Είναι βέβαιο, θα συνδεθεί η επέτειος με την καταπολέμηση της Χ.Α. με βάση τα άρθρα τάδε και τάδε του Ποινικού Κώδικα, συν η… διαφώτιση από τα ΜΜΕ έστω και αργά, ποτέ δεν είναι αργά, συν η καλλιέργεια του αντιφασισμού στα σχολεία, ξανά ποτέ δεν είναι αργά, συν η εξαγγελθείσα από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ (πάλι αργά είδαν φως) έξοδος από το Μνημόνιο κι η ανάπτυξη προ των πυλών, να και η άρση των βαθύτερων αιτιών, της κρίσης που υποδαυλίζει τα «άκρα» κ.λπ. κ.λπ…
Στα πρώτα κανείς παρακολουθούσε έστω με σκεπτικισμό, στα τελευταία σκαλώνει. Καταγράφουμε συνεχώς θύματα μιας γενοκτονικής επίθεσης, κυβερνητικά ανδρείκελα επιδίδονται σε κραυγαλέες μεταμφιέσεις και λεονταρισμούς, για να εξασφαλίσουν την πολιτική διάσωσή τους και την ανοχή από τα ξένα αφεντικά τους. Κι ο λαός; Πώς αντιδρά;
Ο Θανάσης Χατζής, που πολέμησε στο μέτωπο του ’40 και πρωταγωνίστησε στην Αντίσταση, θυμάται την 28η Οκτώβρη: «Οι δρόμοι της Αθήνας πλημμύρισαν από κόσμο. Μια αυθόρμητη διαδήλωση σχηματίστηκε προς την Πλατεία Συντάγματος… Ο Εθνικός Ύμνος ακούγεται με κατάνυξη σαν προσκλητήριο στον αγώνα για λευτεριά. Κανένας πανικός, ούτε αγωνία… Ο λαός που υπέφερε από τους διωγμούς και τις ταπεινώσεις τα τέσσερα τελευταία χρόνια της τυραννίας, μπροστά στον άμεσο κίνδυνο της σκλαβιάς και του εξανδραποδισμού, ξύπνησε από το λήθαργό που τον είχε βουτήξει ο εσωτερικός φασισμός… Όσοι ζήσανε τις αλησμόνητες εκείνες μέρες, οπουδήποτε κι αν βρεθήκανε, στην Αθήνα ή στην επαρχία, στο μέτωπο ή στα μετόπισθεν και είδαν τη φλόγα και την αποφασιστικότητα για νίκη, δεν θα συμφωνήσουν ποτέ πως οι φαντάροι μας το 1940 εξορμούσαν “χωρίς ελπίδα νίκης”, όπως είπε ο Μεταξάς… “Στο καλό και με τη νίκη” – ήταν η πραγματική φωνή του λαού».
Σήμερα μπροστά στην υποδούλωση της χώρας και στον εξανδραποδισμό της κοινωνίας, το επίδικο της ανατροπής δεν εξαντλείται στην κατάληψη των κυβερνητικών εδράνων διά της εκλογικής εναλλαγής. Δημοκρατία και Ανεξαρτησία, Ανοικοδόμηση και Δημιουργία -τίποτα λιγότερο, αυτά είναι σήμερα και πάλι τα ζητούμενα- δεν κατακτιούνται χωρίς το λαό εμπνευσμένο, ενωμένο, πρωταγωνιστή.
Ο Γ. Θεοτοκάς γράφει για τις πρώτες μέρες της απελευθέρωσης: «Νιώσαμε ένα μεγάλο κι ασυγκράτητο λαϊκό κύμα που μας σήκωσε και μας έπαιρνε… Στον αέρα υπήρχε Ρωσική Επανάσταση, μα και Γαλλική Επανάσταση κι Επανάσταση του Εικοσιένα. Ο λαός βρήκε μια λέξη: Λαοκρατία!.. Μα συνάμα ο λαός βρίσκει και το Κ.Κ., το νιώθει δικό του, το βλέπει πάντα κοντά του, το ακούει να του μιλά τη γλώσσα του».
Με τέτοια 28η να τολμήσουμε να λέμε «Καλή λευτεριά» και «Με τη νίκη»!
