Ξεκίνησαν και πάλι οι συζητήσεις για τις πράσινες επενδύσεις για το νησί της Γυάρου, και συγκεκριμένα το αιολικό πάρκο. Από το 2005 η πράσινη επιχειρηματικότητα καλλιεργεί το έδαφος για τη δημιουργία ανεμογεννήτριων, με τους επιχειρηματίες Γ. Μπόμπολα (Ελλάκτωρ) και Παρασκευαίδη-Περιστέρη (κοινοπραξία J&B Αβαξ και ΓΕΚΤΕΡΝΑ) να πιέζουν για «χαλάρωση» των απαγορευτικών νομοθετικών διατάξεων που προστατεύουν το νησί.
Ειδικότερα, το Δεκέμβρη του 2001 δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού για χαρακτηρισμό της νήσου ως ιστορικού τόπου που χρήζει ειδικής προστασίας, «Αποτελεί ζωντανή μαρτυρία των αγώνων του ελληνικού λαού για ελευθερία και δημοκρατία, σύμβολο καταδίκης των βασανιστηρίων και του περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών». Τρεις μήνες νωρίτερα, είχε προηγηθεί και η απόφαση του Υπουργού Αιγαίου να προχωρήσει σε χαρακτηρισμό των σημαντικότερων μνημείων και ιστορικών κτηρίων ως διατηρητέων εφόσον «αποτελούν στο σύνολό τους χώρο μνήμης για όλους τους Έλληνες, βωμό ελευθερίας της σκέψης και των ιδεών και σημάδεψαν την ιστορία της νεότερης Ελλάδας». Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως με βάση αποφάσεις υπουργείων η οποιαδήποτε οικονομική εκμετάλλευση της νήσου απαγορεύεται.
Τα πράσινα άλογα της πράσινης επιχειρηματικότητας
Κάπου εδώ, εμφανίζεται και η πράσινη επιχειρηματολογία και προπαγάνδα. Ο Δήμαρχος της Άνω Σύρου κάνει δηλώσεις για τον «ανεξάντλητο» και «ανεκμετάλλευτο» φυσικό πλούτο του νησιού και πλέκει το εγκώμιο της καθαρής αιολικής ενέργειας, με τα πλεονεκτήματα που μπορεί να προσφέρει. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ο Λόγος των Κυκλάδων» (30/9/10): «Είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασωθούν από την ερείπωση και ερήμωση τα κτίρια και κυρίως να διατηρηθεί η ιστορική μνήμη». Μια ερήμωση και εγκατάλειψη πλήρως εσκεμμένη, για να δικαιολογήσει τη «σωτήρια» ιδέα των αιολικών βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Επιπρόσθετα, το 2006, προωθήθηκε ένα επενδυτικό σχέδιο από μια ομάδα μηχανικών, που ασχολείται με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εδώ και χρόνια, με επικεφαλής το κ. Αντώνιο Γερασίμου, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας ΙΤΑ (International Techological Applications). Με βάση αυτό το σχέδιο, η εταιρία που θα κατασκεύαζε το αιολικό πάρκο στη Γυάρο, «κάτω από αυστηρές προδιαγραφές και με πλήρη σεβασμό στην ιστορία του νησιού», θα αναλάμβανε και το κόστος υλοποίησης του έργου ανάδειξης του ιστορικού χώρου μνήμης της Γυάρου. Όπως μαθαίνουμε αργότερα, από μέλη των οικολογικών οργανώσεων Γαία και Ευπλοία, ο κ. Γερασίμου καταδικάστηκε από το 3μελές δικαστήριο της Σύρου, αφού επιδιδόταν σε καταστροφικές για το περιβάλλον ενέργειες, μετά από καταγγελίες.
Το 2007, η «Ελληνική Τεχνοδομική Ενεργειακή Α.Ε.» επανάφερε το ζήτημα κατασκευής τεχνολογικού πάρκου, εμμένοντας στο επιχείρημα της ευεργετικής πλευράς της αιολικής ενέργειας. Δε δίστασε να προτείνει και οικονομική στήριξη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων – Εξορισθέντων (ΣΦΕΑ) της Απριλιανής Χούντας, παρόλο που γνώριζε καλά ότι, τόσο ο ΣΦΕΑ (που εκπροσωπεί χιλιάδες πολιτικούς εξόριστους) όσο και ο Σύλλογος Γυάρος – Ιστορική Μνήμη (που εκπροσωπεί τις δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους των κυβερνήσεων του εμφυλίου και μετά απ΄ αυτόν) έχουν απορρίψει ομόφωνα οποιαδήποτε πρόταση εμπορικής εκμετάλλευσης της Γυάρου.
Δημοτική Κίνηση στον αντίποδα
Η κατασκευή αιολικού πάρκου, σίγουρα δεν κοιτάει το δάσος παρά μόνο το δέντρο, και φυσικά οι επενδυτές που φαίνονται να κόπτονται για τη διάσωση του περιβάλλοντος, συνεχίζουν να έχουν ως στόχο το κέρδος. Με βάση τα παραπάνω η Δημοτική Κίνηση Σύρα με λογισμό και μ’ όνειρο εξέδωσε τις δικές τις προτάσεις, και σκέψεις πάνω στο ζήτημα. Επισημαίνει πως σύμφωνα με εμπεριστατωμένες τεχνικοεπιστημονικές κριτικές, η αιολική ενέργεια διακρίνεται για την αναποτελεσματικότητά της, εφόσον από τη φύση της είναι απρόβλεπτη, αυξομειούμενη χωρίς να αποθηκεύεται. Επίσης, όσο εξαπλώνονται οι ανεμογεννήτριες, τόσο αυξάνεται και η ανάγκη για κατασκευή πρόσθετων συμβατικών σταθμών, οι οποίοι φυσικά κοστίζουν, οικονομικά και περιβαλλοντικά.
Οι επιδοτήσεις που απολαμβάνουν οι βιομηχανικές αιολικές εγκαταστάσεις, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για άλλες εναλλακτικές, δοκιμασμένες και αποτελεσματικότερες πρακτικές εξοικονόμησης ενέργειας.
Η βιομηχανία των ανεμογεννητριών αποτελεί ένα διεθνώς ισχυρότατο λόμπυ με τεράστια προπαγανδιστική δύναμη που ποντάρει ουσιαστικά στο κέρδος, που αναπόφευκτα, δεν δίνει δεκάρα ούτε για τη βιοποικιλότητα του νησιού ούτε για την ιστορική μνήμη.
