«Μπορεί το διασημότερο μνημείο της χώρας μας να διαχειριστεί πάνω από 17.000 επισκέπτες την ημέρα;» αναρωτιέται η Έρη Βαρδάκη στην εφημερίδα Το Βήμα γράφοντας για τους επισκέπτες της Ακρόπολης στη διάρκεια του καλοκαιριού.
Είχα να ανέβω μερικά χρόνια στον ιερό βράχο και σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να δω κι αυτό το αξιοθέατο, που μου θύμισε κάτι αντίστοιχο στη Σαντορίνη. Και ανέβηκα. Το θέαμα είναι κινηματογραφικό, είναι σουρεαλιστικό, είναι χαρντ κορ! Εδώ ταιριάζει πλήρως η λέξη «συνωστισμός» και όχι στην παραλία της Σμύρνης τις μέρες της καταστροφής όπως ατυχέστατα την χρησιμοποίησε σε σχολικό βιβλίο η κ. Ρεπούση. Αν ανέβαινε μια μέρα στην Ακρόπολη, θα καταλάβαινε καλύτερα το λάθος της.
Πολλές χιλιάδες ξένοι, άσπροι, μαύροι, μελαμψοί, κίτρινοι, συνωστίζονται έξω από την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο, ουρά μέχρι την Αρεοπαγίτου, συνωστίζονται στο στενό ανηφορικό δρομάκι και στα απότομα σκαλοπάτια των Προπυλαίων, συνωστίζονται και πάνω στην Ακρόπολη, προς και γύρω από τον Παρθενώνα, σαν εύποροι πρόσφυγες από τη Γερμανία, την Αγγλία, την Κίνα, την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ, τη Σουηδία κ.λπ.
Χιλιάδες χέρια υψωμένα προσπαθούν να φωτογραφίσουν τις αρχαίες κολόνες, αλλά αν δεν είσαι μπροστά-μπροστά ή δεν είσαι ο Αντετοκούμπο, φωτογραφίζεις εν μέρει κεφάλια, καπέλα, φωτογραφικές μηχανές ή προτεταμένα κινητά τηλέφωνα, με μπαστούνι ή όχι, των μπροστινών σου και εν μέρει κάτι από το πάνω μέρος του μνημείου. Αν, βέβαια, δεν σε σπρώχνουν και δεν σε κουνάνε κι αν δεν κινδυνεύεις να γλιστρήσεις στο ανώμαλο έδαφος.
Έτσι και στη Σαντορίνη, ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα, με όλα τα μέσα για ένα ρομαντικό ηλιοβασίλεμα στην Καλντέρα, που το πραγματοποιούν με χιλιάδες άλλους «φυσιολάτρες», με χιλιάδες τηλέφωνα, i-pad, φωτογραφικές μηχανές και βιντεοκάμερες υπερυψωμένες να σχηματίζουν ένα ψηφιακό τείχος που ακυρώνει κάθε συναίσθημα και κάθε αυθεντική απόλαυση του μαγικού τοπίου.
Μπράβο προκαταβολικά στους ιθύνοντες για τα νούμερα των επισκεπτών που θριαμβευτικά θα παρουσιάσουν τέλος σεζόν στους δημοσιογράφους! Σε μια χώρα που όσο πέφτει η ποιότητα, όσο περισσότερο βιάζονται τα ιερά και τα όσια και όσο μεγαλώνει η ξεφτίλα, τόσο φουσκώνουν οι έπαινοι!
Στ. Ελλ.
