Στην Αμερική, διαθέτοντας την πλειοψηφία στη Βουλή, οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τη διαδικασία για να καθαιρέσουν τον πρόεδρο της χώρας για ένα σωρό παραπτώματα που έχει κάνει, αλλά το πιθανότερο είναι ότι, κατά δήλωση της ισχυρής και έμπειρης προέδρου του σώματος Νάνσι Πελόζι, θα το αποφύγουν. Το σκεπτικό είναι ότι, με δεδομένο ότι έχει ήδη αρχίσει άτυπα η προεκλογική περίοδος για τις προεδρικές του 2020, μία τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε μεγάλη πόλωση στο εσωτερικό της χώρας και θα συσπείρωνε πρόωρα και δυναμικά γύρω από τον Τραμπ και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα το πιο συντηρητικό κομμάτι των ψηφοφόρων, πράγμα ανεπιθύμητο.
Στα δικά μας, τηρουμένων των αναλογιών, κάποιος στο κυβερνητικό επιτελείο θα είχε σκεφτεί και θέσει ότι η συμφωνία των Πρεσπών για τη Μακεδονία θα δημιουργούσε ένα μεγάλο διχασμό στην κοινωνία με πόλωση και ενίσχυση των εθνικιστικών ρευμάτων και τάσεων, ζημιογόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ εν όψει των επερχόμενων εκλογών. Αν δεν το σκέφτηκε κανείς, καθόλου απίθανο, εντάξει. Αν, όμως, πράγματι, το εξέτασαν και παρ’ όλ’ αυτά προχώρησαν στη σύναψη της συμφωνίας, αποδεικνύεται ότι η υποτελής τους στάση απέναντι στους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ, τον Τραμπ, τον Πομπέο και τη Μέρκελ, επικράτησε παραμερίζοντας κάθε άλλη άποψη που έθετε σαν πρώτη τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την ελληνική κοινωνία και όχι με τους κηδεμόνες της μπανανίας.
Οι δε Αμερικάνοι που δεν καταλαβαίνουν από «λεπτομέρειες», δεν προσφέρθηκαν να τους διευκολύνουν καθυστερώντας τη συμφωνία ώστε να κλείσει μετά τις εκλογές. Μπορεί να προτίμησαν να μην επιβαρύνουν με ένα τέτοιο ανθελληνικό στίγμα τη Ν.Δ. που ως πιο βαθιά ριζωμένη δεξιά δύναμη, με πρωτεία εθνικοφροσύνης, θα τους είναι χρήσιμη στο μέλλον. Κι έτσι, το στίγμα πήγε στους πρόθυμους του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπ. Ροϊλός
