Δεξιά στροφή, εσωκομματικά μαχαιρώματα, συμβιβασμοί και μια πρόσκληση για… διάσπαση
Σε τελείως αντίθετο κλίμα, σε σχέση με το σύνολο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε να βλέπει το ιδρυτικό Συνέδριο του κόμματος, η υπόλοιπη Αριστερά. Τη στιγμή που όλα τα μέλη και τα μέρη του ΣΥΡΙΖΑ είδαν το Συνέδριο με μια γκάμα συναισθημάτων που ποίκιλλαν ανάμεσα σε ενθουσιασμό, ελπίδα, αγωνία ή και έντονο προβληματισμό, φαίνεται ότι όλες οι άλλες πλευρές της Αριστεράς είχαν από πριν καταλήξει στα συμπεράσματά τους για το Συνέδριο.
«Διαχείριση του συστήματος»
Το ΚΚΕ θεώρησε το Συνέδριο ως ένα ακόμη σκαλοπάτι για τα ενδότερα της αστικής διαχείρισης. «Ένα συνέδριο δηλαδή που θα κουμπώσει την οργανωτική δομή με τη στρατηγική διαχείρισης -άλλου μείγματος- του συστήματος και που θα επεξεργαστεί αποτελεσματικότερη γραμμή εξαπάτησης και ενσωμάτωσης του λαού, τον οποίο με το ζόρι ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζει πρόθυμο να βάλει πλάτη για το ξελάσπωμα των εκμεταλλευτών του απ’ την κρίση» έγραφε, σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη του Συνεδρίου την Τετάρτη 10/7, ο 902.gr.
Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ συμπεριφέρθηκε σαν να μην υπήρχε Συνέδριο, συζήτηση, ιδέες, προτάσεις. Πώς θα μπορούσε εξάλλου, αφού το άρθρο δημοσιεύθηκε πριν ακόμη ξεκινήσει οποιαδήποτε ομιλία συνέδρου. Πήρε, λοιπόν, ο συντάκτης την εναρκτήρια ομιλία του Αλ. Τσίπρα και την πέρασε… γενεές δεκατέσσερις.
Αμέσως μόλις ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου, ο 902.gr επανήλθε μιλώντας για σφοδρές παρασκηνιακές και υπόγειες αντιπαραθέσεις και μαχαιρώματα, εν μέσω των οποίων «η πλειοψηφία κατάφερε να περάσει όλα τα ζητήματα που προωθούσε, διασφαλίζοντας ότι η επόμενη μέρα θα βρει τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά και οργανωτικά ακόμα πιο προσαρμοσμένο στο στόχο της αστικής διαχείρισης». Επικαλούμενος, μάλιστα, ο ιστότοπος άρθρα «που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα του Π. Λαφαζάνη», επιχειρεί να δώσει μια εικόνα όπου εκείνο που κυριάρχησε στο Συνέδριο ήταν οι μάχες μηχανισμών, οι κόντρες για τον έλεγχο του κόμματος, το γηπεδικό κλίμα… Σκληρή και εύκολη κριτική από ένα κόμμα με το οποίο μερικοί στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να θέτουν ως νούμερο 1 στόχο τη συγκυβέρνηση σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, για να βγει ο τόπος από το αδιέξοδο, ο λαός από τη δυστυχία και την ταπείνωση, η χώρα από την ακροδεξιά συμμορία που κυβερνά.
«Σε ό,τι αφορά στο αμιγώς πολιτικό σκέλος του Συνεδρίου, αυτό επικύρωσε τη διαχειριστική λογική και την πορεία σύγκλισης με τη σοσιαλδημοκρατία» έγραφε και ο Ριζοσπάστης την περασμένη Τρίτη, για να σημειώσει μάλιστα ότι «η πλειοψηφία απέρριψε τις -για το θεαθήναι- τροπολογίες της Αριστερής Πλατφόρμας περί μονομερούς διαγραφής του χρέους, εξόδου από το ευρώ κ.ά.».
«Δεξιά μετατόπιση»
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι διάφορες πλευρές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με μία εκ των συνιστωσών της, το Νέο Αριστερό Ρεύμα, να βλέπει όλη τη διαδικασία σαν ένα Συνέδριο συμβιβασμών (Πριν, 14/7/2013). Στο ίδιο ρεπορτάζ, μάλιστα, η εκτίμηση που γίνεται είναι ότι εκείνο που κυριάρχησε στο συνέδριο είναι η εικόνα ότι «Το κυβερνητικό κόμμα δεν αρκεί να είναι ενιαίο και αρχηγικό, πρέπει να φαίνεται κιόλας», ενώ θεωρήθηκε στο ρεπορτάζ άξιο ιδιαίτερης αναφοράς το γεγονός ότι χαιρέτισαν στο συνέδριο ο Μιχ. Τρεμόπουλος, εκ μέρους των Οικολόγων Πράσινων και η Λούκα Κατσέλη, εκ μέρους της Κοινωνικής Συμφωνίας. Την ίδια, πάντως, στιγμή δεν κρίθηκε προφανώς άξια αναφοράς στο ρεπορτάζ η παρουσία και ο χαιρετισμός εκπροσώπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ…
Από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επίσης, στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, είδαν ότι το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε χώρο για συζήτηση, είχε όμως πολύ χώρο «για διευθετήσεις και ισορροπίες μεταξύ των παλιών και των νέων ομάδων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ», και εκτιμούν ότι «Η γρήγορη προσαρμογή και η δεξιά μετατόπιση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί σε μέτρα περιορισμού των αριστερών φωνών στο εσωτερικό του» (Εργατική Αλληλεγγύη, 10/7/2013).
Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι να απευθύνεται προς «τα μέλη και τους συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ η ανοιχτή πρόσκληση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κοινή δράση, σε όλα τα μέτωπα της περιόδου, χωρίς “όρους και προϋποθέσεις”, στους Δήμους και τα νοσοκομεία, στα σχολεία και το αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό κίνημα». Στο ίδιο άρθρο, θεωρείται περίπου ως άκαιρος ο αγώνας για δημοκρατία που περιγράφει στις διατυπώσεις και στις θέσεις του ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς «η “δημοκρατία”, ως κεντρικό αίτημα, παρακάμπτει την απάντηση στα πραγματικά ζητήματα των μαζικών απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, της απάντησης εδώ και τώρα στο κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων».
Επιστολή προς… κάποιους συνέδρους
Με τους συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, όχι με όλους αλλά με κάποιους εξ αυτών, καταπιάνεται και ο γραμματέας του Σχεδίου Β σε μια «Ανοιχτή επιστολή προς κάποιους συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ». «Πώς ανέχεστε», ρωτάει αυτούς τους «κάποιους» συνέδρους, «να έχει φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε πιο ακραίο σημείο κατάπτωσης και από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία τουλάχιστον έχει την ειλικρίνεια να λέει ότι κόκκινη γραμμή για αυτήν είναι η αμφισβήτηση του ευρώ;». «Τι σχέση έχετε εσείς με όσα γίνονται σε αυτό το Συνέδριο; […] Πώς μπορείτε να δέχεσθε αυτή την ψηφοθηρική ρητορεία εξαπάτησης των απλών ανθρώπων της δουλειάς που ο ΣΥΡΙΖΑ τους διαβεβαιώνει για το αδύνατο: και χωρίς Μνημόνιο και με το ευρώ;» Και στο τέλος, αφού παραθέτει συνοπτικά ο γραμματέας του Σχεδίου Β ένα σχέδιο οικονομικής πολιτικής, αρθρωμένο γύρω από εισαγωγές, εξαγωγές, ανταγωνιστική νομισματική πολιτική, εμπορικό ισοζύγιο, ρευστότητα για μικρομεσαίους κ.ά., καταλήγει να καλέσει τους «κάποιους συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ»: «Ήρθε η ώρα να κάνετε το βήμα, να βρείτε τη θέση σας στις διαδικασίες συμπόρευσης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπου τουλάχιστον εκεί μιλάμε με ειλικρίνεια, χωρίς προσχήματα, υπεκφυγές και κόλπα».
Δεν γνωρίζουμε, φυσικά, αν ο γραμματέας του Σχεδίου Β έλαβε απάντηση από «κάποιους συνέδρους» στην ανοιχτή επιστολή του. Είναι, όμως, σαφές ότι η ΚΚΕδικη λογική που αναγορεύει τον ΣΥΡΙΖΑ σε υπ’ αριθμόν 1 εχθρό, δεν παρεπιδημεί μόνο στο ΚΚΕ.
Χρήστος Πραμαντιώτης
