Μπορεί η ελληνική πλευρά δια στόματος της κυβέρνησης να δηλώνει ότι οι σχέσεις της χώρας μας με την Τουρκία έχουν μπει σε τροχιά φιλίας, ωστόσο η πραγματικότητα θυμίζει τη ρήση «με τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς».
Δεν είναι άλλωστε λίγες οι περιπτώσεις μετά τη Σύνοδο των Αθηνών που η Τουρκία έδειξε στην πράξη τις προθέσεις της. Αυτή τη φορά, αφορμή αποτέλεσαν οι δηλώσεις του υπ. Εξωτερικών Χ. Φιντάν, σχετικά με την απειλή του αρχηγού της Χεζμπολάχ, Νασράλα, προς την Κύπρο. Ο Χ. Φιντάν προχώρησε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας πως δεν είναι μόνο η Κύπρος πρόβλημα αλλά και τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου που εμπλέκονται σε αποστολές στη Μ. Ανατολή, ενώ έπειτα συνέχισε λέγοντας πως αυτό δεν θα βγει σε καλό στις δύο χώρες καθώς η φωτιά βρίσκει όσους εμπλέκονται σε πολέμους. Μπορεί μεν να είμαστε αντίθετοι στην εμπλοκή της Ελλάδας και της Κύπρου σε επιχειρήσεις στην Μ. Ανατολή ακόμη και αν έχουν συμπληρωματικό ή ανεφοδιαστικό ρόλο, όμως οι δηλώσεις του ΥΠΕΞ της Τουρκίας καθόλου δεν σχετίζονται με τον αγώνα για την ειρήνη. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από όσα λέγονται στη δημόσια τηλεόραση της Τουρκίας (TRT) όπου ούτε λίγο ούτε πολύ λέγεται ότι η Τουρκία έχει δικαίωμα ως εγγυήτρια δύναμη να παρέμβει (σ.σ. στρατιωτικά) στην Κύπρο. Αυτά μάλιστα λέγονται λίγο πριν την συμπλήρωση 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και ενώ ο Τ. Ερντογάν ετοιμάζεται να παραστεί στους εορτασμούς του ψευδοκράτους.
Ωστόσο η Αθήνα προσπαθώντας να μην χαλάσει το κλίμα, επιλέγει να κάνει την «πάπια» απέναντι σε αυτά, όπως και στις παράνομες Navtex που διαρκώς εκδίδει η Τουρκία προσπαθώντας να κατοχυρώσει την παρουσία της στην περιοχή που περιλαμβάνει το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Είναι απορίας άξιο τι θα ειπωθεί στη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, μόλις δέκα ημέρες πριν την «επέτειο» της τουρκικής εισβολής και μάλιστα δεδομένης της παρουσίας και των δύο ηγετών στις αντίστοιχες εκδηλώσεις μνήμης. Άραγε ο Έλληνας πρωθυπουργός θα πει έστω μια λέξη για την Κύπρο ή κάτι τέτοιο αποτελεί ενοχλητική λεπτομέρεια μπροστά στο καλό κλίμα και τις εμπορικές συμφωνίες; Άλλωστε έπειτα από τη Σύνοδο των Αθηνών ο εισαγόμενος τουρισμός από την Τουρκία στα συνοριακά νησιά και την Θράκη έχει εκτοξευθεί σε διαχρονικό ρεκόρ. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αρμόδιοι πανηγυρίζουν για την τουριστική εκτόξευση, όμως ξεχνιέται εντελώς πως όταν η εν λόγω εκτόξευση συνδυάζεται με την πλήρη κρατική εγκατάλειψη αλλά και συμβαίνει με όρους της κύριας οικονομικής διαδικασίας σε κάποιες περιοχές, τότε αποκτά διαστάσεις εξάρτησης και δορυφοροποίησης – γεγονός που δεν είναι έξω από την λογική της Τουρκίας.
«Μακεδονία» σκέτο
Αντίστοιχα «λαμπρή» πορεία με τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας διανύουν και οι σχέσεις με την άλλη γειτονική χώρα, τη «Β. Μακεδονία», με τη Συμφωνία των Πρεσπών να μην αναγνωρίζεται στην πράξη από τον πρωθυπουργό της, Χ. Μιτσκόσκι, ο οποίος θεωρεί ακόμη και την εκφώνηση του όρου «Βόρεια» ντροπιαστική. Όπως είναι αυτονόητο, οι πανηγυρισμοί του μισού εγχώριου πολιτικού συστήματος για το πρόβλημα που δήθεν λύθηκε και τα κροκοδείλια δάκρυα του άλλου μισού για τη συμφωνία που πρέπει να τηρηθεί, πάνε περίπατο. Όπως και περίπατο πάνε οι βαρύγδουπες δηλώσεις για συμφωνία-ταφόπλακα στον αλυτρωτισμό της γειτονικής χώρας, που θα έκανε δήθεν μεγάλες αλλαγές. Το μόνο που άλλαξε είναι η ονομασία και αυτή μάλιστα δεν αρέσει λόγω του προσδιορισμού.
Και ενώ μόνο ως αποτυχημένη θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να χαρακτηριστεί η Συμφωνία των Πρεσπών, ο Α. Τσίπρας, την έκανε και βραβείο λες και δεν έχουμε ήδη αρκετές επιδείξεις υποτέλειας και ΝΑΤΟφροσύνης στη χώρα. Από την άλλη, ο Κ. Μητσοτάκης σχεδιάζει –υποτίθεται– να τρίξει τα δόντια στη γειτονική χώρα, στην επερχόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ όπου πληροφορίες λένε πως θα εγκαλέσει τη γείτονα για μη τήρηση της συμφωνίας. Μένει να φανεί πού και πώς θα γίνει η έγκληση, διότι είναι άλλο πράγμα μια πρόταση σε ένα λόγο ή δυο κουβέντες στο διάλειμμα και άλλο για παράδειγμα μια χώρα να κινηθεί με θεσμικό τρόπο για ένα τέτοιο ζήτημα. Ωστόσο κάτι μας λέει, πως ο Κ. Μητσοτάκης θα προτιμήσει την πρώτη οδό διότι φαίνεται πως δεν του αρέσει να χαλάει το κλίμα.
Τα όπλα κάνουν καλό
Το οποίο κλίμα στα εθνικά ζητήματα για να μείνει καλό απαιτεί όχι μόνο δεσμεύσεις και στάσεις αλλά και τα αντίστοιχα εξοπλιστικά προγράμματα, τα οποία θα αφήσουν ευχαριστημένες τις ΗΠΑ. Πρόκειται για τον εφοδιασμό της χώρας με τα αεροπλάνα τύπου F-35, κίνηση η οποία έχει δεχτεί επικρίσεις ως προς την αναγκαιότητά της, καθώς πέρα από τον πρόσφατο εξοπλισμό της χώρας με Rafale, τα εν λόγω αεροσκάφη είναι τρομερά κοστοβόρα, ενώ έχει δηλωθεί πως εν μέρη θα ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Όμως η χρήση τέτοιων αεροσκαφών απαιτεί και την ανάπτυξη αντίστοιχων υποδομών στις στρατιωτικές βάσεις της χώρας πράγμα που κρίνεται απαραίτητο από τους συμμάχους, δεδομένου του ρόλου της χώρας στα σχέδια του ΝΑΤΟ, το οποίο πρόσφατα, για να ξεχνιόμαστε, ο Στ. Κασσελάκης χαρακτήρισε ως «ιερή» συμμαχία.
