Στην κατεύθυνση της συνολικής προσφυγής στο μηχανισμό διάσωσης πιέζει και η Γερμανία. Η άρνηση των υπουργών Οικονομικών Γερμανίας, Ολλανδίας και Φινλανδίας στην άμεση χρήση των πόρων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας από την Ισπανία εντάσσεται σε αυτή την πίεση. Χωρίς καν η επίθεση στους εργαζόμενους και συνταξιούχους ως μέγεθος να πλησιάζει τα αίσχη της ελληνικής περίπτωσης, οι αντιδράσεις του λαού στην Ισπανία είναι «κοντινές» με όσα έλαβαν χώρα τα προηγούμενα δυο χρόνια στην Ελλάδα, και σε αυτές πρέπει να προστεθεί και η αυτονομιστική ιδιαιτερότητα της Ισπανίας που βρίσκεται σε όξυνση, στο φόντο και των περικοπών των περιφερειακών προϋπολογισμών. Εξελίξεις όπως η ανακοίνωση πρόωρων εκλογών στην Καταλονία εν είδει δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση και οι δηλώσεις του Προέδρου της πως «έχει έλθει η ώρα να ασκήσουμε το δικαίωμά μας στην αυτοδιαχείριση», δεν είναι απλώς τουφεκιές στην αέρα.
Μανιφέστο… περικυκλωτών
Το μανιφέστο που κυκλοφόρησε για την περικύκλωση του Κοινοβουλίου την εβδομάδα αυτή είναι χαρακτηριστικό της εντυπωσιακής ομοιότητας και εγγύτητας της ισπανικής και της ελληνικής περίπτωσης, στο πολιτικό πεδίο και στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την κατάσταση όσοι κινητοποιούνται.
«Θεωρούμε ότι η παρούσα κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Είμαστε θύματα μιας επίθεσης χωρίς προηγούμενο που, χρησιμοποιώντας την κρίση ως πρόσχημα, καταστρέφει τις ζωές μας. Ένοχοι είναι αυτοί που έχουν διαμορφώσει μια ολιγαρχία η οποία βρίσκεται στο απυρόβλητο, με τη συνενοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο – μια ολιγαρχία που χειραγωγεί όλες τις εξουσίες του κράτους για να διατηρήσει τα προνόμιά της και τον υπέρμετρο και παράνομο πλούτο της. Είναι πια αδύνατο να αποκρυφθεί το γεγονός ότι ζούμε μια γιγάντια κοινωνική απάτη, με κυβερνήσεις που συστηματικά μας λένε ψέματα και κάνουν ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που δήλωναν προεκλογικά, και ότι στα δικαστήρια δεν επιβάλλεται κανενός είδους δικαιοσύνη στους ενόχους αυτής της κατάστασης: τους τραπεζίτες, τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες.
Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα έχει τέτοιο μέγεθος ώστε η επίλυσή του δεν περνά από τους συνηθισμένους μηχανισμούς του πολιτικού συστήματος, τους οποίους θεμελίωσε αυτή η κάστα για να κάνει ό,τι της αρέσει μ’ εμάς, τους πολίτες. Κατά συνέπεια, απαιτούμε:
– Την παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης λόγω εξαπάτησης της χώρας, τη διάλυση της Βουλής και την άμεση προκήρυξη εκλογών.
– Την ανάδειξη, μέσω αυτών των εκλογών, μιας Συντακτικής Συνέλευσης η οποία θα συντάξει νέο Σύνταγμα με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, καθώς δεν αναγνωρίζουμε κανένα κύρος στο ισχύον Σύνταγμα, που έχει συνταχθεί από μια κλίκα πίσω απ’ την πλάτη του λαού με σκοπό να εξασφαλίζει την κυριαρχία των κληρονόμων του φρανκισμού και όσων συμβιβάστηκαν μαζί τους. Πρέπει να είναι ο λαός αυτός που καθορίζει το πρότυπο του κράτους στο οποίο θέλει να ζήσει.
– Έλεγχο για το δημόσιο χρέος της Ισπανίας, με αναστολή εξόφλησής του μέχρι να ορισθούν με σαφήνεια τα ποσά που η χώρα δεν πρέπει να πληρώσει, αφού χρησιμοποιήθηκαν από ιδιωτικά συμφέροντα. Επίσης, απαιτούμε τον έλεγχο όλων των προσώπων που είναι ύποπτα για τέτοια εγχειρήματα, και τη δήμευση των περιουσιών τους στην περίπτωση που καταδικαστούν.
– Την αλλαγή του εκλογικού νόμου, με σκοπό να αντιπροσωπεύει πραγματικά τη βούληση του κυρίαρχου λαού.
– Την άμεση ανάκληση όλων των μεταρρυθμίσεων που επιβλήθηκαν από το Λαϊκό Κόμμα και οι οποίες όχι μόνο συνιστούν καταστροφή για τη χώρα, αλλά και έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη δημοκρατική βούληση του λαού.
– Μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση, σύμφωνα με την οποία θα πληρώνουν περισσότερο όσοι έχουν περισσότερα.
– Την κατάργηση όλων των προνομίων όσων κατέχουν πολιτικά αξιώματα και την επιβολή μηχανισμών αυστηρού ελέγχου στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.
– Την άμεση παύση όλων των εξώσεων και τη διάθεση προς ενοικίαση, σε χαμηλή τιμή, όλων των ακινήτων που ανήκουν σε τράπεζες και ταμεία τα οποία ενισχύθηκαν με δημόσια κεφάλαια.
– Τη διανομή των διαθέσιμων θέσεων εργασίας σε όλους»
Γ.Τ.
