Για μέρες ένα υπερφορτωμένο σαπιοκάραβο, έπλεε στα νερά της Μεσογείου. Σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά η Frontex το γνώριζε, το γνώριζαν ΜΚΟ και «ακτιβιστές» που έχουν δράση στο μεταναστευτικό (συχνά σε άμεση επικοινωνία με μετανάστες ή και διακινητές), το ίδιο και οι ιταλικές αρχές που φέρεται να ενημέρωσαν και τις αρχές της χώρας μας το πρωί της Τρίτης 13/6. Για να φτάσουμε, στα ξημερώματα της Τετάρτης 14/6, σε μια ευρεία επιχείρηση έρευνας και διάσωσης μετά την ανατροπή και βύθιση του αλιευτικού σκάφους, στα διεθνή ύδατα, 47 μίλια ανοιχτά της Πύλου, που άφησε πίσω της 79 επιβεβαιωμένα νεκρούς, 104 διασωθέντες και άγνωστο αριθμό αγνοούμενων, κυρίως γυναικόπαιδων που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στα αμπάρια του αλιευτικού.
Και μόνο η εικόνα του υπερφορτωμένου πλοίου ,που τράβηξε το ελικόπτερο αναγνώρισης του Λ.Σ., δείχνει το μέγεθος της απόγνωσης, της απελπισίας, της καταστροφής που βίωσαν αυτοί οι άνθρωποι, δείχνει την εκμετάλλευσή τους από τα σύγχρονα εγκληματικά δουλεμπορικά δίκτυα που θησαυρίζουν ελέγχοντας τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη. Και μόνο αυτή η εικόνα θα αρκούσε για να κινητοποιήσει όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις σε μια ενιαία επιχείρηση για να σωθούν ζωές. Αντ’ αυτού είχαμε την παρελκυστική λογική των ευρωπαϊκών και κρατικών αρχών, που παρακολουθούσαν την πορεία θανάτου του πλοίου, αναμένοντας απλά η «βόμβα» να φύγει από την περιοχή ευθύνης τους.
Αποποίηση ευθυνών
Ιταλοί και Ευρωπαίοι σπεύδουν τώρα να ρίξουν της ευθύνες αποκλειστικά στην Ελλάδα. Η Frontex, δηλώνει πως «όλες οι ερωτήσεις θα πρέπει να απευθύνονται στο Ελληνικό Κέντρο Συντονισμού Διάσωσης» κι ας είναι η Ε.Ε. συνολικά αρμόδια για τον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων με τη Λιβύη, την οποία χρηματοδοτεί με εκατομμύρια ευρώ (πάνω από 200 εκατ. ευρώ από το 2017 μέχρι το 2023) ακριβώς για να ελέγχει τα θαλάσσια σύνορα και τις μεταναστευτικές ροές. Η Λιβύη, διαλυμένη από τις εμφύλιες συγκρούσεις που πυροδότησε η παρέμβαση Δύσης και Τουρκίας για την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι, έχει μετατραπεί σε πεδίο δραστηριοποίησης εγκληματικών δουλεμπορικών δικτύων. Οι δύο κυβερνήσεις σε Ανατολή και Δύση, οι διάφοροι φύλαρχοι και οι στρατιωτικές και οι παραστρατιωτικές ομάδες χρηματοδοτούνται αδρά από την Ε.Ε. παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες για βασανισμό μεταναστών από την υποσαχάρια Αφρική για να εγκλωβίζουν τις μεταναστευτικές ροές προς τη Μεσόγειο. Με τον τρόπο αυτό ανεβάζουν την «ταρίφα» του ταξιδιού προς την Ευρώπη μέσω των δουλεμπορικών πλοίων που οι ίδιοι ελέγχουν.
Υπεύθυνοι για το έγκλημα είναι όσοι ανατίναξαν τη Μ. Ανατολή, την υποσαχάρια Αφρική, τη Λιβύη (βλ. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) με βομβαρδισμούς και οικονομική αφαίμαξη, και τώρα συνεργάζονται και χρηματοδοτούν (βλ. Ε.Ε.) τα σύγχρονα δουλεμπορικά δίκτυα και τις χώρες που τα οργανώνουν (βλ. Τουρκία) για να ελέγξουν τις ροές των ξεριζωμένων. Υπεύθυνοι και η FRONTEX, το ιταλικό και το ελληνικό κράτος που επέλεξαν για μέρες να «παίζουν καθυστερήσεις» και τώρα όλοι μαζί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα
Εκατοντάδες θάνατοι
Κάπως έτσι έχουμε δεκάδες σαπιοκάραβα να επιδιώκουν να περάσουν από την Τρίπολη, τη Βεγγάζη, το Τομπρούκ προς τη Μάλτα και την Ιταλία. Υπερφορτωμένα με ανθρώπους που έχουν πληρώσει ακριβά για το ταξίδι αυτό, συχνά κάτω από βασανιστήρια από τους δουλεμπόρους, σαπιοκάραβα ταξιδεύουν για μίλια κόντρα σε κάθε συνθήκη ασφάλειας μετατρεπόμενα συχνά σε πλωτά φέρετρα. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης του ΟΗΕ (IOM) μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2021 είχαμε 441 θανάτους στη διαδρομή της κεντρικής Μεσογείου με τον απολογισμό των θανάτων από το 2014 να ανέρχεται στους 20 χιλιάδες. Η ανεξέλεγκτη δράση των δουλεμπορικών δικτύων, η συνενοχή των κρατών που ενισχύουν αυτό το αδιέξοδο με διακρατικές συμφωνίες όπως αυτή της Ε.Ε. με τη Λιβύη, ή όπως τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας πέρα από το ότι δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση στις χώρες της περιφέρειας της Ε.Ε., όλα δείχνουν πως στο τέλος αφήνουν και έναν πολύ βαρύ απολογισμό νεκρών μεταναστών, θυμάτων ακριβώς αυτής της μεταναστευτικής πολιτική.
Οι χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου παρά τα υποκριτικά δάκρυα και τις προοδευτικοφανείς νουθεσίες των ΜΚΟ τους επιθυμούν να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Θέλουν να έχουν «φθηνά» εργατικά χέρια όποτε το επιθυμούν (κυρίως από Συρία και Αν. Ευρώπη) και θέλουν να τροφοδοτούν με νεανικό δυναμικό το δημογραφικό τους αδιέξοδο χωρίς να φορτωθούν το σύνολο των προβλημάτων που φέρει η διαχείριση της μετανάστευσης (βλέπε κοινωνική συνοχή, ριζοσπαστικό ισλάμ κ.ά.). Η μετατροπή των χωρών πρώτης εισόδου (κυρίως Ελλάδα και Ιταλία) σε φράχτη της Ε.Ε. για το φιλτράρισμα των ροών μέσω των διαδικασιών χορήγησης ασύλου και νομιμοποιητικών εγγράφων και τον εγκλωβισμό των απορριπτόμενων είναι η επιβαλλόμενη από την Ε.Ε. μεταναστευτική πολιτική, όπως επιβεβαιώνει και η νέα Ευρωπαϊκή πολιτική Μετανάστευσης και Ασύλου που βρίσκεται σε διαδικασία έγκρισης, παρά τα μεγάλα λόγια για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Αυτή η πολιτική τροφοδοτεί τον αδιέξοδο κύκλο, εξαθλίωσης και θανάτου, που γεννά τραγωδίες όπως αυτή στην Πύλο.
- πνιγμένοι στη Μεσόγειο από αρχή του 2023 (χωρίς να υπολογίζονται όσοι χάθηκαν ανοικτά της Πύλου) και 26.924 νεκροί και αγνοούμενοι έχουν καταγραφεί στη Μεσόγειο και το Αιγαίο από το 2014!
- Στο μοιραίο δρομολόγιο χρέωναν από 4 έως 7 χιλιάδες ευρώ «το κεφάλι»,
- Στους 104 διασωθέντες περιλαμβάνονται:43 Αιγύπτιοι –ανάμεσα τους5 ανήλικα παιδιά–, 12 Πακιστανοί, 47 Σύριοι –ανάμεσα τους 3 ανήλικα παιδιά–, 2 Παλαιστίνιοι.
- Όσα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεν δέχονται να φιλοξενήσουν τον αριθμό που προβλέπουν οι ποσοστώσεις θα υποχρεούνται να καταβάλλουν ένα ποσό περίπου 20.000 ευρώ ανά άτομο. Τόση είναι η ταρίφα για όσους μένουν στις «πύλες εισόδου»…
- Ο αριθμός των ξεριζωμένων, λόγω πολέμων, φυσικών καταστροφών, επεμβάσεων, εμφυλίων κ.λπ. έφτασε παγκόσμια στο ρεκόρ των 110 εκατομμυρίων! Προς τα κάπου μετακινούνται…
Μικροπολιτική διαχείριση
Η κυβέρνηση δηλώνει «κάναμε ότι μπορούσαμε», δείχνοντας ως μοναδικούς υπεύθυνους για την τραγωδία τους «διακινητές». Την ίδια στιγμή ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός συσκοτίζει τα γεγονότα, κάνοντας λόγο για «διεθνή ύδατα», «τεχνικές δυσκολίες» κ.λπ. ενώ στη χώρα κηρύσσεται εθνικό πένθος σε μια προσπάθεια χειρισμού της πραγματικής ευαισθησίας της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για το τραγικό γεγονός αλλά και για να καλυφθεί πίσω από το πένθος η εγκληματική ολιγωρία των υπεύθυνων που οδήγησε σε αυτό. Τα ΜΜΕ θα δείξουν τους πολιτικούς αρχηγούς και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που επισκέφτηκαν την περιοχή για να κάνουν δηλώσεις, όπως μετά από κάθε τραγωδία (βλέπε Τέμπη), θα βγάλουν μερικούς ειδικούς να «φωτίσουν τα αίτια της τραγωδίας», μέχρι να «ξεθωριάσει» το ενδιαφέρον και να περάσει η είδηση σε δεύτερο πλάνο. Άλλωστε σε 10 μέρες έχουμε εκλογές.
Από την άλλη ΜΚΟ και αριστερή αντιπολίτευση βρίσκουν ευκαιρία να επενδύσουν και πάλι στην ατζέντα των «ανοιχτών συνόρων» κατηγορώντας αποκλειστικά τη χώρα μας για τους νεκρούς, που είναι σύμφωνα με τη ρητορική τους αποτέλεσμα του «φράκτη στον Έβρο» και των «push-back στο Αιγαίο». Και δώστου οι κατηγορίες προς τον κυρ-Παντελή ελληνικό λαό («είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών» ένα από τα συνθήματα στις πορείες) που δεν συγκινείται από τον θάνατο και άρα είναι ένοχος γι’ αυτόν. «Ή μαζικές δολοφονίες ή ανοιχτά σύνορα» έγραφε το πανό αντιρατσιστικής οργάνωσης σε μια από τις πορείες που οργανώθηκαν την Πέμπτη με ένα δίπολο που αναπαράγει τα ίδια ιδεολογικά και πολιτικά αδιέξοδα που επέτρεψαν τη μεταναστευτική κρίση να πάρει τις δραματικές διαστάσεις που πήρε στη χώρα μας.
Στο μεταξύ, η Ελλάδα επιβεβαιώνει τον ρόλο της ως χώρος και κόμβος. Ένα κράτος που λειτουργεί μόνο για να μοιράσει κουλούρια στα κρουαζιερόπλοια και δεν μπορεί να σώσει ένα σαπιοκάραβο με εκατοντάδες ανθρώπους. Ένα κράτος που μετατρέπει τα λιμάνια σε επενδυτικά φιλέτα και αμερικάνικες βάσεις για να καταλήξει τελικά να υποδέχεται ναυαγούς και σωρούς. Η εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους αφορά την αποδοχή αυτού του πλαισίου. Με γοργά βήματα η χώρα γίνεται «χώρος», «πέρασμα», «νεκροταφείο». Όλα είναι δυνατά, τίποτα δε λειτουργεί, ξεχαρβαλωμένα και προσαρμοσμένα σε ανάγκες άλλων. Αυτό σημαίνει «Ελλάδα-κόμβος». Αδιάφορο αν αυτό γίνεται πότε με τόνο πυγμής και πότε με ευαισθησία, αν αυτό σημαίνει φράχτες ή παράδοση της διαχείρισης σε ΜΚΟ και Frontex.
Ελεύθεροι λαοί σε ελεύθερες χώρες
Πόσο ακόμη θα απαξιωθεί η ζωή; Ο θάνατος τείνει να γίνει κανόνας σε ένα σύστημα που διαρκώς διευρύνει τα πλήθη των απορριπτόμενων. Όσων λογίζονται απλά ως κόστος ή δυναμικό προς διαχείριση. Η παγκοσμιοποίηση βυθισμένη σε κρίση, αφήνει πίσω της εκατομμύρια απορριπτόμενων, διωγμένων και μετακινούμενων. Η μετανάστευση και η προσφυγιά, βαφτίζονται δικαίωμα στην κινητικότητα από τους επαγγελματίες του «ανθρωπισμού» και τις ΜΚΟ, που μετατρέπονται μαζί με τους παραδοσιακούς κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους σε διαχειριστές της μεταναστευτικής κρίσης.
Οι υπεύθυνοι της μεταναστευτικής κρίσης με επίκεντρο την Ευρώπη έχουν όνομα. Είναι όσοι βύθισαν στο χάος ολόκληρες περιοχές για να τις ελέγξουν γεωπολιτικά. Όσοι ανατίναξαν χώρες για να βάλουν στο χέρι πετρέλαια, υποδομές, φθηνά εργατικά χέρια (βλέπε ΗΠΑ / ΝΑΤΟ / Ε.Ε.). Όσοι επέβαλαν ως οικονομικό μονόδρομο τη φτώχεια και τις ανισότητες στον παγκόσμιο Νότο. Όσοι συναλλάσσονται με τα σύγχρονα δουλεμπορικά δίκτυα (βλέπε Ε.Ε.-Λιβύη). Όσοι μετατρέπουν τις μεταναστευτικές ροές σε γεωπολιτικό όπλο πληθυσμιακής αλλοίωσης και εκβιασμών (βλέπε Τουρκία). Όσοι οικοδομούν την Ευρώπη φρούριο για να ελέγξουν τις μεταναστευτικές ροές προς τον ευρωπαϊκό Βορρά, μετατρέποντας τις χώρες του Νότου σε φράκτη, πέρασμα και νεκροταφείο.
Όλη αυτή η δυστυχία δεν μπορεί να είναι η κανονικότητα. Χρειάζεται αγώνας για να ξαναποκτήσει νόημα η ζωή και η ανθρωπιά, κόντρα στα αδιέξοδα που γεννά η κρίση ενός σάπιου και γερασμένου συστήματος. Χρειάζεται αγώνας για να μπορούν οι λαοί να ζουν ελεύθεροι σε ελεύθερες χώρες.
