Καθημερινό κλίμα γιορτής με την κοινωνία στο πλευρό των εργαζομένων της ΕΡΤ-3
Η Θεσσαλονίκη έχει τηλεόραση. Η Θεσσαλονίκη έχει ραδιόφωνο. Και είναι ελεύθερα. Και γιορτάζουν και καλούν τον κόσμο στο πλευρό τους και ο κόσμος ανταποκρίνεται και βρίσκεται καθημερινά στα κτίρια της Στρατού και της Αγγελάκη. Το πρόγραμμα βγαίνει κανονικά, η πόλη ακούει και βλέπει ΕΡΤ-3 και όπως λένε και οι εργαζόμενοι, αυτό που περιμένουν τώρα είναι να φτιάξει λίγο και ο καιρός για να ξεκινήσουν οι υπαίθριες εκδηλώσεις, οι συζητήσεις, οι προβολές και οι συναυλίες. «Κατάληψη για πάντα» λένε οι άνθρωποι της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου που έχουν μείνει στο κτίριο, τη στιγμή που το τηλεοπτικό κοινό και οι ακροατές του ραδιοφώνου δηλώνουν ότι η πόλη απέκτησε επιτέλους μια καλή τηλεόραση και ένα πραγματικά ελεύθερο και παρεμβατικό ραδιόφωνο.
Απέναντι σε όλα αυτά, ο Παντελής Καψής και η παρέα του οργανώνουν την ανακατάληψη του χώρου και οι πρώτες κινήσεις αν δεν προκαλούσαν τόσο γέλιο, θα έμεναν στην ιστορία ως μνημείο αυταρχισμού και έλλειψης σοβαρότητας. Υπό την αιγίδα των ΜΑΤ σε ένα πρόχειρο στούντιο στα γραφεία της διοίκησης της ΕΡΤ3 στην οδό Αγγελάκη ο Π. Σαββίδης, ο δημοσιογράφος που ο αρμόδιος υφυπουργός για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση Π. Καψής όρισε ως διευθυντή της ΔΤ2 που θα εκπέμπει στο μέλλον από τη Θεσσαλονίκη, προσπαθεί εδώ και μια εβδομάδα να ξεκινήσει τη λειτουργία του ραδιοφώνου ΔΤ2 στους 102 FM.
Κι ενώ το σχέδιο της ΔΤ2 ήταν να μπει σε εφαρμογή από τις αρχές Ιανουαρίου, ο Π. Σαββίδης έχει ξεκινήσει ένα πρόχειρο ραδιοφωνικό πρόγραμμα προκειμένου να αποδείξει στον υφυπουργό ότι οι δημοσιογράφοι που έχουν προσληφθεί δεν είναι και τόσο αργόσχολοι και ότι πρέπει να προσληφθούν και άλλοι.
Τι ακριβώς συμβαίνει όμως; Η ΕΡΤ-3 αποτελούσε για χρόνια το μαγαζάκι-δώρο της εκάστοτε κυβέρνησης στο σύστημα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. της Θεσσαλονίκης. Στα μικρομεσαία εκείνα στελέχη της πόλης που έδιναν τη μάχη των εκλογών και περίμεναν καρτερικά τον διορισμό σε έναν Οργανισμό της πόλης. Ένα σύστημα που έκανε κουμάντο στην πόλη για περισσότερο από 20 χρόνια και άφησε το στίγμα του. Έτσι, τώρα οι πιέσεις για έναν αυτόνομο δημοσιογραφικό όμιλο πληθαίνουν και ο πανικός της απώλειας των κεκτημένων οδηγεί σε κινήσεις πανικού, ακόμη και έμπειρους δημοσιογράφους που κυνηγούν το όνειρο της εργασίας στη ΔΤ.
Όταν έπεσε το «μαύρο», οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ-3 έλεγαν ότι συνέβη γιατί δεν ήταν χρήσιμοι ούτε για την κοινωνία, ούτε για την εξουσία. Πλέον έχουν γίνει πολύ χρήσιμοι για την κοινωνία όμως. Και αν επιχειρηθεί η εκκένωση, η Θεσσαλονίκη θα είναι εκεί.
Καλή χρονιά στις ελεύθερες συχνότητες!
Λ.Αρβ.
