Οι πυρετώδεις συζητήσεις των Κοτζιά και Ντιμιτρόφ συνεχίζονται χωρίς ακόμα να υπάρχουν εμφανή σημάδια εξεύρεσης λύσης στο πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και συνεπακόλουθα της ένταξης της χώρας σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Οι συνεχείς συναντήσεις των δύο υπουργών, με πιο πρόσφατη αυτή στα πλαίσια της περιοδείας του Ν. Κοτζιά στα δυτικά Βαλκάνια, δεν έχουν δώσει καρπούς παρά τη διαρκή επίδειξη καλής θέλησης και ρεαλισμού από την ελληνική πλευρά. Οι διαπραγματεύσεις πλέον εστιάζονται στα θέματα της ονομασίας, του εύρους χρήσης του ονόματος, αλλά και της Συνταγματικής Αναθεώρησης που καλούνται να υλοποιήσουν τα Σκόπια, δηλαδή στα πιο δύσκολα ζητήματα.
Ήδη, από την προηγούμενη της συνάντησης, ο Ν. Κοτζιάς έδωσε τον τόνο της υποχωρητικότητας της ελληνικής αντιπροσωπείας, κάνοντας λόγο για αναγκαίες εκατέρωθεν υποχωρήσεις, οι οποίες με κάποιο τρόπο θα έχουν όφελος και για τις δυο πλευρές.
Η Ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις, ώστε να μη χρεωθεί μια πιθανή αποτυχία των διαπραγματεύσεων και να προχωρήσει άρον-άρον η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ όπως υπαγορεύουν οι ΗΠΑ
Από τη μεριά της ΠΓΔΜ βέβαια, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά σοβαρή ένδειξη υποχώρησης. Ο Ν. Ντιμιτρόφ, αντιλαμβανόμενος την πίεση που δέχεται η ελληνική πλευρά, παρουσιάζεται αδιάλλακτος απαιτώντας όλο και περισσότερες παραχωρήσεις. Τα όρια που θέτουν τα «αδύναμα» Σκόπια φτάνουν στο να προτείνουν το όνομα Upper Macedonia (Άνω Μακεδονία), χωρίς να είναι δεδομένο πώς θα είναι μεταφρασμένο το όνομα και αν θα ισχύσει το περίφημο «για όλες τις χρήσεις». Σε ό,τι αφορά το θέμα της γλώσσας, η πρότασή τους αναφέρεται σε «μακεδονική γλώσσα», με την υποσημείωση της σλαβικής ρίζας, ενώ ασυμφωνία υπάρχει και ως προς την ιθαγένεια που συνήθως ακολουθεί το όνομα το κράτους. Όσο για το θέμα των αλυτρωτισμών, ο Ν. Ντιμιτρόφ έκανε λόγο για «εκατέρωθεν αλυτρωτισμούς», ζητώντας να αλλάξουν και τα ελληνικά σχολικά βιβλία Ιστορίας.
Η ελληνική πλευρά εμφανίζεται έτοιμη να δεχτεί, ίσως με κάποιες τροποποιήσεις, μια λύση σε τέτοια πλαίσια. Προσπαθώντας να μη χρεωθεί μια πιθανή αποτυχία των διαπραγματεύσεων, και να προχωρήσει άρον-άρον η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, όπως υπαγορεύουν οι ΗΠΑ, θέτει ως μοναδικό όρο το «όνομα για όλες τις χρήσεις» και τη δέσμευση για συνταγματική μεταρρύθμιση.
Όλα τώρα παραπέμπονται στις δύο επόμενες συναντήσεις των υπουργών, στις 3-4 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη και 11-12 του μήνα στην Αθήνα, ενώ ήδη ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά εν όψει της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, τον προσεχή Ιούλιο.
Ο Ν. Ντιμιτρόφ, στη συνάντηση της Οχρίδας, φέρεται να ζήτησε τουλάχιστον 6 μήνες για την προώθηση συμφωνίας, καθώς απαιτείται έγκριση από τη Βουλή, κατάθεση της πρότασης στον ΟΗΕ και κατόπιν δρομολόγηση της συνταγματικής αναθεώρησης και δημοψήφισμα. Έτσι, για να μη χαθεί η προθεσμία του Ιουλίου, με τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, προωθείται μια συμφωνία, η οποία θα «λύνει» με σπονδυλωτό τρόπο τις διαφωνίες των δύο χωρών, χωρίς καμιά εγγύηση ότι θα τηρηθούν έστω και τα συμφωνημένα.
Τη στιγμή που οι φλόγες στη γειτονιά αναζωπυρώνονται, η τουρκική επιθετικότητα οξύνεται και οι μεγάλοι ανταγωνισμοί βρίσκουν τη χώρα και τον λαό απροετοίμαστους, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να υπακούει κατά γράμμα τις επιταγές των «ισχυρών συμμάχων», νομίζοντας ότι έτσι θα θωρακίσει τάχα την ασφάλεια της χώρας.
Η πλήρης έλλειψη σχεδίου και στρατηγικής υπεράσπισης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, η απροθυμία για οποιαδήποτε δίκαιη διεκδίκηση και λύση, στηρίζονται στην πεποίθηση ότι η μόνη επιλογή της χώρας είναι η υλοποίηση με κάθε κόστος και κατά γράμμα των παραγγελιών των «μεγάλων» με την ελπίδα πως όταν τα πράγματα ξεφύγουν, οι προστάτες δεν θα ξεχάσουν τον πιστό τους υπηρέτη.
