Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
Στις 15.07 η ΕΛΣΤΑΤ δημοσίευσε μία χρονοσειρά στατιστικών στοιχείων ως προς τις κηρυχθείσες πτωχεύσεις επιχειρήσεων βάσει δικαστικών αποφάσεων, για τα έτη 2004-2014.
Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι την περίοδο 2004-2014 εκδίδονταν, κατά μέσο όρο, ετησίως 1.061 αποφάσεις πτωχευτικής διαδικασίας, εκ των οποίων έγιναν δεκτές 914 (86% του συνόλου) και κηρύχθηκαν 457 πτωχεύσεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν κατά μέσο όρο το 50% των δεκτών αποφάσεων πτωχευτικής διαδικασίας.
Στο σημερινό εράνισμα θα επιχειρηθεί μία σύγκριση των στοιχείων για τις πτωχεύσεις επιχειρήσεων πριν και μετά το ξέσπασμα της κρίσης.
Από τα στοιχεία του Πίνακα 1 προκύπτει ότι την πενταετία 2004-2008 (περίοδο «ανάπτυξης» της ελληνικής οικονομίας) ο αριθμός των επιχειρήσεων που κήρυξαν πτώχευση ήταν μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αριθμό της περιόδου των μνημονίων (2010-2014).
Από τα στοιχεία του Πίνακα 2 προκύπτει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων που κήρυξαν πτώχευση ανήκουν στα δύο άκρα: ατομικές επιχειρήσεις και κεφαλαιουχικές εταιρίες αποτελούν το 91% (2004-2008) και το 87% του συνόλου των πτωχευθεισών επιχειρήσεων. Εντύπωση προκαλεί το στοιχείο της σημαντικής μείωσης των ατομικών επιχειρήσεων που κήρυξαν πτώχευση κατά τη διάρκεια της κρίσης που, όμως, πιθανόν να οφείλεται στο ότι ελάχιστοι από τους δεκάδες χιλιάδες μικροεπαγγελματίες που έκλεισαν τα καταστήματά τους εντάχθηκαν στην πτωχευτική διαδικασία.
Στον Πίνακα 3 καταγράφονται οι τέσσερις τομείς οικονομικής δραστηριότητας με τη μεγαλύτερη ποσοστιαία κατανομή στις πτωχεύσεις. Τα στοιχεία για τους κλάδους του χονδρικού και λιανικού εμπορίου, της μεταποίησης και των κατασκευών επιβεβαιώνουν τον θάνατο του εμποράκου και την κατάρρευση της παραγωγής και των κατασκευών που συντελέστηκαν την περίοδο των μνημονίων. Άλλωστε σε αυτούς τους τρεις τομείς οικονομικής δραστηριότητας καταστράφηκαν οι περισσότερες θέσεις εργασίας. Όμως, τα υψηλά ποσοστά πτωχεύσεων στον τομέα του τουρισμού και της εστίασης δημιουργούν σκεπτικισμό. Είναι βέβαιο ότι θα υπήρχε πιο καθαρή εικόνα εάν η ΕΛΣΤΑΤ διαχώριζε τους δύο τομείς καθώς ιδιαίτερα η περίοδος 2012-2014, που η ποσοστιαία συμμετοχή στις πτωχεύσεις αυξάνεται, χαρακτηρίστηκε από τη συνολική αύξηση όλων των τουριστικών μεγεθών. Πιθανόν τα υψηλά ποσοστά να οφείλονται στα καταστήματα εστίασης που δημιουργήθηκαν κατά χιλιάδες λόγω των επιχορηγήσεων και έκλεισαν αμέσως μετά το υποχρεωτικό διάστημα λειτουργίας.
Το μέγεθος της καταστροφής που συντελέστηκε την περίοδο των μνημονίων (2010-2014) αναδεικνύεται από το ποσό (3,6 δισ. ευρώ) του παθητικού των πτωχεύσεων που βεβαιώθηκε και το οποίο ήταν υπερδιπλάσιο της περιόδου 2004-2008 (1,5 δισ. ευρώ). Αντίστοιχα ο μέσος όρος ανά πτώχευση ήταν 1,7 εκατ. ευρώ την περίοδο 2010-2014 και 580 χιλ. ευρώ την περίοδο 2004-2008.
Τα συνολικά στοιχεία για την περίοδο 2004-2014 δείχνουν ότι η οικονομική κρίση στη χώρα μας υπέβοσκε ήδη από τα αρχές της δεκαετίας του 2000 και ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης του ελληνικού οικονομικού υποδείγματος.
www.gtozidis.wordpress.com
