Μεγάλο προβλέπεται το καλοκαίρι στην πόλη μας μιας και το Φεστιβάλ Δάσους-Γης και το Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών, όπως και αυτά των υπολοίπων περιοχών (Καλαμαριά κλπ) προσφέρουν μεγάλη ποικιλία εκδηλώσεων για όλα τα γούστα και όλες τις ηλικίες. Βέβαια οι τιμές των εισιτηρίων δεν είναι και ιδιαίτερα ελκυστικές. Παρατηρείται μια αύξηση σε σχέση με τα περσινά επίπεδα –φαίνετε σε κάποιους ήρθε η ανάπτυξη… – που προσπαθούν να τη δικαιολογήσουν με την αύξηση του ΦΠΑ και τα νταβατζηλίκια τής -και καλά υπό τον έλεγχο του κράτους ΑΕΠΙ- χωρίς όπως φαίνεται να πείθουν τους εργαζόμενους των 300 ευρώ.
Πέρα όμως από τα θεσμικά φεστιβάλ, θετική εντύπωση κάνει το άνοιγμα προς το ευρύ κοινό συλλογικών ομάδων και σχημάτων σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν την πικρία (και όχι μόνο) που υπάρχει στο λαιμό όλων μας, γι’ αυτά που συμβαίνουν σε εμάς χωρίς εμάς. Και για να είμαι σαφέστερος η Ετεροτοπία, το Μικρόπολις, το Στέκι του Δρόμου, το Σχολείο, μικρές και μεγάλες καταλήψεις, προσφέρουν δράσεις και δρώμενα, τροφή για σκέψη αλλά και για δράση, και κάνουν προσπάθειες που οφείλουμε να στηρίξουμε.
Είναι πολύ θετικό, μετά το μούδιασμα της μετατροπής της πρώτης φοράς Αριστερά κυβέρνησης σε μνημονιακό κόμμα, το γεγονός ότι κινηματικοί χώροι αρχίζουν να επανενεργοποιούνται με σκοπό και στόχο όχι μόνο την ευχαρίστηση και την προσφορά λίγων στιγμών χαράς, αλλά την αναγέννηση από τα κάτω όλων των σχημάτων και συλλογικοτήτων. Το γκρέμισμα της κυρίαρχης άποψης «όλοι είναι ίδιοι και τι μπορούμε να κάνουμε αφού είμαστε λίγοι και μας γέλασαν για μία ακόμα φορά» μέσα από τέτοιους χώρους θα ξεκινήσει. Ας τους στηρίξουμε, ας διαβάσουμε, ας δούμε, ας ακούσουμε και στο τέλος θα κάνουμε λογαριασμό.
Και κάτι επί του πιεστηρίου και ας πρόκειται για το Εθνικό Θέατρο που εδρεύει στην Αθήνα. Αλήθεια, με εργολάβους παντού, με αδήλωτη εργασία και πρόστιμα δεκάδων χιλιάδων ευρώ, με άρνηση υπογραφής συλλογικής σύμβασης εργασίας τόσο στους ηθοποιούς (την υπέγραψε στο και δέκα βάζοντας επαχθείς όρους) όσο και στους υπόλοιπους εργαζόμενους (αντιστέκονται ακόμα), η ηθοποιός-υπουργός πολιτισμού είναι ικανοποιημένη από το έργο του φορέα που εποπτεύει; Ή μήπως στα πλαίσια της ρεαλιστικής πολιτικής αυτό είναι το μοτίβο που θα ακολουθηθεί;…
Υ.Γ.: Αληθεύει ότι το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης προσέλαβε χορευτές χωρίς ασφάλιση; O ΣΕΠΕ τι κάνει; O πρόεδρος και το ΔΣ γνωρίζουν;
Κλαυσίγελος@aristera.gkr
