Οι λάιφ στάιλινγκ εκδόσεις εκτελούν τα εργασιακά δικαιώματα. Του Μιχάλη Σιάχου. Τα έχει μεταχειριστεί όλα: απολύσεις, οριζόντιες περικοπές μισθών, απολύσεις «συνεργατών» με μπλοκάκι, εκ περιτροπής εργασία και πάλι απολύσεις. Ο ιδιοκτήτης του ομώνυμου εκδοτικού Ομίλου Αντ. Λυμπέρης, πρόσφατα, και αφού είχε ήδη επιβάλει μείωση μισθών 10%, επέβαλε και την εκ περιτροπής εργασία (4 ημέρες λιγότερες το μήνα, που σημαίνει 16% μείωση μισθών). Πριν ξεκινήσει, την περασμένη Δευτέρα 1η Αυγούστου, το νέο σύστημα «λιγότερες μέρες δουλειά – ο ίδιος και περισσότερος όγκος εργασίας», φρόντισε να κάνει μερικές ακόμα απολύσεις.
Ο γνωστός μεγαλοεκδότης, ο οποίος δεν δίστασε στο πρόσφατο παρελθόν να προσφύγει στα δικαστήρια για να μην εφαρμοστεί στο μαγαζί του η συλλογική σύμβαση που υπέγραψαν οι εκδότες περιοδικών με τους συντάκτες, δεν είναι τυχαίος. Αρέσκεται να λανσάρει την ιδιότητά του ως μέλος της διοίκησης της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Εκδοτών Περιοδικών. Είναι σκληρός κι ας έχει… Glamour.
Φρόντισαν, άλλωστε, οι κυβερνητικές αποφάσεις γι’ αυτόν και το συνάφι του: αφήνουν πίσω τους θύματα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Το επιχείρημα το ίδιο: «Να περάσουμε την κρίση». Πώς πραγματικά βιώνει την κρίση ο ιλουστρασιόν κόσμος των περιοδικών εκδόσεων;
Ο γνωστός μεγαλοεκδότης, ο οποίος δεν δίστασε στο πρόσφατο παρελθόν να προσφύγει στα δικαστήρια για να μην εφαρμοστεί στο μαγαζί του η συλλογική σύμβαση που υπέγραψαν οι εκδότες περιοδικών με τους συντάκτες, δεν είναι τυχαίος. Αρέσκεται να λανσάρει την ιδιότητά του ως μέλος της διοίκησης της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Εκδοτών Περιοδικών. Είναι σκληρός κι ας έχει… Glamour.
Φρόντισαν, άλλωστε, οι κυβερνητικές αποφάσεις γι’ αυτόν και το συνάφι του: αφήνουν πίσω τους θύματα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Το επιχείρημα το ίδιο: «Να περάσουμε την κρίση». Πώς πραγματικά βιώνει την κρίση ο ιλουστρασιόν κόσμος των περιοδικών εκδόσεων;
Υπέρογκος δανεισμός για έωλες επεκτάσεις
Πριν από μερικούς μήνες στο μπλογκ της αριστερής συνδικαλιστικής συσπείρωσης Παρατύπως δημοσιεύτηκε μια πολύ αποκαλυπτική ανάλυση των οικονομικών του Ομίλου Λυμπέρη. Τι δείχνουν τα στοιχεία που επεξεργάστηκε αυτή η ανάλυση:
• Η επέκταση του Ομίλου στα Βαλκάνια όχι μόνο δεν αποφέρει κέρδη, αλλά αποτελεί και μόνιμη «τρύπα» διαφυγής κεφαλαίων. Οι θυγατρικές εμφανίζονται να χρωστούν μεγάλα ποσά στη μαμά-εταιρία.
• Τα πέντε προηγούμενα χρόνια επενδύθηκαν 16,7 εκατ. ευρώ σε εξαγορές τριών ραδιοφωνικών σταθμών, ενός ποσοστού της εταιρίας Τεχνικές Εκδόσεις (που εκδίδει περιοδικά αυτοκινήτου) και της IT Publications (περιοδικά τεχνολογίας) κι όλα αυτά φούσκωσαν το δανεισμό της εταιρίας, για να φθάσει σε 42,3 εκατ. ευρώ στο τέλος του 2009. Μια καταστροφική πορεία που συνεχίζεται, ενώ τα ίδια κεφάλαια της εταιρίας μειώνονται χρόνο με το χρόνο.
• Ο Όμιλος εμφανίζεται να περικόπτει συνεχώς τους μισθούς για να χρηματοδοτήσει «νέα επενδυτικά σχέδια». Ενώ το 2009 οι δαπάνες μισθοδοσίας αντιπροσώπευαν το 22,3% των εξόδων της εταιρίας, το 2010 αυτό το ποσοστό κατέβηκε στο 20,1% και σίγουρα, σήμερα, με τις απανωτές μειώσεις και τις απολύσεις αυτό το ποσοστό έχει μειωθεί κάθετα.
• Η πορεία μείωσης του προσωπικού και των αμοιβών του συνεχίζεται σταθερά: από το 2007 μέχρι και το τέλος του 2010 στις επίσημες οικονομικές καταστάσεις της εταιρίας έχουν καταγραφεί 100 θέσεις εργασίας λιγότερες (το 25%!) και το κόστος μισθοδοσίας έχει μειωθεί κατά 2,18 εκατ. ευρώ.
Κι ενώ τεράστια ποσά εξοικονομούνται από τις περικοπές μισθών και θέσεων εργασίας, εν τούτοις δεν αναστρέφεται η ζημιογόνα(;) πορεία της εταιρίας. Κι όμως, ο κ. Λυμπέρης μέσα στο 2010 εξαγόρασε όλες τις μετοχές της εταιρίας του, οδηγώντας την έξω από το χρηματιστήριο, αφού όπως φαίνεται δεν πουλά το «οικονομικό θαύμα» των εκδόσεων σε αφελείς επενδυτές. Η περίοδος της άντλησης κεφαλαίων από το Χρηματιστήριο πέρασε. Ξεκίνησε η περίοδος της εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Το φόβητρο της κρίσης και της γενικότερης αρνητικής εικόνας στην αγορά εργασίας (και ιδιαίτερα στον Τύπο) είναι ο καλύτερός σύμμαχος στα αντεργατικά σχέδια που ξεδιπλώνει σε ρυθμό καταιγίδας ο μεγαλοεκδότης. Άλλωστε, τα ίδια… κόλπα χρησιμοποιεί όλος ο γνωστός εκδοτικός κόσμος: ο ΔΟΛ του κ. Ψυχάρη, ο Σκάι του κ. Αλαφούζου, ο Πήγασος του κ. Μπόμπολα, οι Αττικές Εκδόσεις του κ. Φιλιππόπουλου, η ΙΜΑΚΟ του κ. Κωστόπουλου κ.ά.
Επόμενο επενδυτικό παραμύθι, το Διαδίκτυο…
Πριν από μερικούς μήνες στο μπλογκ της αριστερής συνδικαλιστικής συσπείρωσης Παρατύπως δημοσιεύτηκε μια πολύ αποκαλυπτική ανάλυση των οικονομικών του Ομίλου Λυμπέρη. Τι δείχνουν τα στοιχεία που επεξεργάστηκε αυτή η ανάλυση:
• Η επέκταση του Ομίλου στα Βαλκάνια όχι μόνο δεν αποφέρει κέρδη, αλλά αποτελεί και μόνιμη «τρύπα» διαφυγής κεφαλαίων. Οι θυγατρικές εμφανίζονται να χρωστούν μεγάλα ποσά στη μαμά-εταιρία.
• Τα πέντε προηγούμενα χρόνια επενδύθηκαν 16,7 εκατ. ευρώ σε εξαγορές τριών ραδιοφωνικών σταθμών, ενός ποσοστού της εταιρίας Τεχνικές Εκδόσεις (που εκδίδει περιοδικά αυτοκινήτου) και της IT Publications (περιοδικά τεχνολογίας) κι όλα αυτά φούσκωσαν το δανεισμό της εταιρίας, για να φθάσει σε 42,3 εκατ. ευρώ στο τέλος του 2009. Μια καταστροφική πορεία που συνεχίζεται, ενώ τα ίδια κεφάλαια της εταιρίας μειώνονται χρόνο με το χρόνο.
• Ο Όμιλος εμφανίζεται να περικόπτει συνεχώς τους μισθούς για να χρηματοδοτήσει «νέα επενδυτικά σχέδια». Ενώ το 2009 οι δαπάνες μισθοδοσίας αντιπροσώπευαν το 22,3% των εξόδων της εταιρίας, το 2010 αυτό το ποσοστό κατέβηκε στο 20,1% και σίγουρα, σήμερα, με τις απανωτές μειώσεις και τις απολύσεις αυτό το ποσοστό έχει μειωθεί κάθετα.
• Η πορεία μείωσης του προσωπικού και των αμοιβών του συνεχίζεται σταθερά: από το 2007 μέχρι και το τέλος του 2010 στις επίσημες οικονομικές καταστάσεις της εταιρίας έχουν καταγραφεί 100 θέσεις εργασίας λιγότερες (το 25%!) και το κόστος μισθοδοσίας έχει μειωθεί κατά 2,18 εκατ. ευρώ.
Κι ενώ τεράστια ποσά εξοικονομούνται από τις περικοπές μισθών και θέσεων εργασίας, εν τούτοις δεν αναστρέφεται η ζημιογόνα(;) πορεία της εταιρίας. Κι όμως, ο κ. Λυμπέρης μέσα στο 2010 εξαγόρασε όλες τις μετοχές της εταιρίας του, οδηγώντας την έξω από το χρηματιστήριο, αφού όπως φαίνεται δεν πουλά το «οικονομικό θαύμα» των εκδόσεων σε αφελείς επενδυτές. Η περίοδος της άντλησης κεφαλαίων από το Χρηματιστήριο πέρασε. Ξεκίνησε η περίοδος της εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Το φόβητρο της κρίσης και της γενικότερης αρνητικής εικόνας στην αγορά εργασίας (και ιδιαίτερα στον Τύπο) είναι ο καλύτερός σύμμαχος στα αντεργατικά σχέδια που ξεδιπλώνει σε ρυθμό καταιγίδας ο μεγαλοεκδότης. Άλλωστε, τα ίδια… κόλπα χρησιμοποιεί όλος ο γνωστός εκδοτικός κόσμος: ο ΔΟΛ του κ. Ψυχάρη, ο Σκάι του κ. Αλαφούζου, ο Πήγασος του κ. Μπόμπολα, οι Αττικές Εκδόσεις του κ. Φιλιππόπουλου, η ΙΜΑΚΟ του κ. Κωστόπουλου κ.ά.
Επόμενο επενδυτικό παραμύθι, το Διαδίκτυο…
Σχόλια
