O Κ. Τασούλας αποτελεί την επιλογή του Κ. Μητσοτάκη για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τις προηγούμενες μέρες η ονοματολογία για τη θέση είχε «πάρει φωτιά» με την αντιπολίτευση να προτείνει διάφορα ονόματα από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς ενώ ακόμη και από το κυβερνητικό στρατόπεδο υπήρχαν αντίστοιχες διαρροές. Σε κάθε περίπτωση τόσο η τελική επιλογή του Κ. Τασούλα όσο και όλα τα ονόματα που ακούστηκαν, όπως αυτά των Τ. Γιαννίτση, Ε. Βενιζέλου και Λ. Κατσέλη, είχαν ως κοινή βάση την απρόσκοπτη συνέχεια της πορείας στην οποία ήδη βρίσκεται η χώρα. Καμία από τις πιθανές επιλογές δεν θα μπορούσε να σημάνει κάτι διαφορετικό σε ό,τι αφορά την αμφισβήτηση της σχέσης εξάρτησης από το δυτικό μπλοκ, των πολιτικών και των συμφωνιών που αυτή επιφέρει αλλά ούτε και των γεωπολιτικών σχεδίων τα οποία βρίσκονται υπό επεξεργασία για την περιοχή μας. Ωστόσο, η επιλογή του Κ. Τασούλα όπως οι και άλλες προτάσεις έχουν τη σημασία τους γιατί αντανακλούν τάσεις, διεργασίες και ισορροπίες εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Η επιλογή Τασούλα από τον Κ. Μητσοτάκη μπορεί να φαίνεται ότι γίνεται με όρους κυριαρχίας του πρωθυπουργού στο πολιτικό σκηνικό όμως το Μαξίμου επιχειρεί με αυτή την επιλογή να αντιμετωπίσει προβλήματα που υπάρχουν εντός της Ν.Δ. αλλά και ευρύτερα στα δεξιά της. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και ο Αντ. Σαμαράς οδηγήθηκε να δηλώσει πως θα στηρίξει την επιλογή Τασούλα παρά τη στάση που ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κράτησε απέναντί του όταν προσφάτως ο πρώτος άσκησε κριτική στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της και ειδικά για εκείνους που αφορούν τα ελληνοτουρκικά ‒ ο Πρόεδρος της Βουλής είχε επιτεθεί με σφοδρότητα στον πρώην πρόεδρο της Ν.Δ. Από αυτή την άποψη ο Κ. Τασούλας, πέρα από μια επιλογή που ικανοποιεί την εσωτερική αντιπολίτευση, αποτελεί παράλληλα και μια επιλογή ασφαλείας αφού έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια του σε κρίσιμες στιγμές. Άλλωστε ο Κ. Τασούλας με τη θέση του προέδρου της Βουλής έχει αποτελέσει έμπρακτο υπερασπιστή της κυβέρνησης τόσο στην υπόθεση των υποκλοπών όπου δεν κάλεσε τον Χρ. Ράμμο στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας όσο και στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών όπου οι συγγενείς των θυμάτων τον κατηγορούν ότι «κρατά στο συρτάρι του» μηνύσεις, εξώδικα και δικογραφίες για μέλη της κυβέρνησης. Ανάλογη στάση είχε κρατήσει και στην υπεράσπιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών όπου είχε χαρακτηρίσει «διακονιάρηδες ψήφων» όσους άσκησαν κριτική στην κυβέρνηση, στάση εντελώς αντιθεσμική δεδομένου ότι η τοποθέτηση αυτή έγινε από τη θέση του ως Πρόεδρου της Βουλής. Επομένως η αναβάθμιση του Κ. Τασούλα όχι μόνο δεν είναι τυχαία αλλά είναι και μια κίνηση με το βλέμμα στο μέλλον και συγκεκριμένα στις επόμενες εκλογές όπου, αν και φαντάζουν μακριά, η κυβέρνηση θα ήθελε να έχει έναν πολύ δικό της άνθρωπο στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για να χειριστεί «καλύτερα» διάφορες καταστάσεις που μπορεί να «γεννήσει» η κάλπη. Επιπλέον η επιλογή αυτή συναρτάται και με τις εξελίξεις που αναμένονται στα ελληνοτουρκικά και για τις οποίες οι κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διακινδυνεύσει ένα πρόσωπο που θα ασκούσε κριτική σε μια κρίσιμη στιγμή ‒ αντιθέτως θελει κάποιον που θα προσφέρει απλόχερη στήριξη στις μειοδοτικές συμφωνίες που ετοιμάζονται.
Βιογραφικό υψηλού συμβολισμού
Είθισται οι κυβερνήσεις να προσπαθούν το άτομο που προτείνεται για τη θέση του ΠτΔ να είναι ευρύτερης αποδοχής και να χαίρει σεβασμού από το σύνολο του επίσημου πολιτικού κόσμου και πιθανά και της κοινωνίας. Ο Κ. Τασούλας δεν πληροί ακριβώς αυτά τα κριτήρια. Μπορεί μεν να ψηφίστηκε από μεγάλη μερίδα των βουλευτών (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) για τη θέση του Προέδρου της Βουλής ωστόσο πολιτικά ο ίδιος προέρχεται από τον σκληρό κομματικό πυρήνα της Ν.Δ., δεδομένου ότι στο παρελθόν είχε αποτελέσει στενό συνεργάτη του Ευάγγελου Αβέρωφ. Ούτε βέβαια και το πολιτικό βιογραφικό του είναι αυτό που θα έλεγε κανείς αλέκιαστο. Πρώτον, η στάση του ως πρόεδρος της Βουλής υπήρξε εντελώς αντιθεσμική και κατώτερη των περιστάσεων σε κάθε ευκαιρία: υποκλοπές, Τέμπη, ελληνοτουρκικά· σε όλες τις περιπτώσεις ο Κ. Τασούλας υπήρξε κυματοθραύστης απέναντι στην κριτική που ασκούνταν στην κυβέρνηση. Επιπλέον ο Κ. Τασούλας έχει καταδικαστεί και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για μια υπόθεση κατά την οποία είχε κατηγορηθεί ότι ζήτησε μίζα 70 εκατ. δραχμών από έναν εργολάβο όσο ήταν δήμαρχος Κηφισιάς. Εκείνη την περίοδο ο Κ. Τασούλας είχε αρνηθεί να ζητήσει την άρση της ασυλίας του ώστε να διερευνηθεί η αθωότητα του από τηνδικαιοσύνη, πράγμα για το οποίο έχει κάνει (εκ του ασφαλούς) αυτοκριτική αρκετά χρόνια αργότερα. Ούτε αδιάφθορος, ούτε υπερκομματικός, ούτε καν θεσμικά επαρκής, ο Κ. Τασούλας αποτελεί μια υποψηφιότητα που εμπεριέχει πολλούς συμβολισμούς, και όχι μόνο, για την κατάσταση του πολιτικού συστήματος. Αν δε πιστέψουμε όσα λένε οι κακές γλώσσες, ότι δηλαδή λόγω φοβίας δεν μπαίνει και σε αεροπλάνα, τότε φαίνεται να μην έχει καν τα τυπικά προσόντα για τη θέση. Αν είναι έτσι μιλάμε πλέον για τον καθρέπτη του πολιτικού συστήματος!
Ο σύλλογος Τέμπη 2023 για την επιλογή Τασούλα
Όσο η αντιπολίτευση αναλώνεται σε σενάρια αντιπαραθετικών υποψηφιοτήτων σε αυτή του Τασούλα, με μοναδικό σκοπό τη διαχείριση των ανταγωνισμών εντός της κεντροαριστεράς, οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών μέσα από τις τοποθετήσεις τους φαίνεται πως μπόρεσαν να εκφράσουν για μια ακόμη φορά την κοινωνία πολύ καλύτερα από ό,τι μπόρεσαν να κάνουν τα επίσημα κόμματα σε όλες τους τις εκφάνσεις.
Μαρία Καρυστιανού: «Όσοι συμβάλλουν στο “μπάζωμα” της υπόθεσης των Τεμπών, λαμβάνουν τα δώρα που τους “αναλογούν”»
«Χωρίς να εντυπωσιαστώ από τα ονόματα που ακούγονται, έμεινα άναυδη, ακούγοντας το όνομα του κ. Τασούλα ως υποψήφιου.
Και μοιραία σκέφτομαι:
Με ποια κριτήρια συζητείται ο κ. Τασούλας ως πιθανή επιλογή;
Διότι αυτά που εμείς γνωρίζουμε, σε ένα ευνομούμενο Κράτος Δικαίου, συνηγορούν υπέρ του αποκλεισμού του και όχι βέβαια υπέρ της επιλογής του. Γιατί;
Διότι ο κ. Τασούλας, ήταν αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής κρατούσε στο γραφείο του τη δικογραφία της Ευρωπαίας Εισαγγελέως για τη σύμβαση 717 και τη δικογραφία για τα Τέμπη και δεν την έδωσε άμεσα ως όφειλε, στα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής.
Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής κρατάει στο γραφείο του τις μηνύσεις που αφορούν τις ευθύνες του υπουργείου Μεταφορών και δυο δικογραφίες κατά μελών της κυβέρνησης και δεν τα προωθεί άμεσα στη Βουλή όπως ορίζει το Σύνταγμα και επιβάλλει η θέση του.
Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής αγνοεί τα εξώδικα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και συμπράττει στη συγκάλυψη που πανηγυρικά επεδίωξε και πέτυχε η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.
Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που υποθάλπει βάζοντας εμπόδια στην αποκάλυψη της αλήθειας για το έγκλημα των Τεμπών.
Και ενώ έχει κάνει όλα αυτά,συζητείται πράγματι η επιλογή του και για το ανώτατο αξίωμα της χώρας;
Πώς πρέπει να νιώσουμε οι γονείς και συγγενείς των αδικοχαμένων παιδιών αλλά και όλη η κοινωνία για μία τέτοια επιλογή, αν τελικά αυτή πραγματωθεί;
Τι άλλο πρέπει να γίνει για να κατανοήσουμε πως όσοι συμβάλλουν στο “μπάζωμα” της υπόθεσης των Τεμπών, λαμβάνουν τα δώρα που τους “αναλογούν”;»
Παύλος Ασλανίδης: «Ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει ένας ακέραιος και τίμιος άνθρωπος. Και ηθικός πάνω απ’ όλα»
«Εμείς το είχαμε καταλάβει εδώ και πολύ καιρό ότι θα βάλει τον κύριο Τασούλα για τον απλούστατο λόγο ότι όποιος συμμετείχε στη συγκάλυψη για τα Τέμπη αναβαθμίστηκε. Και αυτοί που ήταν στην εξεταστική αναβαθμίστηκαν, οι βουλευτές του, όποιοι συμμετείχαν στο μπάζωμα και στο ξεμπάζωμα και στη συγκάλυψη, όλοι πήραν προαγωγή και παραπάνω ρόλους. Επόμενο ήταν και ο κύριος Τασούλας που έχει στο συρτάρι του πάνω από έξι μηνύσεις συγγενών που έχουν φτάσει στη Βουλή και τις κρατά στο συρτάρι ενώ είναι υποχρεωμένος βάσει Συντάγματος να γίνει συζήτηση στη Βουλή. […]
Για να καταλάβετε, υπάρχει μια μήνυση που έχει πάει από τον Απρίλιο και αφορά τέσσερα πολιτικά πρόσωπα και με νύχια και με δόντια την κρατάει στο συρτάρι της Βουλής μέχρι και σήμερα. Έπρεπε να γίνει συζήτηση βάσει Συντάγματος για αυτά τα πολιτικά πρόσωπα λόγω της μήνυσης που έφτασε στη Βουλή. Κι όμως, μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα. Άρα, θεωρώ ότι δεν πρέπει να είναι αυτός το πρόσωπο για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. […]
Ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι ένα άτομο που να εκφράζει την ελληνική κοινωνία και να είναι ένας ακέραιος και τίμιος άνθρωπος. Και ηθικός πάνω απ’ όλα…»
