3,5 μήνες έμεινε στη φυλακή η Σάρα, αλλά ήταν τυχερή μέσα στην ατυχία της. Το γνωστό αμερικάνικο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης ΜΙΤ της απένειμε βραβείο για την εθελοντική της δράση που συνοδεύεται από 10.000 δολάρια. Κι έτσι η ζωή της μετά το φευγιό από τη Συρία, θα συνεχιστεί ομαλά. Μια «λεπτομέρεια» μέσα σε ένα κόσμο χαοτικό, που τυχερός μπορεί να είναι κάποιος που από την καλή του καρδιά διακινδυνεύει για τους άλλους μόλις απομακρυνθεί από την εστία του θανάτου. Αλλά όλοι οι άλλοι, εκατομμύρια, άντρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, ανάπηροι και παιδιά, στις σκηνές, στα χαλάσματα, στις λάσπες, στη ζωή με κλειστές τις πόρτες για το μέλλον. Οι Έλληνες αναμφίβολα, μέσα στην κατάπτωση και την πτώχευσή τους, ξεχώρισαν από τους Ευρωπαίους με τον πολιτισμό τους, τον τσαλακωμένο αλλά ακόμα ενεργό. Από ενεργή αλληλεγγύη μέχρι γκρινιάρικη ανοχή. Αναγκάστηκαν και οι Χρυσαυγίτες να αλλάξουν κέντρο βάρους στην προπαγάνδα τους και αρπάχτηκαν από το «μακεδονικό». Αλλά ο πολιτικός κόσμος που διαγκωνίζεται για την εξουσία δεν συγκινείται με τίποτα. Πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Βάλανε φυλακή τη Σάρα και πάνω από την κάθε Σάρα που είναι πρόθυμη να βοηθήσει τους συμπάσχοντες θαλασσοδαρμένους πρόσφυγες και μετανάστες κρέμεται η αναλγησία της γραφειοκρατίας και το βόλεμα των κυβερνώντων. Τα παιδιά και οι κοπέλες στη Μόρια δεν περιμένουν βραβεία από πουθενά. Ούτε στα άλλα δεκάδες στρατόπεδα που στη σύγχρονη πολιτική ορολογία ορίζονται εξωραϊστικά ως «κέντρα φιλοξενίας». Όχι για λίγο, όχι προσωρινά. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι εκεί φυλακισμένοι ήδη εδώ και αρκετά χρόνια. Μικρά παιδιά που δεν έχουν γνωρίσει άλλο κόσμο απ’ αυτόν του στρατοπέδου. Που νομίζουν ότι έτσι είναι οι κοινωνίες. Με κοντέινερ, συσσίτια και σεκιουριτάδες. Κορίτσια που δεν ονειρεύτηκαν ότι θα φοβούνται καθημερινά να βγουν από μια σκηνή επειδή έξω παραμονεύει ο βιαστής. Αγόρια που ήθελαν να μάθουν γράμματα και όχι να εκβιάζονται να μπουν στις συμμορίες που αλληλοτρώγονται μέσα στα στρατόπεδα. Αξιοπρεπείς γονείς που έμαθαν να δουλεύουν και να μοχθούν και ποτέ δεν θέλησαν να ζουν με ελεημοσύνες. Τα στρατόπεδα, της Δεξιάς ή της Αριστεράς, πνίγουν τις Σάρες και στη στεριά.
Νίκος Κοκκίνης
