, διετέλεσε πρωθυπουργός του Νεπάλ για ένα έτος μετά την κατάργηση της μοναρχίας και σήμερα συνεχίζει να ηγείται στο UCPN (M) ή Ενοποιημένο Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό). Ο Γκαουράβ ήταν επίσης ιστορικό στέλεχος στο παλιό κόμμα και σήμερα στο CPN-M ή Κ.Κ. Νεπάλ – Μαοϊκό.
Γκαουράβ, Κ.Κ. Νεπάλ – Μαοϊκό: «Η επανάστασή μας συνεχίζεται»
Οι αιτίες της διαίρεσης ανάγονται στο 2006-07, όταν ο σ. Πρατσάντα υπέγραψε τη Συνολική Ειρηνευτική Συμφωνία, με την οποία δήλωνε ότι το Κόμμα είναι έτοιμο να εγκαταλείψει εντελώς τον ένοπλο αγώνα, ενώ η επανάσταση δεν είχε ολοκληρωθεί, κάτι που αποτελούσε θεμελιώδες ζήτημα. Όταν θέσαμε το ζήτημα, απάντησε πως η άλλη πλευρά δεν θα σεβαστεί τη συμφωνία, οπότε θα βρούμε πρόσχημα ότι την παραβίασαν πρώτοι για να αρχίσουμε ξανά ένοπλο αγώνα.
Έπειτα, έγιναν οι εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση. Ο Πρατσάντα πρότεινε τον εαυτό του ως πρωθυπουργό. Θέσαμε ζήτημα γιατί στην πρότασή του για τη «Δημοκρατία στον 21ο αιώνα» δύο χρόνια πριν, εξηγούσε πως, για την αποτροπή της αντεπανάστασης, δεδομένης της εμπειρίας στη Ρωσία, την Κίνα και αλλού, 2/3 της κομματικής ηγεσίας πρέπει να μένουν εκτός κυβέρνησης, ώστε το κόμμα να ελέγχει την κυβέρνηση και όχι το αντίστροφο. Πρέπει η ανώτερη ηγεσία να μην ηγείται της κυβέρνησης. Ωστόσο, ο Πρατσάντα τότε εκτός από ηγέτης του Κόμματος ήταν επίσης Διοικητής του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ) και ηγέτης του Μαζικού Κινήματος των 19 Ημερών.
Αργότερα, παραιτήθηκε για το ζήτημα του υπουργού Άμυνας. Μέχρι τότε, όμως, υπέγραφε διάφορες συμφωνίες, όπως την ενοποίηση του Εθνικού Στρατού και του ΛΑΣ εντός εξαμήνου. Όμως το Κόμμα είχε αποφασίσει πως η επικύρωση του Συντάγματος και η ενσωμάτωση του ΛΑΣ θα γίνονταν ταυτόχρονα. Χωρίς την πίεση του ΛΑΣ και εκατομμυρίων λαού στους δρόμους, πώς αλλιώς θα υποχρεώνονταν να αποδεχτούν το Σύνταγμα για ένα λαϊκοδημοκρατικό Νεπάλ; Παραβιάζοντας την κομματική γραμμή υπέγραψε μια συμφωνία για ενσωμάτωση του ΛΑΣ εντός 6 μηνών.
«Δεν ηττηθήκαμε σε πόλεμο, αλλά από τις συμφωνίες»
Είχαμε στα χέρια μας το 80% της χώρας, απελευθερωμένες περιοχές. Δεν ηττηθήκαμε σε πόλεμο αλλά από τις συμφωνίες που υπέγραφε ο Πρατσάντα, με τις οποίες οι λαϊκές περιοχές, οι λαϊκές κομμούνες και οι απελευθερωμένες περιοχές διαλύονταν. Χάσαμε τα πάντα. Δεν είχαμε πλέον τίποτα. Ο Πρατσάντα υποστήριζε πως «θα υπογράψουμε το Σύνταγμα και θα τα αναβιώσουμε όλα». Αυτό που έγινε τότε, το θεωρούμε τώρα ταξική παράδοση και συνθηκολόγηση.
Συγκλήθηκε τότε πανεθνική συνδιάσκεψη. Ο Πρατσάντα υποστήριξε πως δεν πρέπει να μιλάμε για Λαοκρατική Δημοκρατία, γιατί οι υπόλοιποι δε θα τη δεχτούν. Προείχε ένα φιλολαϊκό Σύνταγμα. Ξεκινούσε πλέον μια πάλη δύο γραμμών. Κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης συγκλήθηκε Κεντρική Επιτροπή. 17 μέλη στάθηκαν μαζί μας, 17 με τον Πρατσάντα και 1 ήταν ενδιάμεσα. Αποφασίσαμε να συμβιβαστούμε, στοχεύοντας να ενώσουμε το κόμμα αλλά στη σωστή γραμμή, την οποία ο Πρατσάντα δέχτηκε, και το συνθετικό κείμενο ψηφίστηκε ομόφωνα.
Μετά από αυτό μεταχειρίστηκε άλλα κόλπα. Πρότεινε την ενοποίηση με άλλα κόμματα. Ήταν εκείνο το κόμμα από το οποίο διασπαστήκαμε για να ξεκινήσουμε τον ένοπλο αγώνα. Μας κατηγορούσαν τότε για σοσιαλφασίστες και κατσαπλιάδες. Ο Πρατσάντα μάζεψε όλους τους ρεβιζιονιστές για να εξασφαλίσει πλειοψηφία. Τετραπλασίασε την Κ.Ε. από 35 σε 149 άτομα.
Συνεχώς προχωρούσε σε νέους συμβιβασμούς στο θέμα του Συντάγματος. Οι εφημερίδες τον εκθείαζαν: «Έγινε ευέλικτος, παραιτήθηκε από το τάδε, παραιτήθηκε από το δείνα, είναι ένας εθνικός ηγέτης, αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης». Τα άλλα κόμματα τον εκθείαζαν και αυτά, πιέζοντας για περαιτέρω παραχωρήσεις. «Καλό είναι να είμαστε ευέλικτοι», μας έλεγε.
Έτσι συμπεράναμε πως είχε πλέον εγκαταλείψει την επανάσταση και συνεργαζόταν με τον ινδικό επεκτατισμό και τις αντιδραστικές τάξεις. Αν στεκόμασταν μόνο σε γεγονότα, όπως πχ οι υπογραφές συμφωνιών, η πάλη δύο γραμμών θα ήταν αδύναμη από μέρους μας. Έπρεπε να εντοπίσουμε την πολιτική του γραμμή. Έτσι, εντοπίσαμε πως φιλοσοφικά είχε ξεπέσει στον εκλεκτικισμό, ενώ πολιτικά είχε υιοθετήσει τη γραμμή του κεντρισμού, άλλοτε μιλώντας για μεταρρυθμίσεις και άλλοτε για επανάσταση.
Ζητήσαμε τη σύγκληση μιας Πλατιάς Κομματικής Σύσκεψης, όπου ο σ. Κιράν υποστήριξε πως εξαιτίας της παρέκκλισης της ηγεσίας, η επαναστατική γραμμή δεν εφαρμοζόταν. Ο Πρατσάντα δικαιολόγησε τις πράξεις υποστηρίζοντας ότι εφαρμόζει το Μαοϊσμό, ενώ ο Μπαταράι υποστήριξε πως ήταν λάθος και οι δύο, πως η λαϊκή εξέγερση είναι ανέφικτη, πως πρέπει να σταθεροποιήσουμε τα επιτεύγματα της επανάστασης, γιατί μέσα από την οικονομική ανάπτυξη θα επηρεάσουμε τους απλούς ανθρώπους, θα κερδίσουμε την υποστήριξη τους, και αν πάμε σε εκλογές θα δυναμώσουμε ακόμη περισσότερο. Τελικά, αποφασίστηκε να μην τεθεί σε ψηφοφορία κανένα κείμενο.
Θεωρούσαμε πως χωρίς σχέδιο δράσης, το κόμμα θα οδηγούνταν σε διάλυση. Αποφασίσαμε να συνεννοηθούμε με τον Πρατσάντα για την εκπόνηση ενός σχεδίου δράσης για ένοπλο αγώνα. Συμφωνήσαμε να αρχίσουμε προετοιμασίες για λαϊκή εξέγερση, για πατριωτικό αγώνα ενάντια στην εξωτερική επέμβαση, για το λαϊκό βιοτικό επίπεδο και τη λαοκρατική δημοκρατία. Όμως δεν συνεργάστηκε. Ο δε Μπαταράι χαρακτήρισε το σχέδιο αριστερίστικο. Στην πραγματικότητα, ο Πρατσάντα συνεργαζόταν πια με τον Μπαταράι.
«Αντίστροφη πορεία και εκφυλισμός»
Ακολούθησε μια σειρά γεγονότων. Ο Μπαταράι έγινε πρωθυπουργός με τη συγκατάθεση των ινδόφιλων κομμάτων και υπέγραψε συμφωνίες απαράδεκτες, όπως τη Διμερή Συμφωνία Προώθησης και Προστασίας Επενδύσεων (BIPPA), όπου μεταξύ άλλων εξασφαλίζει τους επενδυτές με αποζημίωση στην περίπτωση απεργίας. Κι όμως, πριν επισκεφτεί το Δελχί, η Διαρκής Επιτροπή του κόμματος είχε αποφασίσει ομόφωνα να μην υπογράψει τίποτα. Συμφωνήθηκε και επένδυση με ινδική υδροηλεκτρική εταιρία, με την οποία όλη η παραγόμενη ενέργεια θα εξάγεται στην Ινδία. Ο Μπαταράι έστειλε και στρατό εκεί, γιατί επιτεθήκαμε στην επένδυση και δεν αφήναμε στην ινδική εταιρία να εγκατασταθεί.
Σ’ ένα μόνο χρόνο, ο Μπαταράι πενταπλασίασε τις τιμές των καυσίμων, προκαλώντας γενικευμένη ακρίβεια. Πρόσφατα προήγαγε σε στρατηγό, κατηγορούμενο για 49 εξαφανίσεις μαοϊκών, δύο νεκρούς από βασανιστήρια και κάποιους εξ αυτών που θάφτηκαν ζωντανοί στη ζούγκλα. Ακόμα και η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα UNCHR διαμαρτυρήθηκε.
Το μαοϊκό κόμμα πλέον δεν έπραττε διαφορετικά από τα αντιδραστικά κόμματα. Ούτε ο βασιλιάς δεν είχε κάνει ορισμένα πράγματα που τόλμησε ο Μπαταράι. Βυθίστηκαν επίσης στη διαφθορά, με το μεγαλύτερο σκάνδαλο αυτό των 400 εκατομμυρίων δολαρίων από τη μισθοδοσία προς τους αντάρτες. Τέτοιο εκφυλισμό είχαμε. Δεν βλέπαμε πια το λόγο να είμαστε μαζί με αυτούς τους ανθρώπους και έτσι σχηματίσαμε το Κ.Κ. Νεπάλ-Μαοϊκό. Στο Νεπάλ, λέει ο λαός, υπάρχουν τώρα τρία μαοϊκά κόμματα: οι μαοϊκοί της παύλας, οι μαοϊκοί του χρήματος και οι μαοϊκοί σκουπίδια, δηλαδή οι Κιράν, Πρατσάντα και Μπαταράι αντίστοιχα («dash Maoists, cash Maoists and trash Maoists»). Δεν μπορεί σήμερα το κόμμα μας να οργανώσει άμεσα μια λαϊκή εξέγερση. Ούτε μπορούμε να ξεκινήσουμε έναν λαϊκό πόλεμο. Θα ήταν αντιεπιστημονικό να πιστεύουμε πως μπορούμε να επιστρέψουμε στο 1996. Η βασική αντίθεση, βέβαια, δεν έχει επιλυθεί. Οι αγρότες, οι γυναίκες και οι καταπιεζόμενες μειονότητες δεν έχουν ακόμη τίποτε. Μόνο ο βασιλιάς έφυγε. Προηγουμένως κυριαρχούσε η φεουδαρχία, τώρα υπάρχει ο γραφειοκρατικός καπιταλισμός και η κομπραδόρικη αστική τάξη με υπολείμματα φεουδαρχίας. Οι αντιθέσεις είναι βασικά οι ίδιες, ο λαός δεν έχει ακόμα τίποτα, αλλά είναι υπέρ της αλλαγής εξαιτίας της ακρίβειας, του ινδικού παρεμβατισμού και του ξεπουλήματος των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Επομένως, είναι εφικτή η οργάνωση του λαού και η εξέγερση. Είμαστε στο στάδιο της εθνικής απελευθέρωσης και δεν κηρύσσουμε άμεσα ένοπλη εξέγερση.
Δεν έχουμε στρατό αλλά δεκάδες χιλιάδες μαχητών οργανωμένους στους Εθελοντές του Λαού. Έχουμε ανασυγκροτήσει το κόμμα από πάνω μέχρι κάτω, και τις 26 μαζικότερες κομματικές οργανώσεις, έχοντας μαζί μας και την ηγεσία άλλων 18 που δεν ελέγχουμε πλήρως. Περίπου 10.000 πρώην μαχητές του ΛΑΣ είναι μαζί μας. Θέλουμε να αναβιώσουμε διάφορους τύπους οργάνων λαϊκής εξουσίας στην ύπαιθρο. Τα όργανα αυτά προστατεύονταν από τον ΛΑΣ, συνεπώς δεν μπορούμε τώρα χωρίς τον ΛΑΣ να επαναλάβουμε ακριβώς το ίδιο, αλλά προσπαθούμε να ξαναδώσουμε ζωή σε αυτούς τους θεσμούς και την προστασία τους θα αναλάβουν οι Εθελοντές του Λαού. Φυσικά θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε σχολεία στις περιοχές αυτές. Η επανάσταση συνεχίζεται και δεν σταματά εξαιτίας της προδοσίας των Πρατσάντα-Μπαταράι.
Πρατσάντα, Ενοποιημένο Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό): “Τεράστια αλλαγή η ομοσπονδιακή δημοκρατία”
Η επανάσταση θα διεξαχθεί σε κάθε χώρα με διαφορετικό τρόπο, στρατηγική και τακτική.Προσπαθήσαμε να αφομοιώσουμε όλη την εμπειρία του κομμουνιστικού κινήματος και καταλήξαμε πως πρέπει να ξεκινήσουμε Λαϊκό Πόλεμο για την ολοκλήρωση της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης, αλλά κατανοούσαμε πως η επανάστασή μας θα έχει πολλά ζιγκ ζαγκ και παλινδρομήσεις.
Η επανάσταση δεν μπορεί να αντιγραφεί μηχανικά. Αντλήσαμε διδάγματα από την επανάσταση στο Περού και προσπαθήσαμε να χρησιμοποιήσουμε τακτικά τη διαπραγμάτευση και την ειρήνευση ως τμήμα της γενικότερης στρατηγικής, καθώς πολεμούσαμε μια απολυταρχική μοναρχία. Μόλις 3 χρόνια μετά την έναρξη του Λαϊκού Πολέμου, προωθήσαμε το σύνθημα για εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης και προσπαθήσαμε να αντιληφθούμε όλες τις εξελίξεις στο κομμουνιστικό κίνημα. Ήταν δύσκολη η νικηφόρα ολοκλήρωση του Λαϊκού Πολέμου χωρίς ελιγμούς.
Την περίοδο που η μοναρχία προχώρησε σε αναχρονιστικά και απολυταρχικά μέτρα, καταστέλλοντας όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ο Λαϊκός Πόλεμος κορυφωνόταν. Καλέσαμε τα αστικά κόμματα να συγκροτήσουμε ενιαίο αντιμοναρχικό μέτωπο. Συμφώνησαν και προχωρήσαμε σε ειρηνευτική διαδικασία. Αυτό δημιούργησε μια θετική κατάσταση και μετέτρεψε την κοινωνία από απολυταρχική μοναρχία σε ομόσπονδη δημοκρατία. Πολιτικά ήταν μια τεράστια αλλαγή για το Νεπάλ. Χωρίς το Λαϊκό Πόλεμο, χωρίς σωστή στρατηγική και τακτική δεν θα είχαμε ενιαίο μέτωπο και ενότητα δράσης με τα αστικοδημοκρατικά κόμματα.
Κάποια στιγμή το κόμμα έγινε η ηγεσία όλου του έθνους. Αυτό ήταν κάτι νέο για ένα προλεταριακό κόμμα. Στραφήκαμε στη διαδικασία φιλελευθεροποίησης και το κόμμα έγινε το μεγαλύτερο στη χώρα. Το κόμμα απέκτησε την ευκαιρία να ηγηθεί της χώρας και της ομοσπονδιακής δημοκρατίας. Ως πρωθυπουργός προσπάθησα να αλλάξω όλη τη δομή του κράτους, παρότι ήταν ένα δύσκολο έργο και δεν υπήρχαν προηγούμενα παραδείγματα που ένα επαναστατικό κόμμα να διεξάγει Λαϊκό Πόλεμο, ειρηνευτικές συνομιλίες, και σύντομα να έχει την ευκαιρία να ηγείται του έθνους, κάτι που θα μπορούσε να μεταμορφώσει όλο το κράτος. Είναι ένα νέο πείραμα και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια νέα ιδεολογία και να αναπτύξουμε το Μαρξισμό-Λενινισμό-Μαοϊσμό.
Δογματικός ο Γκαουράβ
Προσωπικά, Ανώτατος Διοικητής του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και πρόεδρος του κόμματος, όταν έγινα πρωθυπουργός, πρώτα προσπάθησα να αλλάξω το συσχετισμό δυνάμεων. Επισκέφτηκα την Κίνα και συζήτησα με τους Κινέζους ηγέτες. Επισκέφτηκα και την Ινδία, προσπαθώντας να έχω κάτι νέο στην εξωτερική τους πολιτική. Το Νεπάλ βρίσκεται μεταξύ δύο γιγάντων. Χωρίς διπλωματική ισορροπία μεταξύ Κίνας και Ινδίας, είναι δύσκολο να υπερβούμε τις μανούβρες και τις συνωμοσίες τους. Μέσω της διπλωματικής οδού και με την κινητοποίηση των μαζών, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια, ειδικά της Ινδίας.
Εσωτερικά, προσπάθησα να αλλάξω την ηγεσία του στρατού και να ανασυγκροτήσω τον Εθνικό Στρατό, ώστε να δημιουργηθεί θετική ατμόσφαιρα για την ενοποίηση του στρατού με τον ΛΑΣ.
Ήταν μεγάλη πρόκληση, γεμάτη κινδύνους, μια διόλου εύκολη εμπειρία. Αλλά μόνο το κόμμα που τολμά να παρεμβαίνει με νέο τρόπο για την εκπλήρωση των καθηκόντων της επανάστασης μπορεί να δημιουργήσει τέτοια ατμόσφαιρα.
Σε εκείνη την κατάσταση, πήρα κάποιες πρωτοβουλίες που έθιγαν άμεσα τα συμφέροντα των αστικών κομμάτων, των ιμπεριαλιστών, των επεκτατιστών και όλης της διεθνούς αντίδρασης. Δημιούργησαν κλίμα για την αποπομπή μου από την πρωθυπουργία. Το κόμμα τότε αποφάσισε να πάμε στις μάζες να εξηγήσουμε την κατάσταση, και να τις κινητοποιήσουμε ενάντια στα αστικά κόμματα και τη διεθνή αντίδραση.
Τώρα, θέλουμε να θεσμοποιήσουμε τις κατακτήσεις, ιδίως τον ομόσπονδο και δημοκρατικό χαρακτήρα του κράτους και τη συμμετοχή των περιθωριοποιημένων ομάδων. Η μετατροπή ενός συγκεντρωτικού κράτους σε ομόσπονδο και δημοκρατικό δεν είναι ρεφορμιστική ή ήσσονος σημασίας αλλαγή. Έχει τεράστια εμβέλεια και στρατηγικό χαρακτήρα, είναι ουσιαστικά επαναστατική αλλαγή, παρότι δεν εκπληρώνει τη Νεοδημοκρατική Επανάσταση. Έγινε εφικτή μόνο χάρη στο Λαϊκό Πόλεμο και στη θετική ατμόσφαιρα που δημιούργησε το κόμμα μας.
Ο σ. Γκαουράβ και άλλοι σύντροφοι είναι πολύ δογματικοί και συντηρητικοί στις αντιλήψεις τους. Δεν επιθυμούν πραγματικά τη συνταγματική κατοχύρωση των κεκτημένων. Το σύνθημα για Συντακτική Συνέλευση κατοχυρώθηκε κατά το Λαϊκό Πόλεμο. Είναι ευθύνη μας πρώτα να εκπονήσουμε Σύνταγμα, όπου ξεκάθαρα θα κατοχυρώνονται η Ομόσπονδη Δημοκρατία και τα δικαιώματα των καταπιεζόμενων λαών. Κατόπιν, μπορούμε να ολοκληρώσουμε τη Νεοδημοκρατική Επανάσταση και να βαδίσουμε προς το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Χωρίς συγκεκριμένα να παλέψουμε για την εκπόνηση νέου Συντάγματος με τέτοιο τρόπο, ξεπέφτουμε στο δογματισμό, το σεχταρισμό. Η επανάσταση απαιτεί κάποτε να προβαίνει και σε νέα προκλητικά βήματα. Χωρίς ανάληψη ρίσκων, καμία ηγεσία δεν μπορεί να οδηγήσει την επανάσταση στη νίκη.
Προσπάθησα να πείσω τον σ. Γκαουράβ πως δεν είναι ώρα για διάσπαση, την οποία ο κόσμος δεν επιθυμεί. «Αν έχετε επιφυλάξεις ή διαφορές σε ιδεολογικά ζητήματα, ελάτε με τα κείμενά σας και θα δημιουργήσω την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την εσωκομματική συζήτηση και εν τέλει, ας πάμε σε πανεθνικό συνέδριο. Έχουμε την ίδια ιδεολογία, έχουμε κάποιες πολιτικές διαφορές, αλλά μπορούμε να τις διαχειριστούμε με την εσωκομματική διαπάλη». Δυστυχώς, δεν συμφώνησαν, λόγω της δογματικής-μηχανιστικής τους στάσης. Αντιληφθήκαμε, επίσης, αντιδραστικά και φιλομοναρχικά στοιχεία, τον ίδιο τον πρώην βασιλιά και κάποιες ξένες δυνάμεις, να στοιχίζονται μαζί τους, γιατί το ενιαίο μαοϊκό κόμμα ήταν μεγάλη πρόκληση για τους αντιδραστικούς και τα αστικά κόμματα και γι’ αυτό έκαναν προσπάθειες για να μας διασπάσουν.
Πρωτοβουλία για το Σύνταγμα
Αυτό το διάστημα, το κόμμα μου και εγώ παίρνουμε μια νέα πρωτοβουλία για την ανασύσταση της Συντακτικής Συνέλευσης και τη διακήρυξη Συντάγματος. Μόνο μετά από αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε σε εκλογές. «Να ανασυστήσουμε τη Συντακτική, να διακηρύξουμε το Σύνταγμα». Αυτή η πρωτοβουλία θα δημιουργήσει μια θετική ατμόσφαιρα για την κινητοποίηση των μαζών, την εκπλήρωση των καθηκόντων της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης με μια νέα ιδεολογική-πολιτική γραμμή και, επίσης, νέα στρατηγική και τακτική.
Ένα νέο είδος πόλωσης λαμβάνει χώρα, μεταξύ των αστικών κομμάτων που υπερασπίζονται το στάτους κβο, όπως το Νεπαλέζικο Κογκρέσο και το ρεβιζιονιστικό UML που είναι εναντίον της αλλαγής, εναντίον της Ομόσπονδης Δημοκρατίας και υπέρ όχι της ανασύστασης της Συντακτικής, αλλά της παλινόρθωσης της μοναρχίας. Η πλειοψηφία των μελών του UML είναι υπέρ της ανασύστασης της Συντακτικής. Ακόμη και ο πρόεδρός του είναι υπέρ. Στο Νεπαλέζικο Κογκρέσο, ένα παραδοσιακό αστικοδημοκρατικό κόμμα, η πλειοψηφία των βουλευτών του είναι υπέρ της ανασύστασης της Συντακτικής. Τη θέση αυτή υποστηρίζουν και όλα τα μικρά κόμματα που συμμαχούν μαζί μας. Πιστεύω πως τελικά, το UML και το Νεπαλέζικο Κογκρέσο θα αναγκαστούν συμφωνήσουν στην ανασύσταση της Συντακτικής και την διακήρυξη Συντάγματος.
Αν ψηφιστεί Σύνταγμα, το κόμμα μας θα νικήσει στις επόμενες εκλογές, αλλά και στις εκλογές για Πρόεδρο, που θα εκλέξει άμεσα ο λαός. Ακόμη και το UML και το Νεπαλέζικο Κογκρέσο αναγνωρίζουν πως αν διακηρυχτεί νέο Σύνταγμα οι μαοϊκοί θα κερδίσουν τις προεδρικές εκλογές. Θα πρέπει να κινητοποιήσουμε τις μάζες για ένα νέο Σύνταγμα.
Πήρα την πρωτοβουλία να καθοδηγήσω το κόμμα και την επανάσταση με εντελώς νέο τρόπο, ώστε να μην επαναλάβουμε όλη την εμπειρία του Περού. Αν δημιουργήσουμε μια τέτοια ατμόσφαιρα, θα μπορέσουμε να συνδεθούμε καλύτερα με το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, την εμπειρία της Βενεζουέλας και τις άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες.
Να μελετήσουμε πώς θα καθοδηγούμε την επανάσταση σε ένα συνεχώς τροποποιούμενο πλαίσιο, σε έναν κόσμο που αλλάζει. Ο δογματισμός δεν βοηθά, ο ρεβιζιονισμός είναι ρεβιζιονισμός και δεν μπορεί ποτέ να καθοδηγήσει την επανάσταση αλλά εμείς, ως Μαρξιστές-Λενινιστές-Μαοϊστές, έχουμε την ευθύνη να καθοδηγήσουμε την επανάσταση με έναν πιο διαλεκτικό και επιστημονικό τρόπο.
