Βλέποντας τα εκατομμύρια των προσφύγων να κινούνται προς την Ευρώπη, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος και τη σημασία του «παιδομαζώματος» που συντελείται εδώ και χρόνια. Το παράπλευρο όφελος της καταστροφής, στο δρόμο που χάραξε η Αμερική. Η Ευρώπη πέρασε από πολλές και αποτελεσματικές εθνοκαθάρσεις μέσα στον εικοστό αιώνα, για να δημιουργηθούν τα εθνικώς αμιγή κράτη που υπάρχουν σήμερα. Ταυτόχρονα, όμως, χρησιμοποίησε για την μεταπολεμική της ανοικοδόμηση τους ξένους, χωρίς τους οποίους δεν θα είχε το δυναμικό για να αναπτυχθεί τόσο ταχύρρυθμα και φτηνά. Τούρκους, Γιουγκοσλάβους και Έλληνες, πρώτη-πρώτη, λόγω λειψανδρίας, η Γερμανία∙ Αλγερινούς και άλλους Αφρικανούς η Γαλλία∙ Ινδούς και Πακιστανούς η Αγγλία και απ’ όλες τις φυλές η Σουηδία, το Βέλγιο, η Ολλανδία κ.λπ. Η Αμερική πήρε περίπου ένα εκατομμύριο πρόσφυγες πολέμου από την Ευρώπη και δεν σταμάτησε ποτέ να απορροφά τους νέους από όλες τις περιοχές του κόσμου, ιδίως από τη Λατινική Αμερική, που εγκατέλειπαν τις πατρίδες τους εξ αιτίας των πολέμων, των επεμβάσεων και των πραξικοπημάτων που οι ίδιοι οι Αμερικανοί οργάνωναν. Με πρώτο και καλύτερο το Μεξικό που το χρησιμοποιούν αφενός σαν κάλαθο αχρήστων και αφετέρου σαν στοκ ανθρώπων (πέρα από προμηθευτή φτηνής ηρωίνης για τους φτωχούς και ακριβής κοκαΐνης για τους πλούσιους), αλλά και όλες τις χώρες που λεηλατήθηκαν και καταπατήθηκαν, όπως η Κολομβία, η Γουατεμάλα, το Σαλβαδόρ, ο Άγιος Δομίνικος, η Ονδούρα, το Πουέρτο Ρίκο κ.λπ. Έτσι έφτασε ο αριθμός των Λατινοαμερικάνων στις ΗΠΑ στο τεράστιο νούμερο των 55 εκατομμυρίων ανθρώπων, 17% του συνολικού πληθυσμού, ενώ έντεκα εκατομμύρια υποζούν σαν παράνομοι μετανάστες χωρίς δικαιώματα, διατηρώντας χαμηλές τις αμοιβές στις φυτείες, τα ορυχεία και γενικά τις χαμαλίδικες δουλειές, τόσο για τους μετανάστες όσο και για τους ντόπιους Αμερικάνους, λευκούς και μαύρους.
Αλλά οι Αμερικάνοι ιθύνοντες έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στους μορφωμένους και τους ειδικούς από τις χώρες που διέλυαν ή εξαρτούσαν. Πρώτα έπαιρναν τον αφρό και μετά τον πάτο. Το έκαναν με τους Γερμανούς επιστήμονες αμέσως μόλις κατέλαβαν τη Γερμανία το 1945, το έκαναν και με την ανατολική Ευρώπη αμέσως μετά τη διάλυση του ανατολικού μπλοκ, το 1989-90. Χιλιάδες επιστήμονες, Ουκρανοί, Πολωνοί, Βούλγαροι, Λετονοί κ.ά. ενθαρρύνθηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους και εγκατασταθούν στην Αμερική, την Αγγλία, τη Γερμανία και τις άλλες δυτικές μητροπόλεις. Σ’ αυτές τις χώρες προέλευσης σημειώθηκε μεγάλη μείωση, μέχρι και 25%, του πληθυσμού τους και δη του νεανικού και του επιστημονικού. Η Αμερική δεν έπαψε ποτέ να είναι χώρα μεταναστών κι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα της πλεονεκτήματα. Παίρνει ό,τι θέλει, με το καλό ή με το άγριο, από όλη τη γη, συχνά σε βάρος των χωρών καταγωγής των μεταναστών που αποστερούνται το δυναμικότερο και καλύτερο ανθρώπινο υλικό τους, η ύπαρξη του οποίου αποτελεί βασικό παράγοντα για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξή τους.
Παιδιά…
Σε μια κατηγορία προσφύγων, η έννοια του «παιδομαζώματος» ισχύει στην κυριολεξία. Και δεν αφορά μόνο τα χιλιάδες παιδιά που συνοδεύονται από τους γονείς τους, αλλά και τα χιλιάδες παιδιά που φτάνουν στην Ευρώπη ασυνόδευτα. Μόνο φέτος καταγράφηκαν 23.000 ανήλικοι που έφτασαν στην Ευρώπη χωρίς τους γονείς τους. Παιδιά που έμειναν ορφανά και παιδιά που οι γονείς τους δεν είχαν χρήματα για να κάνουν το ταξίδι όλοι μαζί και προτίμησαν να στείλουν τα παιδιά ασυνόδευτα, για να σωθούν τουλάχιστον αυτά, αγνοώντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν στη δύσκολη διαδρομή, από τον πνιγμό στη θάλασσα μέχρι τις απαγωγές παιδιών για να τους αφαιρεθούν τα όργανα τα οποία οι συμμορίες στα Βαλκάνια πλασάρουν στις πολυτελείς κλινικές για τους πλούσιους ασθενείς της Δύσης. Μόνο όσα γλυτώσουν, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, προστατεύονται και δεν απελαύνονται μέχρι να γίνουν 18 ετών.
Αποστράγγιση μυαλών…
Από τον καιρό της δουλείας, οι κυρίαρχες τάξεις γνωρίζουν ότι η φτηνή έως και απλήρωτη εργασία αποδίδει περισσότερα κέρδη. Κι αυτή η εργασία εξασφαλίζεται καλύτερα με την πρόσληψη ξένων, ανειδίκευτων και ειδικευμένων. Οι πρώτοι για σκληρές εργασίες, στα χωράφια, τα εργοστάσια και τα ορυχεία, οι δεύτεροι για τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τις εταιρίες τεχνολογίας, τα ερευνητικά κέντρα και κάθε άλλο επάγγελμα που απαιτεί ανώτερη μόρφωση. Μάλιστα, στην περίπτωση των ειδικευμένων, το κέρδος είναι πολλαπλό, γιατί οι χώρες υποδοχής δεν ξοδεύουν τίποτα για τη μόρφωση των «εισαγομένων» ξένων, αφού αυτό το κόστος καλύπτεται από τις φτωχές χώρες που ζημιώνονται διπλά, αφενός με τη δαπάνη της εκπαίδευσης και αφετέρου με την αποστέρηση των πιο μορφωμένων νέων που είναι απαραίτητοι για οποιαδήποτε ανόρθωση και ανάπτυξη.
Οι πόλεμοι, οι κρίσεις, η πείνα και οι αρρώστιες στον τρίτο κόσμο είναι πολύ «χρήσιμα κακά» για τις δυτικές μητροπόλεις, γιατί οι νέοι εργάτες και επιστήμονες αναγκάζονται να φύγουν από τις πατρίδες τους και να καταφύγουν στα μητροπολιτικά κέντρα, επιβαρυμένοι ακόμα και με τα έξοδα και τους κινδύνους μετεγκατάστασης. Επίσης, η καταστροφή που προκαλείται στο φυσικό περιβάλλον, δηλαδή η αποδάσωση, οι ξηρασίες και οι πλημμύρες από το φαινόμενο του θερμοκηπίου για το οποίο ευθύνονται κυρίως οι αναπτυγμένες χώρες που υπερκαταναλώνουν πετρέλαιο και άνθρακα, ρυπαίνουν τη γη και εξαντλούν τις βασικές πηγές διατροφής δισεκατομμυρίων ανθρώπων με τη μονοπώληση των σπόρων, τη βιομηχανική υπεραλίευση των θαλασσών και την ερημοποίηση των καλλιεργούμενων εδαφών, εξαναγκάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους να μεταναστεύσουν προς τις πλούσιες και προστατευμένες περιοχές.
Είναι πλέον σαφές ότι οι πολλαπλές καταστροφές που συντελούνται εξ αιτίας των πολιτικών που ασκούν ή υποθάλπουν τα κυρίαρχα κράτη, είναι προβλέψιμες και ηθελημένες, γιατί εντείνουν την εκμετάλλευση των αδυνάτων και αυξάνουν την κερδοφορία των ισχυρών. Όλοι όσοι πλουτίζουν γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει η αποψίλωση των δασών στην Ινδονησία και τη Βραζιλία, η μείωση των ψαριών και των κοραλιών στα πελάγη και τους ωκεανούς, το λιώσιμο των πάγων στους πόλους της γης και η ρύπανση από την εξαγωγή και χρήση των ορυκτών καυσίμων, αλλά κανένας δεν συγκινείται, κανένας δεν δίνει δεκάρα για τις καταστροφικές συνέπειες της αλόγιστης κερδοφορίας τους. Γι’ αυτό τα δάκρυα των κυρίαρχων είναι ψεύτικα και η φιλανθρωπία τους παραπλανητική.
Μετανάστες ίσον πλούτος
Στο καινούργιο βιβλίο του Ξεχωριστοί άνθρωποι: Πώς η μετανάστευση διαμόρφωσε τον κόσμο μας και θα καθορίσει το μέλλον μας, ο Ian Goldin, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, τα εξηγεί όλα με στατιστική και επιστημονική τεκμηρίωση: «Οι μετανάστες είναι ένα δυσανάλογα δυναμικό κομμάτι της εργατικής δύναμης παγκοσμίως. Εφευρετικοί και επιχειρηματικοί, δημιουργούν ένα άνω του μέσου όρου αριθμό ευρεσιτεχνιών σε πολλές χώρες, στήνουν νέες επιχειρήσεις πιο συχνά από τους ντόπιους και έχουν ιδρύσει το 40% των εταιριών που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των 500 μεγαλύτερων εταιριών. Στον 19ο αιώνα, το ένα τρίτο του πληθυσμού της Σουηδίας, της Ιρλανδίας και της Ιταλίας μετανάστευσαν στην Αμερική και σε άλλες χώρες. Οι ΗΠΑ αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για το πόσο δυναμική μπορεί να είναι μία χώρα μεταναστών.»
Η Γερμανία ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να δεχτεί μέχρι 800 χιλιάδες πρόσφυγες, κυρίως Σύριους, για ανθρωπιστικούς λόγους. Η αλήθεια, όπως γράφει η Rana Foroohar στο περιοδικό Time (19 Οκτ. 2015), είναι ότι «η ευρωπαϊκή ήπειρος έχει από τους χαμηλότερους ρυθμούς γεννήσεων στον κόσμο. Στη Γερμανία, την οικονομική μηχανή της Ευρώπης, ο πληθυσμός προβλέπεται να μειωθεί από τα 81,3 εκατ. που είναι σήμερα στα 70,8 εκατ. μέχρι το 2060. Εάν δεν αντιμετωπισθεί αυτή η τάση θα καταστρέψει το κοινωνικό κράτος και τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη. Και άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ισπανία, είναι σε παρόμοιες αναλογίες. Με δεδομένο ότι οι γυναίκες στις πλούσιες χώρες τείνουν να κάνουν λιγότερα παιδιά, ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσεις καλύτερη δημογραφία είναι η μετανάστευση». Καθαρά λόγια.
Η Γερμανία, με την παρότρυνση των Γερμανών βιομηχάνων, που ανακοίνωσαν ότι έχουν 600.000 κενές θέσεις εργασίας, «διαθέτει 6,7 δισ. δολάρια για να εξασφαλίσει στέγη, δωρεάν εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας, εκπαίδευση και επαγγελματική εξάσκηση για όλους τους μετανάστες που θα παραμείνουν στη χώρα». Για να μην χάσει την ευκαιρία, η Γερμανία, «πήρε το ανορθόδοξο μέτρο να παγώσει την ισχύ της Συμφωνίας του Δουβλίνου, ενός νόμου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει την παραμονή των προσφύγων στην πρώτη χώρα εισόδου, επιτρέποντας μονομερώς στους μετανάστες να προχωρήσουν από τις χώρες-εισόδου, όπως η Ελλάδα, στη Γερμανία».
Και ακόμα πιο καθαρά: «Η οικονομική ανάπτυξη ουσιαστικά είναι ο συνδυασμός της παραγωγικότητας με τους εργάτες. Όταν οι αριθμοί και των δύο αυξάνονται σταθερά, οι χώρες ευημερούν».
«Το 52% των νέων εταιριών στη Silicon Valley (το κέντρο των πιο προωθημένων επιχειρήσεων στις ΗΠΑ), από το 1995 ως το 2005, είχε τουλάχιστον ένα μετανάστη στα ιδρυτικά μέλη. Μία αύξηση κατά 1% των μεταναστών στα πανεπιστήμια συνεπάγεται 6% αύξηση στις ευρεσιτεχνίες κατά κεφαλήν. Για κάθε 100 εργαζόμενους στις αναπτυγμένες χώρες, υπάρχουν 49 που είναι ή πολύ νέοι ή πολύ ηλικιωμένοι για να δουλέψουν. Χωρίς τους μετανάστες η σχέση αυτή θα γίνει 100 με 78 μέχρι το 2050 (τινάζοντας στον αέρα την παραγωγικότητα και το ασφαλιστικό σύστημα). Εάν όλα τα σύνορα ήταν ανοιχτά, η πρόσθετη αξία στο παγκόσμιο ΑΕΠ σε βάθος 25 χρόνων θα έφτανε στο ιλιγγιώδες ποσό των 39 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.»
Και η Μαρίν Λε Πεν, από τη φυλετική της σκοπιά, επιβεβαιώνει τα παραπάνω: «Η Γερμανία μάλλον σκέφτεται ότι ο πληθυσμός της είναι ετοιμοθάνατος και πιθανά επιζητώντας χαμηλότερους μισθούς συνεχίζει να προσλαμβάνει σκλάβους διαμέσου της μαζικής μετανάστευσης».
Με τους υπολογισμούς του Goldin, «εάν οι πλούσιες χώρες αποδέχονταν αρκετούς μετανάστες για να μεγεθύνουν το εργατικό τους δυναμικό κατά 3%, ο παγκόσμιος πλούτος θα αυξανόταν κατά 356 δισεκατομμύρια δολάρια».
Απελάσεις και φράχτες
Περίπου 500.000 άνθρωποι πέρασαν σε ευρωπαϊκό έδαφος μόνο φέτος, αφήνοντας στον υγρό τάφο της Μεσογείου τρεις χιλιάδες φυγάδες. Οι υπαίτιοι των πολέμων, από τη μια δέχονται αυτούς που χρειάζονται και από την άλλη χτίζουν φράχτες για να εμποδίσουν τα υπόλοιπα εκατομμύρια θύματα που είναι διασκορπισμένα από τη Μεσοποταμία μέχρι την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία. Ο φράχτης στον Έβρο, ο φράχτης στο Μαρόκο, ο φράχτης στο Καλέ και ο φράχτης στην Ουγγαρία, η παραστρατιωτική Frontex, το λιμενικό, το ναυτικό και η αστυνομία και όλα τα συστήματα παρεμπόδισης, σύλληψης και επαναπροώθησης που εφαρμόζονται σε όλη την Ευρώπη έχουν ένα τεράστιο κόστος. Μόνο το κόστος των απελάσεων έχει κιόλας υπερβεί τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ με μεγάλους κερδισμένους τις εταιρίες που τους μεταφέρουν, τις βιομηχανίες όπλων και συστημάτων ασφάλειας κ.ά. Ενώ οι πρόσφυγες στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη ληστεύονται από τους διακινητές στους οποίους έχουν καταβάλει τα τελευταία 15 χρόνια πάνω από 15 δισ. ευρώ, ξεπουλώντας όλο το βιος τους.
Πολιτισμικός αφανισμός
Οι πόλεμοι, η διάλυση των τοπικών πολιτικών και κοινωνικών ιστών και δομών, η αποσύνθεση των ξεχωριστών πολιτισμικών δεσμών των λαών, η επακόλουθη μαζική μετανάστευση και προσφυγιά, μεταβάλλουν όλο τον Τρίτο Κόσμο σε ένα χυλό, ανερμάτιστο και ασύνδετο, χωρίς βάση και σημεία αναφοράς. Με μόνους κερδισμένους απ’ αυτό τον αναβρασμό τις αναπτυγμένες δυτικές χώρες και τις πολυεθνικές τους εταιρίες που αποκομίζουν ό,τι τους συμφέρει, αφήνοντας τα υπόλοιπα με τη μορφή ερειπίων και ομαδικών τάφων. Εκτός από τη λεηλασία του φυσικού πλούτου, συντελείται βάσει κερδοσκοπικών κριτηρίων μια πελώρια ανθρωπογενής αφαίμαξη. Το αίμα των πιο αδύναμων μεταγγίζεται βίαια στους πιο ισχυρούς. Όπως τον καιρό που άρπαζαν εκατομμύρια γηγενείς για δούλους, διαλύοντας τις κοινωνίες τους. Η ίδια λογική με πιο εξελιγμένο και συγκαλυμμένο τρόπο.
Ειρήνη…
Μπορεί να ακούγεται παλαιοκομμουνιστικό, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Ο καπιταλισμός, και οι επενέργειές του στις κοινωνίες, τις διεθνείς σχέσεις και το φυσικό περιβάλλον, είναι η βασική αν όχι η αποκλειστική αιτία για τους πολέμους, τις κρίσεις, τις καταστροφές, τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Από τη στιγμή που επικράτησε παντού, σύστημα από τη φύση του ακραία ανταγωνιστικό, όλες αυτές οι συμφορές εντάθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν, με καινούργιες απειλές να αναδύονται κάθε μέρα. Ο καπιταλισμός είναι ασύμβατος με την ειρήνη. Σε όλο τον κόσμο, η έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) διαπιστώνει ότι στα τέλη του 2014 υπήρχαν 60 εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζωμένοι, δέκα εκατομμύρια περισσότεροι από το 2013. Κάθε μέρα προστίθενται 40 χιλιάδες άνθρωποι σ’ αυτό τον αριθμό χάρη στη φτώχεια που προκαλεί ο επιβεβλημένος καπιταλισμός και τις 15 πολεμικές συγκρούσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Αφρική και την Εγγύς Ανατολή, με ευθύνη και άμεση συμμετοχή των αναπτυγμένων δυτικών κρατών (Λιβύη, Μάλι, Τσαντ, Σουδάν, Σομαλία, Υεμένη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν κ.ά.).
Ελλάδα…
Στην Ελλάδα δεν μπορέσαμε, παρά πρόσκαιρα, αρπαχτικά και τυχοδιωκτικά, να αξιοποιήσουμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, στα μεγάλα έργα της διαπλοκής τύπου Ολυμπιάδας και στα μικρά της ασυδοσίας τύπου Μανωλάδας. Χωρίς σχέδιο, χωρίς υποδομές, χωρίς μελέτες οφέλους και ζημίας. Η άρχουσα τάξη, αντί να φτιάχνει παραγωγικές μονάδες, βιομηχανικές και αγροτικές, στις οποίες να απασχολεί Έλληνες και ξένους εργαζόμενους, βρήκε πολύ πιο εύκολο να απομυζά τους κρατικούς πόρους και να σπαταλά τις επιδοτήσεις και τα δάνεια, αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις αυτής της εσωτερικής λεηλασίας και κατασπατάλησης του ανθρώπινου δυναμικού.
Και τώρα, η Ελλάδα, που την έβαλαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στην πραγματικότητα δεν την έβγαλαν ποτέ από τον Τρίτο Κόσμο, βλέπει, μαζί με την πτώχευση, την υποτέλεια και την εκποίησή της, τα παιδιά της, γιατρούς, μηχανικούς και πληροφορικάριους, να εργάζονται μαζί με χιλιάδες Αφρικανούς και Ασιάτες στα νοσοκομεία, τη βιομηχανία και τα τεχνολογικά κέντρα της Γερμανίας, της Αγγλίας και της Ολλανδίας, αποστερώντας από την πατρίδα τους το πιο κρίσιμο στοιχείο της προόδου, τον ίδιο τον άνθρωπο.
Επίλογος
Είναι μάταιο να περιμένει κανείς αλλαγή αυτής της πολιτικής. Μόνο εάν, για λόγους που σήμερα δεν έχουν επαρκή δυναμισμό, υπάρξει ριζοσπαστικοποίηση των δυτικών κοινωνιών, εάν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν την αλήθεια και εάν εξεγερθούν κατά των καθεστώτων της ολιγαρχίας που έχουν επιβληθεί σε όλες τις σφαίρες της ζωής, μπορεί αυτό το σενάριο του θανάτου και της καταστροφής να διακοπεί και μία νέα μορφή οργάνωσης, συνύπαρξης και ευημερίας να επικρατήσει, που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την ανεξαρτησία, την προστασία της φύσης και την ανάδειξη των πολιτισμών που ο ένας μετά τον άλλο ισοπεδώνονται και αφανίζονται, χωρίς ηθική και ανθρωπισμό, για μια χούφτα δολάρια.
Στέλιος Ελληνιάδης
Ομογενοποίηση, κρίση, εθνικισμός και ρατσισμός
Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται στο γνωστό έργο του Tony Judt Η Ευρώπη μετά τον πόλεμο, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ολοκλήρωσε, με λίγες εξαιρέσεις, την εθνοκάθαρση στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, στην Πολωνία, ο πληθυσμός που πριν από τον πόλεμο ήταν κατά 68% Πολωνοί, μετά τον πόλεμο ήταν σχεδόν 100% Πολωνοί. Το ίδιο και στη Τσεχοσλοβακία, όπου Γερμανοί (22%), Ούγγροι (5%), Καρπάθιοι (3%) και 1,5 εκατ. Εβραίοι δεν υπήρχαν πια!
Ο πόλεμος, θες με τις ναζιστικές εκκαθαρίσεις, θες με τις τεράστιες μετακινήσεις σαν συνέπεια της ήττας, ομογενοποίησε το γερμανικό πληθυσμό. Ομογενοποίηση που ολοκληρώθηκε με την επανένωση των δύο Γερμανιών, το 1990. Παρ’ όλ’ αυτά, σε μια χώρα με 80 εκατομμύρια κατοίκους, από τις πιο αμιγείς και τις πιο πλούσιες στον κόσμο, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο φασισμός είναι σε έξαρση, με πρωταγωνιστές καθωσπρέπει νοικοκυραίους και πάρα πολλούς νέους. Από τη μια οι αυξανόμενες εσωτερικές ανισότητες, ο άχαρος τρόπος ζωής, οι οριακοί μισθοί και η οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια και από την άλλη η ριζωμένη παράδοση του ναζιστικού φαινομένου, εκδηλώνονται με μεγάλη σκληρότητα εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων που είναι ειρηνικοί και προσθέτουν σημαντική αξία στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Γερμανίας.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, από την αρχή του χρόνου μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου, σε όλη τη Γερμανία, πραγματοποιήθηκαν 500 επιθέσεις εναντίον μεταναστών, μεταξύ των οποίων εμπρησμοί ξενώνων, ξενοδοχείων και αθλητικών κέντρων που λειτουργούν σαν χώροι προσωρινής φιλοξενίας. Χιλιάδες Γερμανοί, πάνω από δέκα χιλιάδες στη Δρέσδη και άλλοι τόσοι στην Ερφούρτη πριν από λίγες μέρες, διαδηλώνουν εναντίον των προσφύγων που γίνονται δεκτοί στη Γερμανία από την κυβέρνηση της Μέρκελ. Καθαρά νεοναζιστικές οργανώσεις, αλλά και πολλές «μετωπικές», όπως η Pegida που έχει πανεθνική εμβέλεια και πολλές μικρότερες με τοπική εμβέλεια όπως ο «Τρίτος δρόμος» στη Βαυαρία, με λάβαρα, πανό και σημαίες, διαδηλώνουν φωνάζοντας «Έξω οι ξένοι», «Εμείς είμαστε ο λαός», «Σκεφθείτε τα παιδιά μας» και άλλα φοβικά και νεοναζιστικά συνθήματα. Σ’ αυτή την αντίδραση, οι Γερμανοί πολίτες που υποδέχονται με κατανόηση τους πρόσφυγες, σαν τον Ingolf Brummen που οι ακροδεξιοί έκαψαν το κτήριό του στο Μάισεν επειδή θα δεχόταν πρόσφυγες, αποτελούν μια ανάσα απέναντι στη βαναυσότητα.
Αυτή, όμως, η μαζική εχθρότητα δεν είναι μόνο γερμανικό φαινόμενο.
Ακροδεξιά κόμματα…
Η Γαλλίδα Μαρίν Λε Πεν είναι η πιο γνωστή εθνικίστρια στην Ευρώπη, αλλά ίσως όχι η πιο ακραία. Εθνικιστές κυβερνούν την Ουγγαρία πιεζόμενοι από πιο σκληρούς εθνικιστές, θρησκόληπτοι εθνικιστές κέρδισαν τις εκλογές στην Πολωνία, η επιρροή των εθνικιστών είναι ήδη πολύ υψηλή στην Αυστρία και την Ιταλία, ανέβηκε στη Δανία και είναι ιδιαίτερα αισθητή στην Αγγλία και τη Φινλανδία. Η Τσεχία, η Ρουμανία, η Κροατία και η Σλοβακία αρνήθηκαν να δεχτούν πρόσφυγες, ακόμα και για απλό πέρασμα από το έδαφός τους. Και στην Ουκρανία η Άκρα Δεξιά έχει εξελιχθεί σε κράτος εν κράτει. Αλλά και πολλά δεξιά κόμματα συμπλέουν με τα εθνικιστικά ή τα ανταγωνίζονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, συμμαχώντας συχνά μαζί τους για το σχηματισμό υπερσυντηρητικών κυβερνήσεων. Σχεδόν όλα αυτά τα ακροδεξιά κόμματα συμφώνησαν ή συνέργησαν με τα κόμματα εξουσίας, χριστιανοδημοκρατικά, νεοφιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά, για τη λήψη και εφαρμογή των πολιτικών αποφάσεων που οδήγησαν ή συντέλεσαν στην καταστροφή των χωρών απ’ όπου προέρχονται οι ανεπιθύμητοι πρόσφυγες.
