του Γιάννη Παπαδόπουλου
Ε ναι λοιπόν! Τα σχολεία μετά από πολλές αναβολές είναι έτοιμα να ανοίξουν. Είναι όμως; Η Κεραμέως επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη και διατυμπάνιζε ότι τα σχολεία είναι πανέτοιμα να ανοίξουν. Ας δούμε πως είναι η κατάσταση στους σχολικούς καθαριστές/στριες. Στις περισσότερες πόλεις και χωριά οι προσλήψεις έγιναν το νωρίτερο την περασμένη Δεύτερα. Στη Θεσσαλονίκη μόλις την Πέμπτη 10 Σεπτέμβρη.
Μετά από παλινωδίες για το αν προσέφεραν στην αντιμετώπιση της πανδημίας, πράγμα βέβαια αδιαμφισβήτητο, η κυβέρνηση αποφάσισε να τους εντάξει πάλι, κοροϊδεύοντας για 10 ακόμη μήνες το δυναμικό του καθαρισμού των σχολείων. Και όχι όπως θα έπρεπε να προσφέρει συμβάσεις αορίστου χρόνου, όπως είναι και το πάγιο αίτημα του κλάδου αφού εδώ και δεκαετίες καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Τι προπαγάνδιζε όμως η κυβέρνηση και τι έκανε τελικά; Προσέλαβε, λέει, 9.500 κόσμο. Ναι, αλλά τι ήταν αυτός ο κόσμος; Μάλιστα ο Θεοδωρικάκος μίλαγε για 30% περισσότερο μόνιμο προσωπικό για φέτος. Μόνο που όλα τα χρόνια που πέρασαν δεν έγινε κανένας διαγωνισμός ΑΣΕΠ για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού. Σχεδόν από το 2006 δεν έγινε κάτι τέτοιο. Προσέλαβε λοιπόν όλο το προηγούμενο δυναμικό των περασμένων χρονών τουλάχιστον ποσοτικά. Γιατί το λέω αυτό; Η κυβέρνηση απέκλεισε όλους τους αλλοδαπούς συναδέλφους που δεν ήταν από χώρες της Ε.Ε., ομογενείς βορειοηπειρώτες κ.λπ. Τόσα χρόνια βέβαια δούλευαν με τις ίδιες άθλιες συνθήκες που δουλεύαμε όλοι μας. Να μιλήσουμε για ρατσισμό; Αποφασίστε εσείς.
Από αυτές λοιπόν τις 9500, οι 5000 περίπου είναι πλήρους απασχόλησης και οι 4500 μερικής. Σε παρά πολλούς νόμους η κατανομή των μερικώς απασχολούμενων, είναι ολοκληρωτική. Έχουμε λοιπόν περιοχές όπου η μια/ένας συνάδελφος για να καθαρίσει τα σχολεία που του ανατεθήκαν θα πρέπει μέσα σε τρεις ώρες να πηγαίνει και από το ένα χωριό στο άλλο διανύοντας αποστάσεις χιλιόμετρων .
Στην εποχή του κορωνοϊού και στις ατέλειωτες δηλώσεις περί οργανωμένου σχεδίου και ετοιμότητας, το βάρος πέφτει πάλι στις πλάτες των καθαριστών/στριων. Βέβαια σε όλα τα σύγχρονα κράτη η διαδρομή από τον ένα τόπο εργασίας στον άλλο λογίζεται σαν χρόνος εργασίας. Εδώ τι θα βρουν να πουν οι αστέρες αυτής της στρατηγικής;
Ακόμη και μέσα στις πόλεις η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Συναδέλφισσα από την Αθήνα μου δήλωνε πως θέλει ήδη να τα παρατήσει γιατί πρέπει να καθαρίζει ένα σχολείο με 2000 τετραγωνικά μετρά. Όποιος νομίζει πως η δουλειά είναι «ευκολάκι» και δεν καθαρίζουμε όπως πρέπει ας έρθει να δοκιμάσουμε μαζί.
Είναι λοιπόν γεγονός πως το «επιτελικό κράτος» πρέπει να αφήσει την προπαγάνδα και να πάρει άμεσα μετρά. Τουλάχιστον περισσότερο προσωπικό. Δεν βγαίνει αλλιώς. Και όχι μόνο λόγω των ειδικών συνθηκών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή.
Και κάτι τελευταίο. Όλοι εσείς εκεί στους δήμους και στην ΠΟΕ-ΟΤΑ που απειλείτε συναδέλφους πως αν δεν γραφτούν στα δικά σας σωματεία θα δουλεύουν παραπάνω αντί των ωρών που αναγράφονται στην σύμβαση. Το ότι βέβαια είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την μισθοδοσία τους από τους δήμους ούτε για σκέψη ε «συνάδελφοι»;
* Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στον καθαρισμό Βόρειου Ελλάδος «Τα καθαρά γάντια»
