Οι ΗΠΑ αποφάσισαν να συνοδεύσουν τα σύγχρονα όπλα που έστειλαν στο Ισραήλ με ομάδα εξειδικευμένων τεχνικών στον χειρισμό τους. Θεωρείται ότι αυτό ισοδυναμεί με «μπότες στο έδαφος», ορολογία για την αποστολή πεζικού (εισβολή) ενώ έχουν αποφύγει επιμελώς να πράξουν το ίδιο στην Ουκρανία μετά από δυο χρόνια πολέμου. Η διαφορά δεν αποκαλύπτει απλώς το μέγεθος της επιρροής που ασκούν οι Ισραηλινοί στις ΗΠΑ. Πολύ σημαντικότερο είναι ότι εμμέσως οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν πως η Ουκρανία είναι «χαμένη υπόθεση». Αν συνεχίσουν και μετά τις εκλογές θα είναι για άλλους λόγους στρατηγικής, όχι για να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο.
Στο Ισραήλ οι ΗΠΑ εμφανίζονται να διαφωνούν με τον Νετανιάχου, επειδή θέλουν να αποφύγουν την άμεση σύγκρουση με την Ρωσία, δηλαδή ένα παγκόσμιο pόλεμο, κυρίως να μην θεωρηθούν υπεύθυνοι για κάτι τέτοιο. Το ποιος τους πιστεύει είναι άλλο ζήτημα…
Το Ουκρανικό έχει περάσει στην κατηγορία «όνειρο ήταν και πάει». Ποιο ήταν το –αμερικανικό– όνειρο; Το έχει πει καθαρά ο Μπρζεζίνσκι πολύ πριν πεθάνει: Να υποβιβαστεί η Ρωσία σε δεύτερης κατηγορίας δύναμη. Να μην παίζει ρόλο στις μεγάλες διεθνείς υποθέσεις. Αυτό το όνειρο χάθηκε για πολλοστή φορά. Πρώτα οι Ευρωπαίοι, Ναπολέων και μετά ο Χίτλερ. Οι Αμερικάνοι, έπαιξαν και χάνουν και αυτοί, ως φαίνεται, αυτό το στοίχημα του υποβιβασμού της Ρωσίας. Εμείς οι Έλληνες καταγράφουμε το γεγονός χωρίς χαρά αλλά και χωρίς λύπη. Η Ρωσία (και ως ΕΣΣΔ) πρόταξε πάντα, όπως όλοι, το δικό της γεωπολιτικό συμφέρον, από τη Μ. Αικατερίνη ως τον Στάλιν, αναγνωρίζοντας ο τελευταίος στη Γιάλτα, την υπεροχή των δυνάμεων της θάλασσας, Αγγλία-ΗΠΑ, στις ελληνικές υποθέσεις, σε άμεση συνέχεια της πολιτικής Μεταξά.
Το πλεονέκτημα της Δύσης στην περίπτωση είναι ότι η Ρωσία κερδίζει πόντους στην Ουκρανία αλλά, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, δεν καταλήγει σε καθαρή νίκη τερματίζοντας τον πόλεμο. Μένει καθηλωμένη περιορίζοντας προσώρας τις δυνατότητες παρέμβασής της σε διεθνείς υποθέσεις. Οι ΗΠΑ κινούνται, Ρωσία- Κίνα παρακολουθούν. Το ερώτημα είναι αν τα εν λόγω όπλα θα γείρουν την πλάστιγγα ή αν η σύγκρουση θα κριθεί κυρίως από άλλους παράγοντες όπως ότι η Αντίσταση, π.χ. η Χεζμπολά, παρά τα χτυπήματα που έχει δεχθεί φαίνεται ικανή για ισχυρή αντίδραση, με τη συνδρομή και άλλων μικρότερων οργανώσεων. Έως τώρα τα σύγχρονα όπλα στην Ουκρανία ούτε ισοπαλία δεν κατάφεραν να πετύχουν. Γιατί άραγε τα αντίστοιχα όπλα στον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν-Χεζμπολά θα πετύχουν κάτι καλύτερο;
Στο ερώτημα αν είναι δυνατόν να επιτευχθεί η εκκαθάριση κάθε αντίπαλου των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης στη Μ. Ανατολή, η απάντηση είναι όχι. Το Ισραήλ είναι πολύ μικρό για τέτοια δουλειά και Ρωσία-ΗΠΑ είναι ισόπαλες τα τελευταία 70 χρόνια. Η μπουκιά είναι πολύ μεγάλη για όλους. Μήπως όλα παίζονται ως τις εκλογές στις ΗΠΑ και μετά ο Τραμπ, φαβορί ως αυτή τη στιγμή, θα τα αλλάξει όλα, όπως λέει ό ίδιος, αν και όχι με την ίδια σιγουριά που είχε προ τετραετίας… Ίδωμεν.
Υ.Γ.: Όποιος είχε τη φαεινή ιδέα να φορολογήσει τα φιλοδωρήματα των γκαρσονιών (ενώ η κυβέρνηση επιδίδεται σε παροχολογία!) δεν σκέφτηκε ότι ο πελάτης αντί να χρεώσει την κάρτα του μπορεί να βγάλει από την τσέπη του μετρητά για το φιλοδώρημα; Ή μήπως το σκέφτηκε; Όπως το σκέφτηκε εκείνος ο υπουργός που αύξησε τα διόδια παραμονές εκλογών κάτι που θεωρήθηκε μαχαιριά στον τότε πρωθυπουργό και αρχηγό της Ν.Δ. Κ. Καραμανλή. Λέτε;
