Ποιον εξυπηρετεί η διαφθορά
«Θέλω να σταθώ μόνο σε αυτό που λέμε χώρο του θεάματος και της τηλεόρασης. Μια μεγάλη ομάδα από τους πρωταγωνιστές της, έχει εμπλακεί ουσιαστικά και ηθικά σε αυτό το βρώμικο πράγμα που σήμερα βλέπουμε ως ποδόσφαιρο. Ουσιαστικά το διαμόρφωσε. Η μία κατηγορία ήταν διευθυντές τηλεοράσεων, προγραμμάτων, ακόμη και ειδήσεων. Η σχέση τους με τα ποδοσφαιρικά πράγματα δεν ήταν οπαδική όπως εμφανίζουν, αλλά οικονομική. Πουλούσαν και αγόραζαν τηλεοπτικά δικαιώματα ποδοσφαίρου, πολλές φορές με αμφίβολες εταιρείες στις οποίες κρυφά συμμετείχαν. Το 2005, πουλήθηκαν στην ΕΡΤ τηλεοπτικά δικαιώματα από εταιρεία που δεν τα κατείχε και τα αγόρασε ένα μήνα μετά. Τα δικαιώματα των παιχνιδιών πωλούνται σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών και κάποιοι κερδίζουν εξασφαλίζοντας πως τα κανάλια θα τα αγοράσουν.»
Κώστας Βαξεβάνης
Ένα κόλπο με διορισμένους εκλεκτούς της πολιτικής εξουσίας, εν γνώσει και με τη συνδρομή της. Με λαδώματα σε υπουργούς και εισφορές στα κυβερνητικά κόμματα. Αλλά δεν είναι μόνο το οικονομικό όφελος. Ο τζόγος, η διαφθορά και η διαπλοκή στηρίζουν ολόκληρο το σύστημα. Η διαφθορά, σε κάθε επίπεδο, εμποδίζει την οποιαδήποτε εξυγίανση και στροφή της κοινωνίας προς μία προοδευτική κατεύθυνση. Ο τζόγος δηλητηριάζει σε βάθος την κοινωνία και την καθηλώνει, γεγονός που συμβάλλει καθοριστικά στη χειραγώγηση των μαζών. Έτσι, δημιουργούνται πολλά δίκτυα, που διαπλέκονται μεταξύ τους, και στηρίζουν το σύστημα.
Να μην ξεχνάμε ότι σε πιο βάρβαρες καταστάσεις, που οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται υπέρμετρα, τα δίκτυα της μαφίας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στον πόλεμο ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία, στην ανεξαρτησία και την υποτέλεια. Σε πολλές χώρες του κόσμου, κυρίως στη Λατινική Αμερική όπου αυτό γίνεται σχεδιασμένα και συστηματικά, οι μαφιόζοι επανδρώνουν και εξοπλίζουν τις παρακρατικές ομάδες που εξαφανίζουν και δολοφονούν τους δημοκρατικούς πολίτες, τους συνδικαλιστές και τους δασκάλους. Αυτό έγινε και στις ΗΠΑ, που χρησιμοποίησαν τη μαφία για να ελέγξουν τα συνδικάτα και κατά προέκταση όλο το εργατικό κίνημα.
Κι εδώ, στη χώρα μας, το οργανωμένο έγκλημα, έχει την υψηλή προστασία της πολιτείας, κι αυτό όχι επειδή τα παίρνουν κάποιοι μπάτσοι, αλλά γιατί η κεντρική εξουσία, μ’ αυτό τον τρόπο, και κυρίως δια της απραξίας και της ανοχής, ασκεί έναν πρόσθετο έλεγχο στην κοινωνία και, μάλιστα, πολύ βίαιο. Κι αυτό γίνεται απροκάλυπτα. Όλοι ξέρουν ποιοι ανήκουν στις μαφίες που ελέγχουν τα νυχτερινά κέντρα, το εμπόριο ναρκωτικών και το εμπόριο χρυσού και πολυτίμων λίθων, το σωματεμπόριο και τους οίκους ανοχής, τα παράνομα και νόμιμα στοιχήματα κι ένα σωρό πασιφανείς εγκληματικές δραστηριότητες, χωρίς να πέφτει αμείλικτος πάνω τους ο πέλεκυς της καταστολής και της δικαιοσύνης. Χιλιάδες αστυνομικοί εκπαιδεύονται για να αντιμετωπίζουν τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, ελάχιστοι για να αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα. Σε χρόνο μηδέν βρίσκουν και τυλίγουν τους πιτσιρικάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου, ρίχνοντάς τους ισόβια για στρακαστρούκες. Τους φυγόδικους πώς δεν τους βρίσκουν; Κι όταν κατά λάθος ή για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, τσακώνουν κάποιον, πώς γίνεται και πέφτει τόσο στα μαλακά;
Πίσω και πάνω από τον Ψωμιάδη
«Η ιστορία του Μάκη Ψωμιάδη κρατάει από τη δεκαετία του ’70, όταν ανέπτυξε στενές επαφές με ανθρώπους του κρατικού μηχανισμού. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κρατάει ανθρώπους στο χέρι, ενώ έχει ένα τεράστιο νομικό επιτελείο την ίδια στιγμή που δηλώνει άεργος και καταφέρνει και ξεγλιστράει με νομικά τερτίπια.»
Κώστας Βαξεβάνης, στο gazzetta.gr
Ο Βαξεβάνης, στην ΕΡΤ, έδωσε το προφίλ του Μάκη Ψωμιάδη. Άγιος! Όταν έκανε το ασυγχώρητο λάθος να θίξει τον ισχυρό τότε Λαλιώτη, καταδικάστηκε, αλλά δεν πήγε ποτέ φυλακή για να εκτίσει τη βαριά ποινή που έφαγε. Ούτε τις άλλες καταδίκες που ακολούθησαν. Όποτε θέλει βγαίνει στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, το σπίτι του εντοπίστηκε σε ασφαλέστατο σημείο απέναντι από το αστυνομικό τμήμα του Ψυχικού, διοικεί με μαριονέτες τις ποδοσφαιρικές ομάδες, είναι συνομιλητής με όλους τους παράγοντες του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο), είναι ιδιοκτήτης κέντρων αναψυχής και πολλά άλλα, όντας καταζητούμενος. Η αστυνομία, οι εισαγγελείς και οι μυστικές υπηρεσίες που καταγράφουν τις τηλεφωνικές του συνδιαλέξεις, δεν μπορούν να τον βρουν. Σαν να είναι δικός τους.
Πάντως, διαβάζοντας τις απομαγνητοφωνημένες τηλεφωνικές συνομιλίες των εμπλεκομένων στο κύκλωμα των στημένων παιχνιδιών, καταλαβαίνεις, από τον τρόπο που μιλάνε μεταξύ τους, πέρα από το πολιτισμικό τους(!!!) επίπεδο, ότι δεν φοβούνται, γιατί δεν είναι εχθροί του συστήματος, αλλά μέρος του συστήματος.
Αλλά είναι μόνο ο Ψωμιάδης και ο Μπέος ένοχοι; Οι άλλοι, οι καθωσπρέπει, που καλύπτονται από όλο το πλέγμα της εξουσίας, δεν είναι;
Ο τζόγος και η διαφθορά είναι στυλοβάτες του συστήματος. Δεν είναι φανερό ότι, ιδιωτικοποιώντας και επεκτείνοντας τα καζίνα και νομιμοποιώντας και εγκαθιστώντας δεκάδες χιλιάδες κουλοχέρηδες μέχρι το τελευταίο χωριό, η κυβέρνηση δείχνει πόσο χρειάζεται στο οπλοστάσιό της τον υπόκοσμο για να τρομοκρατεί και να χειραγωγεί την κοινωνία;
Στη δεκαετία του ’80, έλεγα στους πρωτοκλασάτους υπουργούς που γνώριζα από το φοιτητικό κίνημα, ότι οι κουτσαβάκηδες της νυχτερινής διασκέδασης εξελίσσονταν σιγά – σιγά σε συμμορίες, κι ότι αν δεν αντιμετωπιστούν στην αρχή τους, που ήταν ακόμα σχετικά ανοργάνωτοι, θα γίνουν κράτος εν κράτει. Κανένας δεν έδωσε σημασία. Ούτε θα το θυμούνται καν. Γιατί μέσα στην καλή χαρά, μεθυσμένοι από την επιτυχία τους, κολακεύονταν στα νυχτερινά μαγαζιά που τους έβαζαν στα πρώτα τραπέζια, τους κερνούσαν φιάλες και τους έστελναν λουλούδια για να κάνουν φιγούρα στις συνοδούς και τις γραμματείς τους. Αλλά αν τότε δεν ήξεραν, αργότερα έμαθαν.
Πολλές μαφίες
Αυτά γίνονται κυρίως σε τριτοκοσμικές χώρες που οι μητροπόλεις τις έχουν φτυσμένες και δεν διστάζουν να τις ελέγχουν διαλύοντάς τες. Σε πολλά κράτη, που συνεχώς αυξάνονται, γίνονται τα ίδια με την Ελλάδα και χειρότερα. Αλλά και στην Ιταλία, δεν είναι η μαφία μέρος του συστήματος εξουσίας; Δεν είναι γνωστή η σχέση των Ιταλών πολιτικών με τη μαφία; Σε ανταγωνισμούς και εμπλοκές του συστήματος δεν οφείλεται η αποκάλυψη ότι περιώνυμοι πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί της Ιταλίας είναι άνθρωποι της μαφίας, όπως ο Αντρεότι και ο Κράξι;
Αλλά, ας μην πηγαίνουμε μακριά. Στην Κρήτη, δεν είναι γνωστοί οι υψηλοί προστάτες των ένοπλων ομάδων, των αρχαιοκαπήλων και των εμπόρων ναρκωτικών; Δεν ξέρουν όλοι ποιες είναι οι μεγάλες οικογένειες των πολιτικών που έχουν υπό την προστασία τους την ντόπια μαφία και αμφίδρομα απολαμβάνουν τα αγαθά αυτής της προστασίας με τη μορφή ψήφων και δώρων πάσης φύσεως;
Γι’ αυτό, όταν ακούμε αυτές τις μέρες για τη μαφία του ποδοσφαίρου, πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Πρώτον, γιατί η μαφία του ποδοσφαίρου είναι μόνο μια πτυχή της ντόπιας Μαφίας. Τι γίνεται με την ανέγγιχτη μαφία του οικονομικού εγκλήματος που αποτελείται από αξιοσέβαστους τραπεζίτες, επιχειρηματίες, χρηματιστές, εφόρους και στελέχη υπουργείων; Με τη μαφία των ναρκωτικών που διακινεί το εμπόρευμά της ανοιχτά σε εκατοντάδες πιάτσες σε όλη την Ελλάδα; Με τη μαφία της σωματεμπορίας που εισάγει και εξάγει με εντυπωσιακή άνεση χιλιάδες γυναίκες από την ανατολική Ευρώπη και την Αφρική; Με τη μαφία του νόμιμου (που γονατίζει οικονομικά τη χώρα) και παράνομου (που εξοπλίζει εκτελεστές, ληστές και μπράβους) εμπορίου όπλων;
Και δεύτερον, γιατί η αρρώστια στο χώρο του ποδοσφαίρου είναι πλέον ανίατη. Κράτος, παράγοντες, παίχτες, διαιτητές, τζογαδόροι και οπαδοί αποτελούν ένα διάχυτο πολυ-καρκίνωμα. Απ’ ό,τι φαίνεται, για πολιτικούς λόγους, θα θυσιάσουν (που λέει ο λόγος) κάποιους που εκτέθηκαν πολύ και έχουν φθαρεί. Επί της ουσίας, μια μικρή αναδιάρθρωση στην παράγκα του ποδοσφαίρου θα κάνουν, αφού δεν τους συμφέρει να την κατεδαφίσουν.
Εξάλλου, είναι γνωστό πόσες φορές οι κυβερνήσεις και τα κόμματα, με πρωτοβουλία υπουργών και βουλευτών και με συνοπτικές νομοθετικές ρυθμίσεις χαρίσανε πολλά δισεκατομμύρια στις ανώνυμες ιδιωτικές εταιρίες του ποδοσφαίρου που λεηλατούν τις επιδοτήσεις, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και την εφορία, πουλάνε παιχνίδια, υπερτιμολογούν μεταγραφές και ξεπλένουν μαύρο χρήμα από τοκογλυφία, λαθρεμπόριο, λέσχες, ναρκωτικά και νταβατζιλίκι. Είναι γνωστό, επίσης, ότι τους επιτρέπουν να συντηρούν στρατιές «φιλάθλων» που, όταν χρειαστεί, τα σπάνε μέσα κι έξω από τα γήπεδα, λιντσάρουν τους επικριτές του συστήματος (βλ. Φ. Συρίγο) και διαδηλώνουν υπέρ των ανωνύμων εταιριών των ομάδων τους που κάνουν πλαστογραφίες και άλλες απάτες για το καλό του αθλήματος!
«Στο χώρο του αθλητικού ρεπορτάζ έχει δημιουργηθεί μια επικίνδυνη κατάσταση. Οι δημοσιογράφοι παύουν να είναι σχολιαστές αθλητικών εξελίξεων και γίνονται αυτοί που προτείνουν ένα “σίγουρο” στοίχημα. Το ποδόσφαιρο του 2011 μοιάζει με το χρηματιστήριο του 2002, όπου οι πεφωτισμένοι δημοσιογράφοι είχαν να προτείνουν μια καλή μετοχή. Οι δημοσιογράφοι είχαν μετατρέψει το πεδίο της οικονομίας και του χρηματιστηρίου, σε παγίδα για μεγάλο τμήμα των απλών ανθρώπων. Το ίδιο γίνεται σήμερα με το ποδόσφαιρο. Μεγάλα ονόματα της αθλητικής δημοσιογραφίας διαφημίζουν στοιχήματα, προτείνουν τζόγο, αλλά κυρίως κλείνουν με την παρουσία τους, σχεδόν αποδεικτικά, τον αμαρτωλό κύκλο του ποδοσφαίρου. Και δεν εννοώ του αθλήματος.»
Κώστας Βαξεβάνης
Βουλευτές, καναλάρχες, εργολάβοι, μαφιόζοι, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, δικαστές και αστυνόμοι ανήκουν σε ένα ενιαίο πολυπλόκαμο και πολυεπίπεδο μηχανισμό που όχι μόνο επιτρέπει τον εύκολο παράνομο πλουτισμό, αλλά διευκολύνει και το πέρασμα του καπιταλισμού σε μια πολύ πιο σκληρή φάση, με ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και μείωση της εθνικής κυριαρχίας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, οτιδήποτε διεφθαρμένο και οτιδήποτε διαφθείρει τον πολίτη, εξυπηρετεί την εξουσία.
