Η Νότια Κορέα ήταν από τις πρώτες χώρες, μετά την Κίνα, που χτυπήθηκαν από τον κορωνοϊό. Κατάφερε όμως, μέσα από ένα πρόγραμμα μαζικών τεστ διάγνωσης και παροχής επαρκών μέσων προστασίας στους πολίτες, καθώς και αυστηρών περιορισμών, να θέσει –χάρη και σε ένα ισχυρό, προηγμένο σύστημα υγείας– σχετικά γρήγορα υπό έλεγχο την επιδημία. Έτσι εδώ και καιρό «βγήκε» από την πρώτη δεκάδα των χωρών με τα περισσότερα κρούσματα, και σήμερα βρίσκεται στην 23η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, με μόλις 20-30 νέα κρούσματα τη μέρα. Προχθές λοιπόν πραγματοποιήθηκαν κανονικά οι προγραμματισμένες βουλευτικές εκλογές, με εντυπωσιακή οργάνωση: οι ψηφοφόροι περίμεναν υπομονετικά στην ουρά, θερμομετρούνταν ένας-ένας, παραλάμβαναν καινούρια γάντια και μάσκα, και ψήφιζαν σε παραβάν που απολυμαινόταν μετά από κάθε χρήση. Ακόμη και ειδικά εκλογικά τμήματα είχαν προβλεφθεί για να ψηφίσουν όσοι παρουσίαζαν πυρετό ή βρίσκονταν σε καραντίνα! Όμως το ακόμη πιο εντυπωσιακό στοιχείο, και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας, ήταν η μεγάλη αύξηση της συμμετοχής: 66,2% έναντι 58% το 2016.
Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες του Νοτιοκορεάτη προέδρου Μουν Τζάε-ιν, η εκλογή του οποίου πριν τρία χρόνια (μετά την ανατροπή της διεφθαρμένης φιλοδυτικής προέδρου Παρκ από τεράστιες λαϊκές διαδηλώσεις) είχε θορυβήσει τις ΗΠΑ*. Το Δημοκρατικό Κόμμα του νυν προέδρου σημείωσε μεγάλη νίκη και απέσπασε άνετη απόλυτη πλειοψηφία στη νοτιοκορεατική βουλή. Το αποτέλεσμα εκτιμάται ως λαϊκή έγκριση των χειρισμών του τόσο στο θέμα της επαναπροσέγγισης με τη Βόρεια Κορέα, όσο και στο πώς αντιμετώπισε η κυβέρνησή του το πρόβλημα της επιδημίας. Αντίθετα, η ενωμένη δεξιά αντιπολίτευση υπέστη ήττα, αποτέλεσμα τόσο της ψυχροπολεμικής γραμμής της όσο και της απροκάλυπτης υποστήριξής της προς την ελίτ του πλούτου. Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι σημαντική αύξηση σε ψήφους και ποσοστό σημείωσε και το Κόμμα Δικαιοσύνης: προσεγγίζοντας το 10% άφησε πίσω του τα κεντρώα κόμματα και αναδείχθηκε σε τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας, παρόλο που κατηγορείται ως «υποχείριο της Βόρειας Κορέας» και «ακραία αντιεπιχειρηματικό». Μονιμοποιείται δηλαδή η στροφή της λαϊκής πλειοψηφίας σε έναν προσανατολισμό φιλειρηνικό, και ενισχυτικό ενός κράτους με ισχυρό δημόσιο τομέα, ιδίως σε ό,τι αφορά την κοινωνική πρόνοια.
Ε.Φ.
