Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η ολοκλήρωση των εργασιών του 6ου Συνεδρίου του ΣΥΝ. Σε μια περίοδο που το λαϊκό κίνημα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια πρωτοφανή επίθεση, οι συζητήσεις και οι επεξεργασίες του συνεδρίου τίθενται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για όλη την Αριστερά και ιδιαίτερα για το ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εργασίες του συνεδρίου ξεκίνησαν την Πέμπτη 3/6 με την ομιλία του γραμματέα της ΚΠΕ Δημ. Βίτσα και του προέδρου του κόμματος Αλέξη Τσίπρα. Χαιρετισμούς απηύθυναν ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σωκράτης Ξυνίδης, ο γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων, ενώ από τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ χαιρέτισε ο Αντώνης Νταβανέλλος.
Στο συνέριο παραβρέθηκαν, επίσης, αρκετές αντιπροσωπείες ξένων αριστερών κομμάτων, μεταξύ των οποίων το Die Linke της Γερμανίας, το Μπλόκο της Πορτογαλίας, η Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας, το ΑΚΕΛ, το Δημοκρατικό Μέτωπο για της Απελευθέρωση της Παλαιστίνης κ.ά.
Επειδή η έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΝ συνέπεσε με το κλείσιμο της ύλης της εφημερίδας, αναλυτικά ρεπορτάζ, άρθρα, συνεντεύξεις, σχόλια και παραλειπόμενα του Συνεδρίου θα διαβάσετε στο Δρόμο του επόμενου Σαββάτου, 12 Ιουνίου.
Ομιλία προέδρου ΣΥΝ
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε εκτενή αποσπάσματα από την εναρκτήρια ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα:
«Η κυβέρνηση της χώρας μας, μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα πριν από μερικούς μήνες, συμμερίζεται πρόθυμα το σχέδιο αυτό της κοινωνικής οπισθοδρόμησης.
Ομολογεί πλέον ανοιχτά ότι δική της ήταν η επιλογή να προσδεθεί η χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και συνυπογράφει μνημόνια τα οποία οδηγούν στο ξήλωμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης των τελευταίων δεκαετιών.
Όμως καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει μακριά με κόντρα το λαό και τη κοινωνία. Οι μέρες τους είναι μετρημένες και το καταλαβαίνουν. (…)
Γι αυτό, σε επίπεδο Ευρώπης, μιλήσαμε μαζί με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την ανάγκη επανίδρυσης της Ε.Ε. Δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος υπέρ των εργαζόμενων με τη σημερινή συγκρότηση, λειτουργία, αρχιτεκτονική του ευρώ, της ΟΝΕ και του συμφώνου σταθερότητας. Και έχει ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση για τη θέση της αριστεράς απέναντι στο ενιαίο νόμισμα το οποίο ενδέχεται να κλυδωνιστεί. Εμείς έχουμε ασκήσει σφοδρή και αναλυτική κριτική στο τρόπο οικοδόμησης του νομίσματος ήδη από το 1997.
Σήμερα βλέπουμε ακόμα και από τους πιο ακραίους νεοφιλελεύθερους κύκλους, να προτείνεται ως λύση η αποδέσμευση από το κοινό νόμισμα.
Πίσω από τα λεγόμενά τους κρύβουν τη βαθιά τους επιθυμία να αυξήσουν τα κέρδη τους μέσω μιας βίαιης υποτίμησης. Δεν μπορούμε να συνταχθούμε με αυτές τις επιδιώξεις. Δεν πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο σενάριο, θα μπορούσε να είναι ευνοϊκό για τις κοινωνικές τάξεις που εμείς θέλουμε να εκπροσωπήσουμε. (…)
Απέναντι σε αυτή την κρίση, η εναλλακτική λύση δεν είναι ο εθνικός απομονωτισμός, ούτε η διάλυση της Ευρώπης. Η εναλλακτική λύση είναι η πάλη των λαών της Ευρώπης για αλλαγή των συσχετισμών σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ο κοινός συντονισμένος αγώνας για μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη δημοκρατική και κοινωνική, απελευθερωμένη από τον μονεταρισμό και τους καταναγκασμούς του κεφαλαίου. (…)
Με έναν νέο δυναμικό πόλο στα αριστερά του πολιτικού χάρτη. Βασισμένο στην ενότητα της αριστεράς, βασισμένο στην απίστευτη δυναμική που μπορεί να προκύψει από τη συνάντησή της αριστεράς με δυνάμεις από τον το σοσιαλιστικό χώρο. Αυτός θα είναι ο πόλος μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας που θα εκφραστεί αργά ή γρήγορα και στο πολιτικό πεδίο, σφραγίζοντας τη νέα μεταπολίτευση. Αυτός θα είναι ο πόλος που θα επιβάλλει τη νέα αναγκαία θεσμική θωράκιση της κοινωνικής προστασίας, της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης, ανοίγοντας νέους δρόμους για την ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Αυτό είναι και το δικό μας εναλλακτικό πολιτικό μας σχέδιο. (…)
Το ενδεχόμενο απουσίας αυτοδυναμίας, μας έθετε ένα επιτακτικό ερώτημα: ποιο είναι το σχέδιο που εμείς προτείνουμε. Υπήρχαν δύο εύκολες απαντήσεις. Και οι δύο, όμως, μας έθεταν αυτόματα εκτός παιχνιδιού.
Η μία ήταν ότι θα συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ. Η άλλη ήταν ότι δεν θα συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ. Ως συνήθως η αντιπαράθεση και στο εσωτερικό μας έγινε στη βάση αυτών των δύο εύκολων αλλά λαθεμένων επιλογών. Υπήρχε τρίτη επιλογή; Υπήρχε.
Είχαμε την επιλογή να μπούμε σε αυτό το παιχνίδι με όρους ηγεμονίας, βάζοντας τους δικούς μας στόχους και τους δικούς μας όρους για την ριζική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Δεν το καταφέραμε. Δεν το επιλέξαμε. Φοβηθήκαμε. (…)
Γιατί δεν μπορεί να σταθεί κόμμα, παράταξη, συλλογικότητα, όταν τη κρίσιμη στιγμή, τη στιγμή που συγκρούεται και δέχεται την επίθεση όλων των πολιτικών αντιπάλων, δείχνει να μην είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν μπορεί να υπάρξει κόμμα με ταυτόχρονη εκφώνηση πολλαπλών και αλληλοσυγκρουόμενων γραμμών. (…)
Στρατηγική μας επιδίωξη παραμένει αταλάντευτα, η ευρύτερη δυνατή ενότητα των Αριστερών δυνάμεων. Και η διεύρυνση της ενότητας αυτής με δυνάμεις που θα απεγκλωβίζονται από την ιδεολογικά και πολιτικά χρεοκοπημένη σοσιαλδημοκρατία. Και βεβαίως το άνοιγμα στις ριζοσπαστικές δυνάμεις του οικολογικού χώρου. Στο πλαίσιο αυτό, όμως, οφείλουμε να κάνουμε μια ειλικρινή αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Για τη σημερινή εικόνα που αδικεί τον πολιτικό και ακυρώνει τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που επανειλημμένα μας εμπιστεύτηκαν, τις πιο σοβαρές ευθύνες τις έχουμε εμείς. (…)
Τον ΣΥΡΙΖΑ τον δημιουργήσαμε καταθέτοντας τα όπλα της δικαίωσης, της αυτάρκειας, της μοναδικής αλήθειας, έχοντας κουραστεί τόσα χρόνια από δικαιώσεις αδικαίωτες. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον δημιουργήσαμε για να εργαστούμε όλοι μαζί, αφήνοντας στην άκρη τις μοναδικές μας αλήθειες, για να αναζητήσουμε μαζί μια κοινή διέξοδο. Σήμερα αυτή η ιδρυτική συμφωνία ακυρώνεται στη πράξη και αυτό δε μπορούμε να το δεχτούμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αποδεχτούμε την ακύρωση του εγχείρημα από την διαμόρφωση και ταυτόχρονη δημόσια εκφώνηση ριζικά διαφορετικών πολιτικών σχεδίων που μερικές φορές φτάνουν σε αριστερές παραδοξότητες.
Θα κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ, δικιά μας υπόθεση, μαζί με τους χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς, μαζί με τις συνιστώσες που επιμένουν να εμπνέονται από τον ιδρυτικό μας συμβόλαιο. Θα οικοδομήσουμε μια νέα στέρεη πολιτική συμφωνία, στην οποία σχέδια ρήξεων και διασπάσεων δεν έχουν θέση. Έχει κουραστεί πια ο κόσμος της αριστεράς από ρήξεις και διασπάσεις. Έχει χορτάσει από προσωπικούς σχεδιασμούς και εγωισμούς. Δεν αντέχει άλλο».
