Από νωρίς φάνηκε πως το 2025 επιφυλάσσει γενικευμένη πολιτική αστάθεια για την Ευρώπη: όχι μόνο τα πολιτικά συστήματα των μεγαλύτερων χώρων βρίσκονται σε αδιέξοδο ως προς την επίτευξη κυβερνησιμότητας, αλλά και όπου διεξάγονται εκλογές τα αποτελέσματα δείχνουν να αιφνιδιάζουν τα συστημικά κόμματα. Αρχής γενομένης από τη Γαλλία, όπου ο Μακρόν παραδέχτηκε πως η απόφασή του για πρόωρες εκλογές ήταν λανθασμένη, καθώς ακόμη και μετά τον διορισμό του «κεντρώου» Μπαϊρού ως πρωθυπουργού η κατάσταση δεν δείχνει ιδιαίτερη βελτίωση. Πάντως ο Μακρόν δήλωσε πως δεν σκοπεύει να παραιτηθεί, παρότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση το 61% των συμμετεχόντων απάντησε πως αυτό επιθυμεί. Οπότε κρίθηκε αναγκαίο να προχωρήσει σε δηλώσεις στήριξης στον Μακρόν μέχρι και ο Ολάντ αφού, σύμφωνα με τον ίδιο, «η παραίτηση του προέδρου θα δημιουργούσε μεγάλη θεσμική κρίση». Αντίστοιχα μπλοκαρισμένη είναι και η κατάσταση στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο, όπου σοσιαλιστές και οικολόγοι δείχνουν διατεθειμένοι να διασπάσουν τη συμμαχία τους με τον Μελανσόν, παραχωρώντας υπό όρους στήριξη στον Μπαϊρού. Το βέβαιο είναι πως η κατάσταση δύσκολα θα σταθεροποιηθεί καθώς, πέρα από την ισχνή δημοτικότητα του Μακρόν και την ασθενούσα οικονομία, η διαρκώς φθίνουσα επιρροή της Γαλλίας στην Αφρική προσθέτει κραδασμούς.
ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΙΝΑΙ η κατάσταση και για τη Γερμανία, η οποία οδεύει σε πρόωρες εκλογές τον Φλεβάρη. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, είναι ερώτημα αν και ποιος συνασπισμός με κορμό τους Χριστιανοδημοκράτες θα μπορέσει να αποκτήσει έστω και οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Από την άλλη το ακροδεξιό AfD φαίνεται πως θα έρθει δεύτερο, χωρίς όμως να μπορεί να δομήσει συμμαχίες με το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα. Αυτό ακριβώς θέλει να αλλάξει και ο Ίλον Μασκ με τις εκκλήσεις του για στήριξη του AfD από τους Γερμανούς, ενώ διοργάνωσε και συνέντευξη με την υποψήφια του κόμματος για τη θέση της Καγκελαρίου. Τα υπόλοιπα κόμματα δεν βλέπουν με καλό μάτι τη παρέμβαση του Αμερικανού μεγιστάνα, ωστόσο αυτή μαρτυρά την επίδραση που ήδη έχει στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή η αλλαγή κυβέρνησης στις ΗΠΑ. Αυτή αγγίζει και τη Βρετανία, όπου και εκεί έβαλε το χεράκι του ο Μασκ υποσκάπτοντας τον πρωθυπουργό Στάρμερ, τον οποίο συνέδεσε με ένα παλιό σκάνδαλο βιασμών. Στη συνέχεια ο Μασκ αναρωτήθηκε στο Χ αν οι ΗΠΑ θα έπρεπε να απελευθερώσουν τη Βρετανία από την τυραννική της κυβέρνηση(!), συμπληρώνοντας πως το κόμμα που μπορεί να σώσει τη χώρα είναι το Reform UK του Φάρατζ. Με τη λεπτομέρεια ότι, σύμφωνα με τον ίδιο, ο Φάρατζ θα πρέπει να πάψει να ηγείται του κόμματος την επόμενη περίοδο! Είναι φανερό πως η κυβέρνηση Τραμπ έχει τα δικά της σχέδια για την Ευρώπη, και τα προωθεί «έγκαιρα» μέσω του Μασκ.
ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και σε Αυστρία και Ρουμανία, όπου τα αποτελέσματα των εκλογών οδηγούν σε τραγελαφικές καταστάσεις. Στην Αυστρία είναι πιθανό η νέα κυβέρνηση να έχει ως κορμό το ακροδεξιό FPÖ, καθώς η απόπειρα της κεντροδεξιάς με τη σοσιαλδημοκρατία να φτιάξουν ένα συνασπισμό μεταξύ τους έληξε άδοξα. Έτσι ο δρόμος ανοίγει για την συνεργασία του νικητή των εκλογών FPÖ με το κεντροδεξιό ÖVP. Σε περίπτωση αποτυχίας, είναι πιθανό να πραγματοποιηθούν επαναληπτικές εκλογές – κάτι που απεύχεται το πολιτικό σύστημα, δεδομένης της συνεχόμενης δημοσκοπικής ανόδου της ακροδεξιάς. Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση στην Ρουμανία, όπου θα επαναληφθούν τον Μάιο οι προεδρικές εκλογές του Δεκεμβρίου, που ακυρώθηκαν πραξικοπηματικά διότι η απρόσμενη νίκη του «φιλορώσου» Τζεορτζέσκου θεωρήθηκε… ύποπτη. Πλέον το πολιτικό σύστημα της Ρουμανίας συζητά αν θα «ξεμπερδέψει μια και καλή» απαγορεύοντας την κάθοδο στον Τζεορτζέσκου! Εννοείται ότι κατόπιν αυτών τα ποσοστά του Τζεορτζέσκου έχουν εκτιναχθεί, και ενδέχεται να κερδίσει πανηγυρικά – εάν βεβαίως του επιτραπεί να θέσει υποψηφιότητα… Είναι απορίας άξιο πως τέτοιες «Δημοκρατίες» αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα! Αν και δεν θέλουμε να βάζουμε κι άλλες «δημοκρατικές» ιδέες στις ευρωπαϊκές ελίτ, μήπως εν τέλει το πρόβλημα είναι πως έχει επιτραπεί στους ανεύθυνους πληβείους να ψηφίζουν ό,τι θέλουν;
