Αξίζει να παρακολουθήσουμε λίγο την πορεία του πολιτικού σκηνικού ενόσω η ευρύτερη συγκυρία αποκτά καινούργια χαρακτηριστικά λόγω της κρίσης και του πολέμου. Οι πρόσφατες αντιπαραθέσεις στη Βουλή, η ακραία σύμπλευση με τις επιδιώξεις της Δύσης που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, οι επιπτώσεις από τον πληθωρισμό και τα κύματα ακρίβειας, οι προετοιμασίες των κομμάτων (συνέδρια και εκλογική ετοιμότητα-τακτική) καθώς και ορισμένες δημοσκοπήσεις μπορούν να μας οδηγήσουν σε ορισμένα συμπεράσματα.
Η ΦΘΟΡΑ της κυβέρνησης δεν μπορεί να αποκρυβεί και δεν φαίνεται να έχει ένα όριο γιατί όλες οι εξελίξεις δείχνουν τη χειροτέρευση των όρων ζωής για τα λαϊκά στρώματα. Έτσι καταγράφεται μια πτώση των ποσοστών για τη Ν.Δ. καθώς και μια αρνητική εκτίμηση για τις επιδόσεις της κυρίως στα θέματα της οικονομίας και της ακρίβειας, που καταγράφονται ως βασικότερα αυτή την περίοδο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιστρατεύει ρυθμίσεις και νόμους που να φιμώνουν ενοχλητικές φωνές (βλέπε κυβερνητική τροπολογία για τον Τύπο), σκέπτεται σοβαρά τις πρόωρες εκλογές, φλερτάρει με την αλλαγή του εκλογικού νόμου και πλασάρεται ως εγγυητής μιας σταθερότητας χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα τη μεγάλη αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά του Α. Τσίπρα. Επομένως κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως εντελώς αναξιόπιστη αντιπολίτευση που ξαναερωτοτροπεί με τον «λαϊκισμό» και με το «πνεύμα των αγανακτισμένων». Όλοι οι εξαρτώμενοι ή συνδεόμενοι με την κυβέρνηση διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν αναλάβει έντονη δράση για τη φιλοτεχνία του ηγετικού προφίλ του κ. Μητσοτάκη, κυρίως σε αντιδιαστολή με τον κ. Τσίπρα. Αυτό το εγχείρημα προσκρούει βέβαια, όχι σε αντίθετη γνώμη για την αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στη γρήγορη φθορά και προσωπικά του Μητσοτάκη μέσα στις λαϊκές μάζες, τάση που δυναμώνει από το καλοκαίρι του περασμένου χρόνου και συνεχίζει να ενισχύεται έντονα.
Η φθορά της κυβέρνησης δεν μπορεί να αποκρυβεί και δεν φαίνεται να έχει ένα όριο γιατί όλες οι εξελίξεις δείχνουν τη χειροτέρευση των όρων ζωής για τα λαϊκά στρώματα
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίζει ιδιαίτερα από τη φθορά της κυβέρνησης και στο εσωτερικό του εγκυμονεί μια μεγάλη κρίση προσανατολισμού και αξιοπιστίας ενώ αρχίζουν να διαφαίνονται αμφισβητήσεις του Τσίπρα και δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο αναφορικά με τη στάση του οργανισμού αυτού στις εξελίξεις που έρχονται (κυρίως μετεκλογικά). Το ανεμικό +0.3 που καταγράφει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνει ότι δεν πείθει ως εναλλακτική πρόταση, ενώ η διαφορά με τη Ν.Δ. έχει μεν μικρύνει αλλά δεν καλύπτεται εύκολα όσες αντιπολιτευτικές κορώνες κι αν εκτοξευθούν. Έχει ενδιαφέρον που ο ΣΥΡΙΖΑ κοντράρει τη Ν.Δ. στα θέματα εσωτερικής και οικονομικής πολιτικής χωρίς να κάνει τις αναγκαίες διασυνδέσεις με τα διεθνή ζητήματα. Χρεώνει π.χ. την ακρίβεια προσωπικά στον Μητσοτάκη, ενώ ο τελευταίος θέλει να δείξει ότι όλα τα ζητήματα είναι κυρίως «εισαγόμενα». Στις μετρήσεις για καταλληλότητα πρωθυπουργού, ο Μητσοτάκης συγκεντρώνει το 30%, ο Τσίπρας 15% και ο Ανδρουλάκης 8%, ενώ το «κανένας» καταγράφει ένα 29%…
Στο ΚΙΝΑΛ παρατηρείται μια μικρή οπισθοχώρηση των υψηλών ποσοστών που του έδιναν τον Δεκέμβριο παρόλο που συγκεντρώνει ποσοστό πάνω από αυτό που έλαβε στις περασμένες εκλογές (τα άλλα δύο κόμματα Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν να μην πέσουν αρκετά από τα ποσοστά που είχαν πάρει στις προηγούμενες εκλογές).
Οι υπόλοιπες δυνάμεις δεν έχουν κάποια αξιόλογη μεταβολή, πέρα από την προσπάθεια των κομμάτων να διατηρήσουν τα ποσοστά τους. Η μόνη διαφοροποίηση που πρέπει να επισημανθεί είναι η ανοδική πορεία του κόμματος του κ. Κασιδιάρη (οι δημοσκοπήσεις του δίνουν 2,2 έως 2,9%).
Όλα τα κόμματα έχουν θέσει σε ετοιμότητα την εκλογική τους μηχανή και οι κινήσεις των αρχηγών κομμάτων (περιοδείες, ομιλίες, κινήσεις, μεταγραφές κ.λπ.) είναι ενταγμένες σε αυτήν τη «μάχη».
Είναι φυσικό να αναμένονται νέες προσαρμογές όλων των κομμάτων στη βάση των καινούργιων δεδομένων που θα φέρει ο πόλεμος και οι στρατοπεδεύσεις που αυτός δημιουργεί.
