Του Ηρόστρατου
– Επιστρέφω από τις διακοπές, ανοίγω τα μέιλ και πέφτω πάνω στην ανακοίνωση για το κλείσιμο ενός από τους καλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Του 9,58 της Θεσσαλονίκης. Ό,τι προάγει τον πολιτισμό πρέπει να εξαφανιστεί…
– Επιστρέφω από τις διακοπές, ανοίγω τα μέιλ και πέφτω πάνω στην ανακοίνωση για το κλείσιμο ενός από τους καλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Του 9,58 της Θεσσαλονίκης. Ό,τι προάγει τον πολιτισμό πρέπει να εξαφανιστεί…
– Όπως σημειώνει η εκ των πρωτεργατών του σταθμού και επί 11 χρόνια διευθύντριά του, Βάνα Χαραλαμπίδου, «προέκυψε η λαίλαπα των αδίστακτων νεόκοπων «κηπουρών», των Γερουλάνων και των Μόσιαλων, που βρέθηκαν στη μοιραία για τον τόπο κυβέρνηση των ανδρεικέλων του ΔΝΤ, για να κατεδαφίσουν ιστορία και θεσμούς, που καταφέρανε τη χαριστική βολή στο ραδιόφωνο του Πολιτισμού, τον 9,58 FM, που το 1994, σε χρόνια δημιουργίας και ανάτασης δημιουργήθηκε -φαντάσου!- με την υπογραφή του Ευάγγελου Βενιζέλου, υποστηρίχθηκε με θέρμη από το γενικό διευθυντή Μιχάλη Αλεξανδρίδη, διαφημίστηκε με τη φωνή της Μελίνας, σηματοδοτήθηκε από τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, υπηρετήθηκε με αφοσίωση από τουλάχιστον πενήντα συνεργάτες, συμβασιούχους με πενιχρές αμοιβές, για να προσφέρει στην υπόθεση του Πολιτισμού, της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας.
Μάταιος κόπος ήταν όλα! Γι’ αυτό, τον 9.58 όλοι μαζί τον φάγανε!» (από το parallaximag.gr)
– Σε άλλες περιπτώσεις ο Πολιτισμός προσφέρει βολικά άλλοθι και αξιοποιείται επαρκώς… Στα Καστέλλια του Νομού Φωκίδας, η εταιρία S&B του νέου προέδρου του ΙΟΒΕ Οδυσσέα Κυριακόπουλου προκάλεσε βιβλική καταστροφή στο βουνό, προσπαθώντας να εξορύξει βωξίτη με το μικρότερο κόστος για την ίδια, αδιαφορώντας για το περιβάλλον… Και ενώ η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης, η σιωπή της τοπικής κοινωνίας αποτιμήθηκε σε μερικές χιλιάδες ευρώ, που δόθηκαν για έργα και εκδηλώσεις. Το κακό είναι πως η επιχείρηση σιωπής πέτυχε. Κι έτσι, με φόντο το κατακρεουργημένο βουνό… απολαύσαμε μεταξύ άλλων τον Ορφέα Περίδη και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο. Άραγε, γνωρίζουν οι δυο καλλιτέχνες με ποιον τρόπο τους χρησιμοποίησαν;
– Γενικώς, όλες αυτές οι καλοκαιρινές περιοδείες καλλιτεχνών και τα πολιτιστικά δρώμενα που περιορίζονται σε λίγες μέρες του Αυγούστου μου προκαλούν μια ελαφρά αλλεργία! Οι υπόλοιπες 350 μέρες του χρόνου μένουν… «απολίτιστες». Ξοδεύονται, συνήθως, τεράστια ποσά που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση της μόρφωσης και της δημιουργίας…
– …Όσο για τη σιωπή, καμιά φορά είναι χρυσός. Ο καλός ηθοποιός Κωνσταντίνος Τζούμας μετά τα φλύαρα και γεμάτα κουτσομπολιό πονήματά του, όπου μας ανέλυε πόσο ωραία περνούσε αυτός ως «απολιτίκ» σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους της χώρας, ήρθε η ώρα να μας δείξει πόσο… πολιτικό είναι τελικώς αυτό το «απολιτίκ». Δηλώνει, λοιπόν, με αφορμή την κρίση και τις αντιδράσεις των εργαζομένων στο tvxs: «…Δεν είναι και τίποτα φοβερό και τρομερό, το να ανασκουμπωθείς και να το ρίξεις στη δουλειά, αντί να σε παρασύρει η μόδα των απεργιών και των διεκδικήσεων της κάθε συντεχνίας, που νομίζει ότι είναι η μοναδική και ότι πρέπει να λύσει τα προβλήματά της εις βάρος όλων των άλλων…». Τα σχόλια δικά σας…
-…Πάντα «πολιτικός» ήταν και παραμένει ο Ζαν Λικ Γκοντάρ. Η ταινία-θρύλος της νουβέλ βαγκ Με κομμένη την ανάσα, που βασίζεται σε μια ιστορία του Φρανσουά Τριφό, κυκλοφορεί ξανά ολόφρεσκη στους κινηματογράφους. Οι δυο σκηνοθέτες, συνεργάτες και φίλοι εκείνη την εποχή, θα οδηγηθούν σε ρήξη με αφορμή τον Μάη του ’68, οπότε οι δρόμοι τους χωρίζουν. Ο Γκοντάρ στρέφεται στον στρατευμένο κινηματογράφο, ενώ ο Τριφό συνεχίζει το δρόμο του. Την άνοιξη προβλήθηκε στη χώρα μας σχετικό ντοκιμαντέρ του Εμμανουέλ Λοράν με τίτλο Δύο-Τρία Πράγματα που Ξέρω γι’ Αυτούς, με πολλές και σημαντικές πληροφορίες για το έργο, αλλά και για τη διαμάχη μεταξύ τους….
-…Μια διαμάχη που, παρά την οξεία αντιπαράθεση, ήταν πάντα σε ψηλό επίπεδο και μας έδωσε μοναδικά κινηματογραφικά έργα. Όπως είπε και ο Ε. Λοράν με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ, «…Ο Τριφό και ο Γκοντάρ είναι σαν δύο ζωγράφοι που απεικονίζουν με διαφορετικό τρόπο το ίδιο τοπίο. Όταν ο Τριφό κάνει το Ζιλ και Ζιμ, ο Γκοντάρ κάνει το Une Femme est Une Femme, όταν ο ένας κάνει το Πυροβολήστε τον Πιανίστα ο άλλος κάνει το Vivre Sa Vie…». Ήταν σίγουρα η πιο δημιουργική κινηματογραφική «κόντρα»…
Μάταιος κόπος ήταν όλα! Γι’ αυτό, τον 9.58 όλοι μαζί τον φάγανε!» (από το parallaximag.gr)
– Σε άλλες περιπτώσεις ο Πολιτισμός προσφέρει βολικά άλλοθι και αξιοποιείται επαρκώς… Στα Καστέλλια του Νομού Φωκίδας, η εταιρία S&B του νέου προέδρου του ΙΟΒΕ Οδυσσέα Κυριακόπουλου προκάλεσε βιβλική καταστροφή στο βουνό, προσπαθώντας να εξορύξει βωξίτη με το μικρότερο κόστος για την ίδια, αδιαφορώντας για το περιβάλλον… Και ενώ η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης, η σιωπή της τοπικής κοινωνίας αποτιμήθηκε σε μερικές χιλιάδες ευρώ, που δόθηκαν για έργα και εκδηλώσεις. Το κακό είναι πως η επιχείρηση σιωπής πέτυχε. Κι έτσι, με φόντο το κατακρεουργημένο βουνό… απολαύσαμε μεταξύ άλλων τον Ορφέα Περίδη και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο. Άραγε, γνωρίζουν οι δυο καλλιτέχνες με ποιον τρόπο τους χρησιμοποίησαν;
– Γενικώς, όλες αυτές οι καλοκαιρινές περιοδείες καλλιτεχνών και τα πολιτιστικά δρώμενα που περιορίζονται σε λίγες μέρες του Αυγούστου μου προκαλούν μια ελαφρά αλλεργία! Οι υπόλοιπες 350 μέρες του χρόνου μένουν… «απολίτιστες». Ξοδεύονται, συνήθως, τεράστια ποσά που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση της μόρφωσης και της δημιουργίας…
– …Όσο για τη σιωπή, καμιά φορά είναι χρυσός. Ο καλός ηθοποιός Κωνσταντίνος Τζούμας μετά τα φλύαρα και γεμάτα κουτσομπολιό πονήματά του, όπου μας ανέλυε πόσο ωραία περνούσε αυτός ως «απολιτίκ» σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους της χώρας, ήρθε η ώρα να μας δείξει πόσο… πολιτικό είναι τελικώς αυτό το «απολιτίκ». Δηλώνει, λοιπόν, με αφορμή την κρίση και τις αντιδράσεις των εργαζομένων στο tvxs: «…Δεν είναι και τίποτα φοβερό και τρομερό, το να ανασκουμπωθείς και να το ρίξεις στη δουλειά, αντί να σε παρασύρει η μόδα των απεργιών και των διεκδικήσεων της κάθε συντεχνίας, που νομίζει ότι είναι η μοναδική και ότι πρέπει να λύσει τα προβλήματά της εις βάρος όλων των άλλων…». Τα σχόλια δικά σας…
-…Πάντα «πολιτικός» ήταν και παραμένει ο Ζαν Λικ Γκοντάρ. Η ταινία-θρύλος της νουβέλ βαγκ Με κομμένη την ανάσα, που βασίζεται σε μια ιστορία του Φρανσουά Τριφό, κυκλοφορεί ξανά ολόφρεσκη στους κινηματογράφους. Οι δυο σκηνοθέτες, συνεργάτες και φίλοι εκείνη την εποχή, θα οδηγηθούν σε ρήξη με αφορμή τον Μάη του ’68, οπότε οι δρόμοι τους χωρίζουν. Ο Γκοντάρ στρέφεται στον στρατευμένο κινηματογράφο, ενώ ο Τριφό συνεχίζει το δρόμο του. Την άνοιξη προβλήθηκε στη χώρα μας σχετικό ντοκιμαντέρ του Εμμανουέλ Λοράν με τίτλο Δύο-Τρία Πράγματα που Ξέρω γι’ Αυτούς, με πολλές και σημαντικές πληροφορίες για το έργο, αλλά και για τη διαμάχη μεταξύ τους….
-…Μια διαμάχη που, παρά την οξεία αντιπαράθεση, ήταν πάντα σε ψηλό επίπεδο και μας έδωσε μοναδικά κινηματογραφικά έργα. Όπως είπε και ο Ε. Λοράν με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ, «…Ο Τριφό και ο Γκοντάρ είναι σαν δύο ζωγράφοι που απεικονίζουν με διαφορετικό τρόπο το ίδιο τοπίο. Όταν ο Τριφό κάνει το Ζιλ και Ζιμ, ο Γκοντάρ κάνει το Une Femme est Une Femme, όταν ο ένας κάνει το Πυροβολήστε τον Πιανίστα ο άλλος κάνει το Vivre Sa Vie…». Ήταν σίγουρα η πιο δημιουργική κινηματογραφική «κόντρα»…
Σχόλια
