Σημαντικές συζητήσεις και κινηματικά γεγονότα
Ανταπόκριση από την Τύνιδα: Χρήστος Γιοβανόπουλος
Όταν στην Τυνησία βρέχει σε σημαντικές στιγμές στη ζωή κάποιου, π.χ. γάμο, γέννα κ.λπ., θεωρείται σημάδι τύχης. Έτσι και η δυνατή βροχή κατά τη διάρκεια της εναρκτήριας πορείας των 20.000 ανθρώπων στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ που πραγματοποιείται στην Τύνιδα ερμηνεύτηκε ως καλός οιωνός! Καθησυχάζοντας ίσως και τις ανησυχίες, κυρίως των δυτικών συμμετεχόντων, μετά την τρομοκρατική επίθεση της προηγούμενης εβδομάδας στο Μουσείο Μπαρντό, δίπλα στο Kοινοβούλιο, όπου και κατέληξε η διαδήλωση. Το γεγονός ότι συνέχισε να βρέχει κάθε μέρα, αντί να αποθαρρύνει, πρόσθεσε ένα ακόμη στοιχείο στη σπαρταριστή από ζωή και δημιουργικά χαοτική ατμόσφαιρα του Φόρουμ στην πανεπιστημιούπολη Farhat Hached El Manar.
Κίνημα και λαός, ισχυρότεροι από τους τρομοκράτες
Το άνοιγμα του Φόρουμ την περασμένη Τρίτη περιλάμβανε μηνύματα κινημάτων και πολιτικών προσωπικοτήτων, ανάμεσά τους και αυτό του Αλέξη Τσίπρα, και ολοκληρώθηκε με τη μεγάλη, ζωντανή και πολύχρωμη πορεία.
Στον αντίποδα της εικόνας τρομοκρατίας που κατακλύζει τα δυτικά ΜΜΕ μετά την επίθεση στο Μουσείο Μπαρντό, η αισιόδοξη ορμή της Αραβικής Άνοιξης είναι ακόμα παρούσα, χρωματίζοντας την πορεία και τη ζωή του Φόρουμ. Η έντονη και δυναμική παρουσία της νεολαίας, οι πολυπληθείς αντιπροσωπείες και σημαίες αραβικών χωρών, κύρια των χωρών του Μαγκρέμπ και της Παλαιστίνης (που φαίνεται να ενώνει όλους), οι αυθόρμητες διαδηλώσεις και οι αυτοσχέδιοι διάλογοι ανταλλαγής συνθημάτων και τραγουδιών μέσα στο χώρο του Φόρουμ από διάφορες ομάδες -από τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» μέχρι το Κίνημα της Δυτικής Σαχάρας- επιβεβαιώνουν την απάντηση των Τυνήσιων αγωνιστών: ότι η επίθεση δεν επηρέασε καθόλου τη ζωή στην Τυνησία, γιατί ξέρουν ότι το κίνημα και ο λαός είναι πιο δυνατοί από τους τρομοκράτες.
Τα μπλουζάκια Je Suis Bardo και Je Suis Tunisie δίνουν τον ίδιο τόνο, όπως και το γεγονός της ηρεμίας, χαλαρότητας και κανονικότητας της καθημερινής ζωής, ακόμα και στην πολυσύχναστη από τουρίστες και Τυνήσιους περατζάδα της λεωφόρου Habib Bourgiba, που ενώνει τη Μεδίνα (παλιά πόλη) με την Πλατεία της Επανάστασης της 14 Ιανουαρίου 2011. Μόνες διακοπές στο χιλιόμετρο της βόλτας της Habib Bourgiba τα συρματοπλέγματα, οι αύρες και η στρατιωτική παρουσία έξω από τη γαλλική πρεσβεία στο ένα άκρο και το υπουργείο Εσωτερικών στο άλλο.
Η Ελλάδα πάντα στο επίκεντρο
Οι ίδιες οι διεργασίες του Φόρουμ περιλαμβάνουν μια μεγάλη γκάμα θεμάτων όπου συναντιούνται δημιουργικά παλαιότερα και πιο πρόσφατα κινήματα σε μια κοινή αναζήτηση προοπτικών και εναλλακτικών δυνατοτήτων. Ανάμεσα στις βασικές θεματικές και καταληκτικές συνελεύσεις του Φόρουμ είναι και η Ελλάδα, με σεμινάρια και εργαστήρια που διοργανώνονται από οργανώσεις κυρίως της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και κινημάτων.
Η προοπτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την ανάδειξη ενός άλλου δρόμου πέρα από το νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα στην Ευρώπη, το ζήτημα της στάσης (και ανάγκης) διαγραφής του χρέους και η σχέση κινημάτων-θεσμών-κυβέρνησης, τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας όσο και σε διεθνές επίπεδο, σαν οργάνωση της αλληλεγγύης προς μία αριστερή κυβέρνηση και ανάδειξη ενός άλλου παραδείγματος, αποτελούν τους κύριους άξονες των συζητήσεων. Οι συζητήσεις αυτές προσελκύουν το ενδιαφέρον πολλών συμμετεχόντων, όπως και δημοσιογράφων από κάθε πλευρά του πλανήτη, επιβεβαιώνοντας άλλη μια φορά την κρισιμότητα των εξελίξεων στην Ελλάδα – και την ευθύνη του κινήματος και κυρίως της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να δώσει σάρκα και οστά στην ελπίδα που έχουν ανάγκη όλοι. Στο κλίμα αυτό, στις συζητήσεις για τη συνέχεια και τα επόμενα βήματα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, έχει τεθεί και η πρόταση το επόμενο να γίνει στην Ελλάδα.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα διάσταση αποτελούν οι πολυάριθμες συζητήσεις για τη συνάντηση των μεσογειακών κινημάτων και την ανάδειξη της λεκάνης της Μεσογείου ως κοινού χώρου των λαών της. Συζητήσεις που δίνουν τη δυνατότητα ανοίγματος διεργασιών για μια διαφορετικού τύπου, μη ευρωποκεντρική, διεθνιστική αντίληψη. Επίσης, σημαντικές είναι και οι εργασίες γύρω από θέματα αλληλέγγυας οικονομίας, συνεταιριστικών και αυτοδιαχειριζόμενων μοντέλων οργάνωσης της παραγωγής, με εμπειρίες από τη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη, μέχρι το Μαγκρέμπ και τις αφρικανικές χώρες. Περισσότερα για την ελληνική συμμετοχή και τις διεργασίες του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ στο επόμενο φύλλο του Δρόμου!
